'Partir, c' est mourir un peu'. Een heel bekend gezegde maar zeker ook van
toepassing b\j het afscheid van Rik de Leeuw van Heineken op 23 januari.
In zijn eigen speech gaf Rik aan zich te voelen als een wees die is losgeraakt
van zijn (Heineken-)familie. Natuurlijk was er eerst een voorontvangst waar
Rik en zijn familie werden ontvangen door de heren Hazelwood en
Van Citters. Na een kort welkomstwoord sprak David Hazelwood Rik op
persoonlijke wijze toe waarbij niet zozeer zijn carrière, maar vooral de
mens Rik en zijn bijzondere kenmerken aan de hand van enkele anekdotes
werd belicht. Daarna sprak de heer Van Boxmeer en bedankte Rik mede
namens de overige leden van de Raad van Bestuur voor alles wat hij in bijna
28 jaar voor Heineken had gedaan. Men had voor heel bijzondere cadeaus
gezorgd: een Heineken-vlag met daarop allemaal goede wensen van
collega's en oud-collega's en een bureaustoel bekleed met Heineken-stof.
Daarna volgde een heel informeel samenzijn, precies zoals Rik zich dat had
voorgesteld met gelegenheid voor een hapje, drankje en vooral ook een
goed gesprek.
Vers van 't Vat, februari 2003 29
Na het officiële welkomstwoord van ceremoniemeester Jan Bertrums
sprak Jochem van Esch Peter, zijn vrouw Ida en de kinderen Beks toe.
Jochem, teamleider van Peter, zei dat voor hem de jubilaris een man is die
je moet leren kennen. Voor zover hij dat zelf toelaat. Peter, werkzaam op
Colonne 15 bij Verpakken, is een echt organisatietalent dat veel sociale
activiteiten binnen het team regelt. Zo organiseerde hij ook de teamdag met
een bezoek aan Mars (Veghel). Een ander talent van Peter is volgens Jochem
zijn tekentalent. Hij vindt het schitterend om iemand te tekenen en dan te
vragen aan de collega's wie het is. En dat doet hij niet onverdienstelijk. Hierna
feliciteerde Jochem Peter met dit jubileum en gaf hij het woord aan Paul
Braam, die namens de collega's nog iets kwijt wilde. Hij deed dit door een
gedicht. Hij gaf hierin een rake schets van Peter en zijn werkzaamheden,
zijn collegialiteit en zijn inzet voor de brouwerij. Peter Brekelmans bood
hierop een foto aan van een brouwketel met daarop de handtekeningen van
alle collega's. Ook had hij een mooie bos bloemen voor
Ida als dank voor haar ondersteuning in de afgelopen 25 jaren.
Tijdens de receptie op 24 januari ter gelegenheid van het 25 jarig jubileum
van Hans Lempers kwamen veel collega's, vrienden en menig kastelein Hans
feliciteren.
Jos van Loo plaatste bij het levensmotto van Hans - 'stel niet uit tot morgen
wat vandaag kan worden gevierd' - de kanttekening: 'behalve als er vandaag
iets anders kan worden gevierd'. Ook vergeleek hij hem met Willibrordus:
om het beroep van HTS-monteur uit te oefenen, moet je wel de
pioniersgeest in je hebben. De hele dag onderweg, alleen, van kroegje naar
kroegje, als een soort missionaris in dienst van de god van de anti-bacterie,
voortdurend strijdend tegen eiwitten, oxalaten, slijm, biersteen en gesloten
deuren. Kasteleins bewerken, overtuigen en ze zover krijgen dat ze de beurs
trekken. Hans is hierin een kei en er is geen enkele kastelein die niet graag
met hem van doen heeft. Ook Ton, waarmee Hans 25 jaar is getrouwd, werd
in de bloemetjes gezet.