Vele vormen van aucces
Hij is al 17 jaar weg bij Vrumona, maar
Ton Visser kan je nog precies vertellen
hoe het was toen hij in 1972 op
21-jarige leeftijd in dienst kwam op de
Verkoop Binnendienst.
"Keihard werken, gelukkig werd dat
veroorzaakt door de enorme vraag
naar onze producten dus het was zeg
maar, positief zwaar werk." Ton maakte
de overstap naar de Buitendienst in
1975 en werd daar vertegenwoordiger
Midden Brabant Speciale Markten. Dat
hield in dat hij bij concurrenten als
Grolsch en Bavaria het Vrumona-
assortiment verkocht. "We waren heel
succesvol, het was dan ook een
verkoopprestatie om trots op te zijn."
Karakter
Paralympics
Successtory
In 1987 echter slaat het noodlot toe. Bij Ton wordt een
hersentumor geconstateerd. Alsof die boodschap op zich nog
niet genoeg te verwerken geeft, blijkt de tumor niet te
opereren. Ton en Ria gaan naar huis met het advies een
zinvolle invulling van het leven te vinden.
"Ik ben altijd druk geweest met mijn werk en hobby's. Nu
moest ik dus iets gaan zoeken waarmee ik mijn dagen zou
kunnen vullen. Ik heb een oud zeilbootje gekocht en ben dat
gaan restaureren. Maar op een gegeven moment was de boot
klaar en moest ik iets anders. Dat was het moment waarop ik
voor het eerst dacht mijn oude passie zeilen, weer op te
pakken.
Voordat het zover kon komen moest Ton echter eerst nog een
enorme hindernis nemen.
In 1993 wordt vastgesteld dat de tumor groeit. Ton verliest zijn
reuk- en gezichtsvermogen en raakt het gebruik van de
rechterhelft van zijn lichaam kwijt. De techniek heeft in de
jaren niet stilgestaan en dit keer is een operatie wel mogelijk.
Hoe risicovol de operatie ook is, Ton gaat ervoor. Na de
operatie houdt Ton de verlamming aan de rechterhelft van zijn
lichaam over. "In zo'n situatie komt het aan op karakter. Je kunt
bij de pakken gaan neerzitten en accepteren dat je verlamd
bent, of je kunt gaan vechten. Ik behoor tot die laatste
categorie. Na vier maanden kon ik alweer zelfstandig lopen!"
Ton inspecteert het zeil
Zoals het een echte vechter betaamd, ging Ton na deze
overwinning onmiddellijk op zoek naar een nieuw doel.
Tijdens een beursbezoek kwam hij in contact met de
Nederlandse Bond voor Aangepaste Sporten (NEBAS). Die bond
had ook een afdeling Zeilen. De interesse van Ton was gewekt.
Ton en zijn zeilteam namen na een aantal jaren training deel
aan het Europees Kampioenschap Disabled Sailing in Engeland
in 1997. "Het was een hele mooie ervaring om daaraan mee te
doen. Helaas leverden we geen topprestatie. Maar dat hebben
we later ruimschoots ingehaald. Op het WK in 1998 in Amerika
werden we derde. Het jaar daarop in Cadiz haalden we op het
WK ook weer de derde plaats." Ton en zijn zeilteam hebben het
zelfs tot de Olympische Spelen voor gehandicapten, de
Paralympics, gebracht. In 2000 waren zij erbij in Sydney,
Australië.
Tons verhaal is met recht een successtory. Hij zegt: "Ik wil niet
zielig worden gevonden. Gehandicapt zijn is helemaal niet
exceptioneel. Ik heb ook geluk gehad met een werkgever die
goede regelingen had voor mensen die dit soort dingen
overkomt. Mijn gezin en ik konden dus maatschappelijk gezien
redelijk blijven functioneren. Als dat mogelijk is, kun je je
vechtlust dus voor belangrijkere dingen gebruiken."
24
Heineken
Nederlands Beheer
