Speelgoedje
Tegenstelling
Gevoel
13
Hij begon in de jaren zestig als etaleur en decorateur.
Nico schilderde prijskaarten en losse teksten.
"In 1986 hield ik het voor gezien. Door de auto
matisering was er niks meer aan. Decors en
reclameteksten werden niet meer met de hand
geschilderd. Begrijpelijk, maar daardoor miste deze
jongen wel zijn speelgoedje. In dat schilderwerk kon ik
veel van mezelf kwijt."
Hij leunt iets achterover. "Wat volgde was een zwerf
tocht langs kunst en cultuur. In Duinrell leerde ik
allerlei typetjes te spelen. Leuke herinneringen heb ik
als spreekstalmeester van een duikshow in een
zwembad. 'Dames en heren, kunt u zich voorstellen...
met negentig kilometer per uur binnen tien meter tot
stilstand komen. De man op die duikplank gaat het voor
u doen. Hij ziet dat als een grote uitdaging'."
Via de stemmen in tekenfilms kwam hij uit op tekenen.
"Ik teken nu vooral conflictsituaties. Dan heb je een
zekere beweging. Ik heb bijvoorbeeld een man
getekend die uit een café wordt gezet. Omstanders
kijken sip toe. Die man wordt echt beetgepakt.
Zijn kleding heeft vreemde plooien. Begrijp me goed,
het gaat niet om de agressie, maar om de choreografie.
Ik teken er geen bloed bij of zo. Het gaat erom dat de
kijker zich herkent in alledaagse situaties met een
bepaalde spanning." Hij hoopt ooit nog een expositie te
kunnen houden.
En dan die grote tegenstelling: urenlang kijken naar
gemiddeld 22 flesjes bier per seconde. 'Schouwen' heet
dat in gewoon Nederlands. Officieel is Nico 'controller'
van het Kwaliteitscontroleteam in Zoeterwoude.
Dagelijks kruipt hij in de brouwerij behendig onder de
baan door. Hij neemt plaats op zijn stoel, hoog boven de
banen 51 en 52 van Colonne 5. En dan maar kijken...
"Ja, dat lijkt eenvoudig. Maar dat is het niet", zegt Nico.
"Er valt van alles te zien aan een afgevuld flesje.
Een enkele keer is iets niet in de haak. Dan is het zaak
dat ene flesje eruit te pikken. Ik let vooral op het beetje
schuim dat normaal gesproken direct onder de
kroonkurk zit. De structuur van het laagje schuim zegt
veel over eventuele lekkage langs de kroonkurk."
Nico draagt vrijwel altijd een pet met flinke klep.
"Het licht reflecteert op de flessen en dat is hinderlijk
voor mijn ogen", legt hij uit.
Op het eerste gezicht lijkt Nico in twee werelden te
leven: de flesjes en de tekeningen. Toch heeft het één
wel te maken met het ander. "Ik teken voor de
ontspanning en voel mij daardoor rustig op het werk.
En als de flessen eraan komen, is het soms net telepathie.
Van grote afstand kan ik voelen of er wat aan de hand is,
terwijl een bepaalde fles dan nog te ver weg is om iets
bijzonders te kunnen zien. Het is dus niet alleen een
kwestie van techniek. Mijn gevoel zegt ook wat."
LESËUSi
Vers van 't Vat, oktober 2003