'Vrijwilligers hebben genoeg aan tevreden mensen.'
Stoeien
Opbloeien
terreinen actief. "Eens per jaar vindt in en rond Waalwijk de
'80 van de Langstraat' plaats", vertelt hij. "Dat is een
wandeltocht van tachtig kilometer, die de deelnemers binnen
twintig uur moeten afleggen."
Logisch dat het Rode Kruis erbij betrokken is: er zullen
ongetwijfeld uitvallers zijn. "Klopt", zegt Peter. "Uiteraard helpen
we die mensen zoveel mogelijk. Maar er gebeurt meer.
Ik zit bij de verbindingsdienst, de spin in het web tussen de
verschillende hulpdiensten. Wij zorgen ervoor dat alle
communicatie tussen de hulpdiensten tijdens de tocht soepel
verloopt. Is bijvoorbeeld ergens een ambulance nodig, dan
krijgen wij het verzoek daartoe binnen en leggen verbinding
met de ambulancepost."
Typisch zoiets waarbij je - letterlijk - niet stilstaat tijdens de
tocht. Peter: "Het Rode Kruis doet meer dan 'eerste hulp bij
ongelukken'. Juist dat vind ik - techneut als ik ben - geweldig leuk
om te doen. Wat overigens niet wil zeggen dat ik ook niet af en
toe een blaar doorprik!"
De opvang van jongeren is populair onder Heineken-
medewerkers. Ook Mari van der Velden (Colonne 12,
Den Bosch) houdt zich daarmee in zijn vrije tijd bezig.
"De term 'hangjongere' is erg negatief", vindt hij. "Wij proberen
dat imago een beetje op te poetsen." In zijn woonplaats Vught
kunnen jongeren in het weekend terecht in een wijkgebouw.
"Wij zorgen ervoor dat de boel open is en dat de koffie
klaarstaat. Daarnaast ben ik met een aantal vrijwilligers bezig
met de opzet van een internetcorner."
Mari's werk gaat verder dan alleen toezicht houden en af en toe
'een potje stoeien met de jongens': "Ik heb het zogenoemde
'dienst-overdrachtboek', dat we op het werk gebruiken,
geïntroduceerd. Daarin noteren we wat er de vorige avond is
gebeurd, zodat iedereen op de hoogte is. Zo zie je maar dat
goede ideeën overal bruikbaar zijn." Verder vindt hij het
belangrijk dat jongeren iets meekrijgen waar ze wat aan
hebben in hun verdere leven. "We bieden voorlichting over
drugs- en alcoholmisbruik en onlangs zijn we bijvoorbeeld in de
gevangenis in Vosseveld geweest."
Het is niet bijzonder dat hij juist dit werk doet, vindt Mari.
"Ik heb zelf twee dochters in de leeftijdsgroep 12-16 jaar,
precies onze doelgroep. Op vrijdagavond gaan we gezellig met
het hele gezin naar het wijkgebouw. Je kunt op de bank voor de
tv gaan liggen, of iets nuttigs doen met je tijd. Wij kiezen voor
het laatste."
"Vrijwilligerswerk is een soort virus", vindt Gert Vermeulen,
werkzaam bij DCS Export Hij is actief voor de vereniging
De Zonnebloem, bestaande uit vrijwilligers die zich inzetten
voor langdurig zieken, gehandicapten en ouderen. "Daar ben ik
via via ingerold. Inmiddels ga ik elk jaar een week op vakantie
met een groep patiënten. We verblijven in een aangepast hotel.
Daarvan heeft De Zonnebloem er een aantal, verspreid over
Nederland. Onderdak is dus geregeld, maar verder doen we
alles zelf: vervoer, vermaak, koken, afwassen. En natuurlijk
dragen we zorg voor de vakantiegangers."
Gelukkig staat Gert daar niet alleen voor. "De helft van de
deelnemers is patiënt en de helft vrijwilliger. Zodoende ben je
nauw betrokken bij het doen en laten van een patiënt. Ik merk
wel dat ik moet uitkijken niet te veel leed mee naar huis te
nemen. Zo ben ik met mensen op vakantie geweest die enkele
weken later overleden. Dat doetje wat."
Zwaar, maar mooi werk dus. "Het leukste vind ik datje mensen
ziet opbloeien. Normaal gesproken zouden ze waarschijnlijk
niet meer aan een vakantie toekomen. Dankzij De Zonnebloem
krijgen ze die kans alsnog. Het geeft mij ontzettend veel
voldoening daaraan mijn steentje bij te dragen."
