Expatriates:
even wennen aan de
Nederlandse cultuur
Het is altijd leerzaam om te lezen wat buitenlanders van Nederland vinden.
Heineken heeft dagelijks te maken met 'expatriates',
ofwel buitenlandse collega's die tijdelijk in Nederland werken.
Wat vinden zij van Nederland en de ondersteuning van Heineken?
12
Directheid
Afspraak
Partners
Tekst
Berend Schilder
Drie expatriates (letterlijk vertaald 'ballingen') komen hier
aan het woord. Shane Hoyne uit Ierland (lid van het
Corporate Brand Communication Team), Victor Famuyiba
uit Nigeria (corporate beleidsontwikkelaar bij Human
Resources) en Rafal Jedrzejczak (areamanager Midden-
Oosten en Azië).
Ze hebben niets dan lof voor de steun van Heineken. Een
taaltraining - eenvoudige conversatie - behoort tot de
standaard hulp. Bemiddeling bij het zoeken naar geschikte
woonruimte in en rond Amsterdam is ook geen probleem.
Uiteraard wacht de expatriates een volledig opgetuigd
bureau en worden zij al doende goed ingewerkt.
Ze krijgen van tevoren ook te horen hoe de Nederlandse
cultuur in elkaar steekt, maar ja... de praktijk is toch andere
koek. Daarin moeten zij vooral hun eigen weg zien te
vinden. Dat viel in het begin niet mee, zo blijkt uit hun
verhalen.
Ze hebben het zonder uitzondering over de ongekende,
soms schaamteloze directheid van Nederlanders. Maar het
goede nieuws is dat zij de Hollandse directheid ook hebben
leren waarderen. Shane Hoyne, sinds enkele maanden in
Nederland: "Je weet wel meteen waar je aan toe bent. Ik
stoor mij er niet aan want iedere cultuur heeft iets eigens
dat je moet leren kennen en begrijpen." Rafal Jedrzejczak
uit Polen, ruim twee jaar hier, ziet eveneens de nuance.
"Het is zinloos om culturen te vergelijken. Nederland is niet
'slechter' of 'beter' dan Polen, wel anders." Bovendien zijn
Nederlanders niet te beroerd om de helpende hand toe te
steken. Shane vindt de persoonlijke opvang
hartverwarmend. "Collega's staan klaar voor mij als er iets
is. Dat waardeer ik zeker."
Victor Famuyiba uit Nigeria, ook ruim twee jaar hier, moest
nog het meest wennen aan een ander typisch Nederlands,
in ieder geval westers verschijnsel: je loopt niet zomaar
ergens binnen. "Een probleem bespreken met een collega
doe je op afspraak. Dat gaat in Nigeria wel anders", zegt
Victor. De afsprakencultuur heeft ook voordelen, vindt Rafal.
"Ik heb twee jaar voor Heineken in Griekenland gewerkt en
daar moest je alles meteen laten vallen zodra een collega
met een probleem kwam aanzetten of zomaar even binnen
liep."
Nederland kent verder een strenge scheiding tussen werk
en privé, wat ook nieuw was voor de expatriates. Victor: "Je
kunt vriendschappelijk omgaan met collega's, maar na vijf
uur gaat iedereen zijn eigen weg. Na werktijd zie je elkaar
zelden." Rafal: "Ja, je hebt een sportleven, privé-leven,
werkleven en wat voor levens nog meer. Al die leventjes
komen bijna nergens samen. Op feestjes moet je je
vrienden aan elkaar voorstellen. 'Mensen, dit is Diederik,
die ken ik van mijn sportclub.' Ik woon nu ruim twee jaar in
De Pijp in Amsterdam en heb nog maar één keer een
collega thuis op bezoek gehad."
Nederland is na enige gewenning eigenlijk wel leuk, zo
vinden ze. De voorzieningen zijn goed, er is veel sociale
vrijheid en een verblijf in Nederland - de bakermat van
Heineken - is een grote stap voorwaarts in hun carrière.
Het leven van hun partners gaat echter niet over rozen.
Het blijkt voor hen lastig om aan de slag te komen, omdat zij
alleen een werkvergunning krijgen als een werkgever voor
hen garant wil staan. Victor: "Mijn vrouw had in Nigeria een
goede baan als senior P&O-manager bij het
staatstelecombedrijf. Nu zit ze thuis in Amstelveen."
Heineken
Nederlands Beheer
