Eenmanszaak in Den Bosch
'Met een 'negen-tot-vijf'-mentaliteit
zou ik het in deze functie niet redden'.
"Toch geen bezwaar tegen chaos?", vraagt Gerrit Sman als hij de deur van zijn kamer in het kantoorgebouw in
Den Bosch wijd opengooit. Overal liggen wankele stapels papier, kranten en Heineken-spullen, maar voor de
gelegenheid is een deel van de vergadertafel schoongeveegd. Chaos schijnt erbij te horen als je, zoals Sman zegt,
een eenmanszaak drijft.
Kracht
Randstad-manneke
25
Tekst
Arno Verbaas
Wie met de Brouwerij in Den Bosch te maken heeft,
krijgt negen van de tien keer ook te maken met Gerrit
Sman. 'Public Relations Regio Manager' staat er op de
deur. "Mooie titel hè?", vindt Sman. "Hij stelt niks voor,
maar mensen hebben nu eenmaal graag te maken met
iemand die zich 'manager' noemt. Maar in feite doe ik
niets meer en niets minder dan alle communicatie op en
rond de Bossche Brouwerij in de gaten houden.
Dat varieert van het maken van een nieuwsbrief voor
Verpakken tot het onderhouden van contacten met de
gemeente of het begeleiden van een manager bij
contacten met de pers. De ene dag houd ik me bezig
met het carnaval, de andere met het schrijven van een
persbericht voor de Brouwerij Cultuurprijs.
Veel communicatie loopt dus via deze kamer."
Gerrit Sman - een 'vooruitgeschoven post', vindt hij zelf.
"In Zoeterwoude maken mijn collega's zich druk om de
in- en externe communicatie voor Nederland. Ik houd me
met Den Bosch bezig. Dus heb ik altijd wel wat te doen.
Had ik een 'negen-tot-vijf'-mentaliteit, dan zou ik het in
deze functie niet redden."
Op een van de stapels op Gerrits bureau ligt een
aflevering van Brouwerij Nieuws, het wekelijkse blad
voor de medewerkers van de Bossche Brouwerij.
"Brouwerijbladen hebben een belangrijke functie",
vindt hij. "Brouwerij Nieuws is een vaste waarde. Je kunt
ervan op aan dat je elke week het laatste nieuws over je
werk en over Heineken leest. Dat is de kracht van zo'n
blad en die wordt al veel minder als je tweewekelijks
verschijnt."
Elke week een blad in elkaar zetten betekent wel dat
Sman minstens twee werkdagen aan zijn 'kind' besteedt.
"En dat is eigenlijk te veel", geeft hij toe. "De redactie
dunt uit. Soms komt het erop neer dat ik Brouwerij
Nieuws in m'n eentje volschrijf. Maar er minder tijd voor
uittrekken wil ik ook niet. Daarvoor is het blad me te
belangrijk. Het is het uitgelezen middel om medewerkers
erop te wijzen dat we er met z'n allen hard aan moeten
werken om Heineken in Nederland gezond te houden.
Onze winst komt niet alleen uit Den Bosch."
Inmiddels zit Gerrit Sman ruim acht jaar in deze functie
en in die tijd heeft hij de Brouwerij en zijn medewerkers
goed leren kennen. "Brabanders hebben twee kanten:
bourgondisch en tegelijk gereserveerd. Ze kijken de kat
uit de boom. Daar moest ik erg aan wennen toen ik hier
een jaar of vijftien geleden vanuit Zoeterwoude terecht
kwam. 'Weer zo'n manneke uit de Randstad', dachten ze.
Maar omdat ik de organisatie al door en door kende -
Sman maakt dit jaar 36 jaar Heineken vol - had ik al heel
wat contacten, ook in Den Bosch. Daardoor kon ik me
redelijk eenvoudig aanpassen. Nog veel belangrijker is
dat ik altijd probeer me open op te stellen. Eigenlijk gaat
de meeste tijd op aan praten met en luisteren naar
mensen. Ik wil weten wat er leeft. Zodoende groei ik mee
met de organisatie. Dat maakt mijn werk elke keer
opnieuw weer een uitdaging."
Een bezig man, die Gerrit Sman. "Mijn vrouw zou zeggen:
hij praat veel, hij schrijft veel, hij eet veel en hij drinkt
veel. Hier, meteen een goeie titel voor het artikel."
Of een mooie slotzin.
Vers van 't Vat, juni 2003
