De koffieautomaat zegt niks terug, hoor! Zo, nu wil ik wel eens mijn zegje doen na 25 jaar trouwe dienst. Ik weet nog goed dat ik binnenkwam voor mijn sollicitatiegesprek. Dat verliep goed, want kort daarna kreeg ik te horen dat ik was aangenomen. De werktijden begonnen bij Heineken om 07.15 uur. Best vroeg, want ik was namelijk gewend om 09.00 uur te beginnen. Dus dat was even wennen. Koffer Vooruit 25 Trouwens... We hadden in die tijd zo'n negen serveersters lopen. Iedereen schonk koffie op een eigen afdeling. De laatste afdeling was nog niet klaar en moest nog ingericht worden voor de mensen die daar gingen zitten. Toen dat was gebeurd, bleek deze afdeling mijn werkterrein. Vleugel vier op de vierde etage. Ik was daar erg blij mee. Ik liep 's morgens twee koffierondes en 's middags een bier-, (toen nog wel), thee- en frisronde. Heel gezellig was dat. Ik noem het altijd maar die goeie ouwe tijd. Ik heb toen de grootste lol gehad met de mensen op vleugel vier. Er werd nog wel eens geroepen over de afdeling: 'Waar blijft de koffie!' Nou, dan wisten ze het wel want dan stond ik weer eens te kletsen bij die of die. Ja, dan kwam de koffie wel eens wat later. Maar dat vond niemand erg, hoor. De mensen vonden het maar wat gezellig, een koffiejuffrouw. Zo heb ik natuurlijk ook wel de nodige dingen meegemaakt. Ik vergeet nooit meer dat ik 's middags kamer 4.1.00 binnen kwam zetten. Het zat er helemaal vol met OR-mensen. Ik had een blad vol met flesjes en glazen op mijn plateau. Ik wilde gaan uitserveren. Helaas had ik die ene koffer tussen twee mensen niet gezien. Ik struikel en val voorover met een plateau vol over de tafel. De ravage was niet te overzien. Alle papieren nat en glasscherven op de tafel. In eerste instantie schrok ik me wezenloos en werd ik voor mijn gevoel lijkbleek. Iedereen was stil totdat iemand begon te lachen en zei: 'Laten we de vergadering maar even schorsen en alles opruimen.' Toen was het ijs gebroken en was ik een beetje van de schrik bekomen. Achteraf moest ik er eigenlijk wel vreselijk om lachen. Kan gebeuren, hè. We maken allemaal wel eens fouten. Zo heb ik nog iets wat ik van mijn leven niet meer vergeet. Ik had ooit eens een gekke bui. De telefoon ging in mijn pantry en ik nam heel spontaan op. 'Met het liefste meisje van Heineken', schoot eruit voordat ik besefte wat ik zei. Nou, dat heb ik geweten ook. Aan de andere kant van de lijn kwam een heel nette stem die sprak: 'Met Strobos...' (de toenmalige directeur). Ik schrok me helemaal een ongeluk. Het was alsof het uit mijn tenen kwam, ik stond echt te trillen. Hij vervolgde: 'Spreekt u uzelf altijd zo aan?' Nou, ik weet niet meer precies wat ik gezegd heb. Het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Maar wat ik niet wist, was dat het meneer Strobos helemaal niet was. Ik werd in de maling genomen door de man van mijn collega. Die heeft zich slap gelachen. Nou, dat zijn toch leuke dingen die je dan meemaakt. Ik zou wel een boek kunnen schrijven zo langzamerhand. Toen kwam de tijd dat de koffierondes gingen verdwijnen. Dat vonden de mensen helemaal niet leuk, want daarvoor in de plaats kwam de koffieautomaat. Die zegt niks terug, hoor! Nu zijn de mensen het wel zo langzaamaan gewend om zelf de koffie te gaan halen, maar toch. Het is nu jaren later en nog hoor ik af en toe: 'Wat was het gezellig toen.' Maar ja, die tijden zijn geweest. Ze zeggen datje vooruit moet kijken. Dat doen we dan maar. We beleven nu onzekere tijden bij Heineken, zeker nu we te horen hebben gekregen dat ze denken aan uitbesteden. Gelukkig kunnen ze me die leuke tijd niet meer afnemen. Yvonne Marijt, koffiedame Trouwens..., het is hoog tijd dat u als lezer kunt reageren op dingen die in Vers van 't Vat staan of dat u een eigen bijdrage stuurt. Vandaar deze nieuwe plek onder de naam 'Trouwens...'. Als eerste bijdrage hebben we een bijzonder stuk gekregen van Yvonne Marijt. Zij werkt sinds 25 jaar bij Heineken in Zoeterwoude als koffiedame. Na al die jaren had zij de behoefte haar herinneringen op papier te zetten, ook gezien de onzekere periode die Catering nu doormaakt. Wilt u ook uw hart luchten, reageren op eerdere stukken in Vers van 't Vat of iets anders melden dat met Heineken te maken heeft? Dat kan vanaf nu. De redactie behoudt zich wel het recht voor in overleg uw bijdrage in te korten, te weigeren of hoor- en wederhoor toe te passen. Ons post- en e-mailadres vindt u op pagina 2. Vers van 't Vat, december 2003

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 2003 | | pagina 25