Wat das Na bijna zes jaar in het Verre Oosten te hebben gewerkt, is Victor Weng 1 januari 2002 aangesteld als junior brandmanager Heineken in Den Haag, tot voor kort Leidschendam. Waarom komt een Chinees naar Nederland en hoe komt die vervolgens op de afdeling Marketing terecht? Hoe waren je ervaringen in Taiwan en China? Waarom beslootje toch weer terug te keren naar Nederland? Wat doe je nou eigenlijk precies? Wat zijn de grootste verschillen tussen de oosterse en de Nederlandse manier van werken? Terug naar China? Wat is er nou echt leuk aan je baan? Heineken eigenlijk? Tekst Liesbeth Groeneveld "In Taiwan werkte ik in een heel klein kantoor, waar ik met twee andere collega's verantwoordelijk was voor de gehele Taiwanese markt. Ik hield me dus met alle facetten bezig; van onderhandelingen met distributeurs tot het maken van tv- commercials. In tweeënhalf jaar tijd groeide onze afzet van 65.000 hectoliter tot bijna 200.000 hectoliter bier. Na twee jaar werd ik gevraagd om voor Heineken Export in China te gaan werken. Ik werd toen als regional manager South-Eastern China, verantwoordelijk voor zeven steden en werkte samen met vijf gebiedsmanagers en supervisors. Met dat team bedenk je een strategie om een gebied te veroveren en concurrentie af te weren. Je praat met horecaondernemers en groothandels. Outlet voor outlet probeer je te veroveren. Heel erg operationeel." "Ongeveer een jaar geleden vroeg ik onze onderneming om een marketingfunctie, omdat het me goed leek mijn kennis te verbreden. Door mijn achtergrond en studie in Nederland kon ik per 1 januari dit jaar aan de slag bij Heineken Nederland. Daar was ik erg blij mee, want Heineken Nederland was mijn hoogste doel." "Ik ben nu betrokken bij de ontwikkeling van de internetstrategie van het Heineken-merk. In teamverband trachten we eenheid aan te brengen in de verschillende Heineken-sites, zoals Biertje.nl, Studentenservice.nl, Heineken.nl en Feestje.nl. Verder houd ik me bezig met het beter op de kaart zetten van Longneck. Groene flesjes zijn straks niet meer uniek. Hoe kunnen we Longneck interessant houden voor de consument? Dat is de vraag." "In Nederland is iedereen gelijk. Als je Karei Vuursteen bijvoorbeeld op de gang tegenkomt, dan zeg je 'goedemorgen Karei'. In Taiwan heb je te maken met een enorme hiërarchie. Je moet respect tonen, maar ook tegenwicht bieden in onderhandelingen. In China wilden mijn collega's bijvoorbeeld de deur van mijn auto voor mij openen. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij. In China is de omgang met collega's dan ook heel anders en zijn werkrelaties met name taakgericht. Verder valt me hier op dat de overlegcultuur een grote rol speelt. Elke maandag heb ik een 'brandteam coffee meeting' om te brainstormen over diverse projecten. Het voordeel van overleggen is dat je betere ideeën krijgt. Daarnaast hoor je al in het beginstadium van een project of je collega's erachter staan of niet. In China overleg je drie minuten met je baas en dan neem je een beslissing. Marketing heeft hier veel meer inhoud dan in het Verre Oosten. In China speelt deze discipline niet zo'n grote rol. Ter vergelijking: waar in China één persoon bezig is met een project, werken er in Nederland vijf mensen aan." "Na deze periode zou ik graag internationaal blijven opereren, mezelf verbreden, maar niet speciaal in het Verre Oosten. Mijn voorkeur ligt meer bij andere landen, zoals Zuid-Amerika. Naar Azië kan ik altijd nog terug. Daarnaast zou ik na deze ervaring weer graag een verkoopfunctie willen bekleden." "Mijn baan is ontzettend leerzaam, er komen elke dag weer nieuwe dingen op mijn pad. Ik krijg veel cursussen en trainingen aangeboden. In China gebeurt dat veel minder, omdat ik voor inhoudelijk goede trainingen naar het buitenland moet. Wat ik verder heel belangrijk vind is dat er een heel leuke sfeer is onder mijn collega's." Nederlands Beheer

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 2002 | | pagina 10