Speelgoedje Tegenstelling Gevoel 13 Hij begon in de jaren zestig als etaleur en decorateur. Nico schilderde prijskaarten en losse teksten. "In 1986 hield ik het voor gezien. Door de auto matisering was er niks meer aan. Decors en reclameteksten werden niet meer met de hand geschilderd. Begrijpelijk, maar daardoor miste deze jongen wel zijn speelgoedje. In dat schilderwerk kon ik veel van mezelf kwijt." Hij leunt iets achterover. "Wat volgde was een zwerf tocht langs kunst en cultuur. In Duinrell leerde ik allerlei typetjes te spelen. Leuke herinneringen heb ik als spreekstalmeester van een duikshow in een zwembad. 'Dames en heren, kunt u zich voorstellen... met negentig kilometer per uur binnen tien meter tot stilstand komen. De man op die duikplank gaat het voor u doen. Hij ziet dat als een grote uitdaging'." Via de stemmen in tekenfilms kwam hij uit op tekenen. "Ik teken nu vooral conflictsituaties. Dan heb je een zekere beweging. Ik heb bijvoorbeeld een man getekend die uit een café wordt gezet. Omstanders kijken sip toe. Die man wordt echt beetgepakt. Zijn kleding heeft vreemde plooien. Begrijp me goed, het gaat niet om de agressie, maar om de choreografie. Ik teken er geen bloed bij of zo. Het gaat erom dat de kijker zich herkent in alledaagse situaties met een bepaalde spanning." Hij hoopt ooit nog een expositie te kunnen houden. En dan die grote tegenstelling: urenlang kijken naar gemiddeld 22 flesjes bier per seconde. 'Schouwen' heet dat in gewoon Nederlands. Officieel is Nico 'controller' van het Kwaliteitscontroleteam in Zoeterwoude. Dagelijks kruipt hij in de brouwerij behendig onder de baan door. Hij neemt plaats op zijn stoel, hoog boven de banen 51 en 52 van Colonne 5. En dan maar kijken... "Ja, dat lijkt eenvoudig. Maar dat is het niet", zegt Nico. "Er valt van alles te zien aan een afgevuld flesje. Een enkele keer is iets niet in de haak. Dan is het zaak dat ene flesje eruit te pikken. Ik let vooral op het beetje schuim dat normaal gesproken direct onder de kroonkurk zit. De structuur van het laagje schuim zegt veel over eventuele lekkage langs de kroonkurk." Nico draagt vrijwel altijd een pet met flinke klep. "Het licht reflecteert op de flessen en dat is hinderlijk voor mijn ogen", legt hij uit. Op het eerste gezicht lijkt Nico in twee werelden te leven: de flesjes en de tekeningen. Toch heeft het één wel te maken met het ander. "Ik teken voor de ontspanning en voel mij daardoor rustig op het werk. En als de flessen eraan komen, is het soms net telepathie. Van grote afstand kan ik voelen of er wat aan de hand is, terwijl een bepaalde fles dan nog te ver weg is om iets bijzonders te kunnen zien. Het is dus niet alleen een kwestie van techniek. Mijn gevoel zegt ook wat." LESËUSi Vers van 't Vat, oktober 2003

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 2003 | | pagina 13