"Hé, Piet! Alles goed? Kom je de tijd nog een beetje door nu je in de VUT zit?" klinkt het
enthousiast. Hij wordt nog overal herkend, die man met dat witte haar en die zwarte jas,
aan wie deze woorden zijn gericht. Terwijl donkere wolken langs de grijze herfstlucht
jagen, draait Piet Pols zich om naar de spreker. "Met mij alles goed. Sterker nog, ik heb
het gevoel dat ik nü pas leef!"
Vakbondsman
Portugal
Tekst Menno Middelkoop
Piet Pols is voor veel mensen in Zoeterwoude een oude
bekende. Jarenlang was hij immers dé vakbondsstrijder van de
brouwerij, tot hij in 1997 afscheid nam van Heineken. Maar niet
voorgoed, want vandaag, dinsdag 29 oktober, is hij weer
eventjes terug op zijn oude werkplek bij DCS. Er is veel
veranderd, constateert Piet al snel. WMS? Smartt? Die termen
zeggen hem niet zoveel. In zijn tijd ging alles bij DCS nog met
de hand. Bovendien heette DCS niet eens DCS, maar MIT.
"Dat stond voor Magazijn Intern Transport", legt Piet uit.
"Tussen 1977 en 1997 was ik daar groepsleider, een functie
die nu niet meer bestaat. Dat was een fantastische tijd."
Zijn ogen twinkelen.
Terwijl Piet vertelt, loopt hij gearmd met zijn vrouw door de
opslagruimten van DCS. "Dit gedeelte is nieuw", of: "In mijn tijd
stond hier nog een muur", klinkt het regelmatig, terwijl de
echo zijn stem versterkt. "Alles groeit hier en wordt in hoog
tempo gemoderniseerd. Je zou niet zeggen dat ik pas vijf jaar
weg ben!"
Zijn loopbaan bij Heineken begon toen Piet in 1967 als
vrachtwagenchauffeur in dienst trad bij de Rotterdamse
Brouwerij. Daar bevoorraadde hij horecagelegenheden in de
stad en later verzorgde hij ook internationaal transport.
"We leverden bijvoorbeeld bier aan de Amerikaanse en
Heineken
Nederlands Beheer
Nederlandse troepen die in Duitsland gelegerd waren",
vertelt Piet. "Op die tijd kijk ik met bijzonder veel plezier terug."
Terwijl hij druk gebaart en regelmatig stopt om een praatje
te maken met oud-collega's, loopt Piet in de richting van
Het Kasteel. "Bij DCS heb ik de meeste dienstjaren gemaakt.
Overdag als groepsleider van ploeg C, en 's nachts vaak in de
hoedanigheid van vakbondsman." Piet was namelijk voorzitter
van de kadergroep FNV bij Heineken. "Ik heb veel gedaan:
was lid van verschillende klachtencommissies, voerde
CAO-onderhandelingen, stelde convenanten op, deed OR-werk,
was betrokken bij de grote stakingen van 1990 en 1995, noem
maar op. In die jaren heb ik ervaren dat, hoewel het soms niet
makkelijk was, Heineken een fantastische werkgever is met een
sociaal hart. Dat moet je alleen zo nu en dan aanspreken, maar
daar is een vakbondsman voor!"
Vervelen doet Piet zich niet nu hij bij Heineken weg is. Hij vult
zijn tijd met het repareren van antieke klokken en het
herstellen van fietsen. Ook is hij veel met zijn vrouw op reis.
"Dankzij al die bezigheden hoef ik mijn werk bij Heineken in elk
geval niet te missen!" Lachend zet Piet zijn kraag op tegen de
gure wind, die er buiten nog eens een schepje bovenop doet.
"In deze tijd van het jaar zit ik normaal gesproken lekker warm
in Portugal. Heel wat beter dan dit druilerige weer!"