De Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst 2002, ter waarde van 50.000 euro, is dit
jaar toegekend aan een kunstenaar die videokunst maakt. De prijs wordt in
september in de Beurs van Berlage te Amsterdam aan Aernout Mik uitgereikt,
voor zijn gehele oeuvre.
Tekst Liesbeth Groeneveld
verder op tv ziet. Videokunst laat echter een ander soort
gebruik van het medium zien." Aernout combineert actie
met sculpturen gebaseerd op architectonische structuren.
Hij gebruikt geen gehaaste, wild gemonteerde beelden.
Zijn werk is bedoeld als sculptuur, als bewegende foto.
Hij toont de videobeelden in ruimtes die hij vaak vooraf
aanpast. "Ik laat niet domweg films vanaf een monitor
zien, maar bouw binnen een bepaald gebied een andere
ruimte waarin video's zijn verwerkt, geïntegreerd in de
omgeving. Andere beelden dan op tv of in de bioscoop
dus. De videobeelden worden zonder geluid in die ruimtes
getoond. Het gaat hierbij om de lichamelijke aanwezigheid
van de mensen bij elkaar en om de beweging van de
lichamen. Door geluid neem je minder goed waar en in
stilte is er meer contact tussen het videobeeld en de rest
Aernout Mik is begonnen als beeldhouwer. Hij hield zich
niet op de traditionele manier met beeldhouwen bezig,
zoals bijvoorbeeld met het uithakken van marmer, maar
meer met het neerzetten van ruimtelijke objecten. Tijdens
een tentoonstelling in Hannover zette hij in een ruimte
een aantal meisjes in Duits uniform neer, die daar de hele
dag verbleven als een menselijke, levende sculptuur. In de
jaren negentig ging hij zich steeds meer bezighouden met
videokunst.
"Via videokunst kan ik mensen meer laten zien dan met
de traditionele kunst. Beeldhouwkunst is heel statisch,
terwijl je met video meer bewegingen kunt laten zien.
Het worden een soort choreografieën. Als mensen aan
video denken, denken ze aan MTV of aan alles wat je
Aernout Mik