li 08.00 uur
09.00 uur
08.30 uur
km.
11-30 uur
De kantine van Heineken Brouwerijen voorkomt dat wachten
vervelend wordt. Gezellige mensen en lekkere koffie. Het zou
bijna een uitje zijn als die derde rit niet in je achterhoofd bleef
rondspoken. Vanmiddag rond 14.00 uur moet Ben weer in
Oosterblokker staan. Dat is een aardig eindje rijden en samen
met de laad- en lostijd op de brouwerij kost dat behoorlijk wat
tijd. En tijd komt een chauffeur altijd tekort. Hij heeft er zelf
eigenlijk geen invloed op. Zijn enige wapen is geduld.
Uiteindelijk valt het gelukkig nogal mee. Aad heeft al vaker met
dit bijltje gehakt en stelt voor om de wagen te lossen en er
geen lege kratten meer op te zetten. Dat scheelt een keer
laden en dus tijd. Normaal is dat niet mogelijk, maar omdat er
vanwege Koninginnedag binnenkort extra geleverd wordt, is er
geen gevaar dat er emballage blijft staan. Al met al rijdt Ben
om 11.00 uur weer van het terrein af.
fik/BE' In het regelcentrum van DCS binnenland in
■EMiJfc: Zoeterwoude lijkt alles rustig. Van hieruit
vertrekken alle chauffeurs die in Nederland boven de rivieren
rijden. Het regelcentrum is een 'porto-cabin' op het
brouwerijterrein die op deze grijze regenachtige
maandagochtend een troosteloze indruk maakt. Toch is het bij
binnenkomst wel gezellig, de koffie staat klaar en de
computers zijn gevuld met de ritten van vandaag.
Het lijkt alsof de dag ook hier net begint maar dat is schijn.
De meeste vrachtauto's zijn al lang onderweg met hun eerste
vracht van die dag. Sommigen zijn zelfs al terug.
De chauffeurs die het binnenlands vervoer vanaf de
brouwerijen uitvoeren, zijn allen aangesloten bij de VTC,
de Vervoerders Transport Combinatie. Strak in het groene
Heineken-pak melden zij zich aan het loket van het
regelcentrum.
Zij krijgen hier te horen waar ze de lege kratten van de vorige
klant kunnen lossen en waar ze worden geladen voor de
volgende rit. Als ze de oplegger hebben klaargezet om te
laden, duiken ze het koffiehok in voor een kopje koffie.
Ben Graafland, chauffeur van de Wilde Transport, is net terug
uit Den Haag en zijn volgende bestemming is Heineken
Brouwerijen in Amsterdam.
Onderweg, pas als de auto rijdt, valt op dat je zo
J hoog gezeten een heel nieuw perspectief op de
wereld krijgt. Zoals je in een vliegtuig het gevoel krijgt datje
over Madurodam vliegt, krijg je in een vrachtauto ook het idee
dat je de wereld een stuk makkelijker aankan. Dat blijkt echter
maar schijn. Ben pikt nog net het staartje van de A4-spits mee.
Zo hier en daar zie je in de verte allemaal kleine rode lichtjes
in groepen oplichten. Dat betekent file. Het leven van een
chauffeur is niet makkelijk. Bij het invoegen op de snelweg gaat
een kraan keurig voor ons naar de tweede baan. De vreugde is
echter maar van korte duur. Het betekent namelijk dat de
kraan vóór Ben komt te rijden en hij, vanwege het
inhaalverbod, de hele weg in zijn tempo (ongeveer 70 km/uur)
moet rijden. Achter ons vormt zich een lang lint van
geïrriteerde vrachtwagenchauffeurs die allemaal graag ietsje
harder zouden willen rijden. Veel personenauto's zien ons
gebrek aan snelheid als een vrijbrief om de meest vreemdste
capriolen uit te halen. Absoluut hoogtepunt tijdens deze rit is
de motorrijder die ons rechts inhaalt en rakelings langs de
voorbumper de weg op schiet.
öht-. AH O A
Aankomst bij de Heineken Brouwerijen in
Amsterdam. Ben ziet, terwijl hij de oprit opdraait,
in een oogopslag dat het wel even gaat duren. Er staat een
auto voor hem met glas en vilt. Die moet eerst leeg. Aad zit op
de heftruck en lost de auto's in zijn eentje. Hoe hard Aad ook
werkt, Bert loopt wachttijd op. Koffie, dan maar.
Ben rijdt met rode Amstel-zeilen, een mooi
contrast met de glimmende witte trekker. Als de
deur van de trekker openzwaait, blijkt het trapje naar de
cabine wel erg stijl en vooral heel hoog. Je voelt je, in de
cabine aangekomen, als in een huis op wielen. Ruime stoelen,
een compleet bed met gordijnen achter de stoelen en een
dashboard waarop veel minder lichtjes en knopjes zitten dan
verwacht. Toch is de auto van alle gemakken voorzien. De
verwarming kan per zitplaats apart worden geregeld, er is een
handsfree telefoon en boven Bens hoofd glimmen de rode
lichtjes van een '27 MC Bakkie'.
Terug naar Zoeterwoude is de weg een stuk
"K98—rustiger. Om 11.30 uur rijdt de vrachtauto onder
de slagbomen van de brouwerij door. Ben meldt zich even over
11.30 uur weer bij het regelcentrum in Zoeterwoude en heeft
geluk. Zijn auto wordt onmiddellijk geladen. Met de
heftruckchauffeur loopt hij naar het koffiehok. Daar wordt de
laadopdracht uit de computer gehaald en kan met laden
worden begonnen. Er is nog net even tijd voor een kort praatje
met de andere chauffeurs die staan te wachten. Als Ben weer
bij de auto aankomt, staat die al halfvol met rode Amstel
kratten. Twee heftruckchauffeurs rijden met dubbele lepels,
waardoor er twee pallets tegelijk vervoerd kunnen worden.
Om 11.50 uur staat Ben weer klaar voor vertrek. Eten heeft hij
bij zich, dat doet hij onderweg wel.
20
