13.30
13.45
14.00
14.30
Cafetaria De Heikamp in Malden,
een paar kilometer onder Nijmegen,
is de verzamelplaats voor de laatste
ruk. Op het terras staat een
Heineken-tap. De biertjes gaan vlot
in het rond, ondanks de 190 kilometer die sommigen al in de
benen hebben. Drinken onder het lopen is taboe, zo
waarschuwt coördinator Mies van der Steen. Maar nu, op het
terras en vlak voor de finish, mag het even.
Langs het terras lopen de andere
wandelaars al sinds een uur of wat
in dikke rijen voorbij. Individuele
lopers, kinderen, hoogbejaarden,
mensen met wandelstokken.
Sommigen maken korte pasjes, ten teken dat ze verrekken van
de pijn. De soldaten uit Noorwegen en Zwitserland met
vijftien kilo bepakking laten niks merken.
Deze Vierdaagse is er een van records. Aantal deelnemers:
45.000. Aantal uitvallers op de tweede en heetste dag: 1.800.
En de Heineken-equipe? EHBO'er Theo de Vries rapporteert:
"Slechts één uitvaller. Hij had dikke enkels. Ijs er omheen hielp
niet meer. Verder veel blaren. Ik heb van 's middags tot
's avonds laat alleen maar geprikt. Zelfs onder het eelt zaten
nog blaren. En soms daar onder nog weer blaren. Door de
hitte waren het er meer dan andere jaren."
De wandelende biljartlakens zetten
zich langzaam in beweging.
Petjes van Heineken, t-shirts met
Heineken. Alles in de juiste kleur
groen. De donkerblauwe
trainingsbroeken passen er mooi bij. Sandra de Winter
beklaagt zich. "Die broeken zijn echt veel te warm. En ze zijn
er maar in één maat. Ik zwem erin." Het besluit van de
marsleiding om op dag twee de langste afstanden met tien
kilometer in te korten, noemt ze verstandig. "Ik baalde eerst
wel, maar toen ik na afloop in de auto zat, voelde ik pas hoe
heet het was."
De rijen zijn zo dik dat normaal lopen al niet meer gaat.
In ganzenpas gaat het op naar Nijmegen. Ko de Winter,
vader van Sandra en met de VUT, vraagt zich af of iedereen
wel bij elkaar kan blijven. De lopers zijn jolig, maar ook een
beetje nerveus. Sommigen halen een blikje bier uit hun
heuptasje. "Hé, niet doen!", schreeuwt De Winter. Schielijk
gaat het spul weer terug.
'Nijmegen, welkom' staat er aan de
kant van de weg. Nog een paar
kilometer tot de finish. Willem Colijn
babbelt vrijuit. "Mijn vrouw werkt
bij Heineken en we hebben deze
Heineken
Nederlands Beheer
