Kerstgevoel
meldt Jo. "Met z'n tweeën beveiligen we de hele
brouwerij: de een zit in de loge en doet daar zijn
werk, terwijl de ander een ronde maakt over het
brouwerijterrein. Als het nodig is, kan de een de
ander altijd een handje toesteken. De inspectie van
het terrein vind ik overigens het minst leuk om te
doen. Als ik daar zo alleen loop, overvalt de
eenzaamheid me soms."
Overigens is de brouwerij niet helemaal verlaten.
Guust: "Zowel op de afdeling Brouwen als bij
Energie zijn altijd minstens twee medewerkers
aanwezig. Met hen werken we samen en we
proberen ook met elkaar te eten."
Een klein stukje van het romantische kerstgevoel
blijft dus overeind. "Vroeger kregen we een
kant-en-klare maaltijd", gaat Guust verder,
"maar tegenwoordig mogen we van tevoren
opgeven wat we willen eten. Er wordt dan voor de
boodschappen gezorgd. We hoeven ons 'diner'
alleen nog klaar te maken. Verder dekken we de
tafel zo gezellig mogelijk." De loge wordt al eerder
in kerstsfeer aangekleed, vertelt Mart: "Een paar
weken voor kerst versieren we de boel en tuigen
we een kerstboom op." Lachend: "Tegen de tijd dat
het echt Kerstmis is, is die boom bijna al zijn
naalden kwijt. Maar het gaat om het idee."
"De sfeer is in elk geval altijd gezellig", vindt Hugo.
"Precies", beaamt Jo. "We zijn dan wel met ons
werk bezig, maar het kerstgevoel blijft."
Tja, dat kerstgevoel. Misschien hebt u inmiddels de
kalkoen verorberd en bladert u, dichtbij de
behaaglijke warmte van de kachel, dit blad door.
Denk dan even aan ze: al die plichtsgetrouwe
mensen, die op dit moment op weg zijn door de
donkere nacht, de elementen trotserend.
Vers van 't Vat, december