Café De Tempelier
Molenstraat 95, Nijmegen
Heineken
Nederlands Beheer
Terwijl een gure herfstwind forse regendruppels tegen de glas-
in-loodramen jaagt, klinkt binnen in café De Tempelier een
zacht geroezemoes. Het is er knus, gezellig. Het ritmische
'Polk Salad Annie' van Tony Joe White begeleidt de ontspannen
conversaties. De muziek vult het monumentale pand dat een
lange geschiedenis kent. Volgens een Extract uit het
Gemeentelijk Register der Besluiten werd hier al in 1881 sterke
drank verkocht.
Aan de bar bestelt een jongeman van tegen de dertig een
biertje. Door enkel zijn vinger op te steken, verschijnt het
gewenste gerstevocht voor zijn neus. Kennelijk komt hij hier
vaker. Het publiek in De Tempelier bestaat zo te zien uit al wat
oudere studenten en mensen die enigszins cultureel zijn
onderlegd. Het bewijs daarvan vormt het prikbord, dat is
behangen met flyers en posters over uiteenlopende culturele
evenementen in de regio. Ook de uitgebreide leestafel met
Tekst Menno Middelkoop
verschillende kranten en tijdschriften verraadt de
aanwezigheid van een belezen publiek. Een man en een vrouw
van ergens in de veertig buigen zich over het leerzame
leesvoer.
'Polk Salad Annie, 'Gaters got your granny...' zingt de stem
intussen op de radio, terwijl een wat oudere dame rustig van
haar middagthee geniet. Het is aan haar te zien dat ze hier
vaker komt en zich op haar gemak voelt. Haar vingers
trommelen mee op de maat van de bedeesde versie van het
nummer. Ze spreekt een van de andere bezoekers aan alsof het
haar eigen zus is. "Vanmorgen nog een beetje droog kunnen
winkelen, meid?", vraagt ze.
Intussen bestelt de jongeman aan de bar zijn volgende biertje.
Zijn blik dwaalt even naar buiten. Het regengordijn is nog niet
verdwenen. Hij zucht. De enige 'neerslag' die de bezoekers van
De Tempelier waarderen, is het vocht dat uit de tapkraan vloeit.