mee te vergelijken/
continent, uit om partnerships met hen aan te gaan.
Heineken ziet de behandeling van medewerkers als een
verantwoordelijkheid van de werkgever en is die uitdaging
dan ook aangegaan. Sindsdien werken we intensief samen met
onder meer de Wereld Gezondheids Organisatie/UNAIDS en
de Wereldbank."
Wat Heineken dan precies doet om veel voorkomende ziekten,
waaronder aids, aan te pakken, daarover vertelt Henk
Rijckborst uitvoerig. "We hebben op proef in enkele van onze
Afrikaanse brouwerijen kliniekjes opgezet. Na een jaar
voorbereiding zijn we in september 2001 van start gegaan in
Rwanda en Burundi; dat project was voor ons een leerproces.
In september 2002 volgden de Congo's. Mijn collega Stefaan
Van der Borght, Hans van Mameren en anderen van het cluster
Afrika en ikzelf hebben daarin een belangrijke rol gespeeld.
In die brouwerijkliniekjes kunnen medewerkers en hun
familieleden terecht voor medische zorg. Dankzij aids-
cocktails, die wij tegen een gereduceerde prijs inkopen via
Pharmaccess International, kunnen wij van aids een
chronische, maar te behandelen aandoening maken.
Dat is echter niet het enige dat we doen. Voorlichting is
minstens zo belangrijk. Het is een cliché, maar voorkomen is,
zeker hier, beter dan genezen."
Pech
De brouwerijkliniekjes krijgen per jaar duizenden bezoeken
van de ruim 7.000 medewerkers en hun gezinnen. De artsen,
verpleegkundigen en het ondersteunend personeel die er
voor Heineken werken, hebben daar hun handen vol aan.
Met succes. "Waar onze programma's draaien, is de aidssterfte
zo goed als verdwenen", vertelt Rijckborst. "In het algemeen
gaat de gezondheidszorg voor onze medewerkers met
sprongen vooruit. We hebben ongeveer 400 dollar per jaar per
medewerker te besteden aan zorg. De gemiddelde inwoner
van bijvoorbeeld Rwanda moet het doen met een schamele
5 dollar per jaar. Een enorm verschil."
Wie het geluk heeft Heineken-medewerker te zijn, komt dus in
aanmerking voor gezondheidszorg op een acceptabel niveau.
Anderen hebben pech. "Dat is hard", geeft Rijckborst toe.
"Maar zo gaat het nu eenmaal in Afrika. Een principiële
discussie is zinloos. Dit continent is niet te vergelijken met de
westerse wereld, waar je heel gewoon naar je huisarts gaat.
vervolg op pagina 10
