Nieuwe kapitein, 2 Nico Nusmeier (links) en Wilbert Raaiimokers: de vertrekkende en komende 'kapitein' Wat is je eerste indruk over de Brouwerij Zoeterwoude? Wilbert: "Om eerlijk te zijn...vooral dat er onge lofelijk veel is gebeurd in de afgelopen jaren. Op tal van punten zijn veranderingen doorge voerd. In een relatief kort tijdsbestek. Dat leeft nog steeds enorm. Heel begrijpelijk. Waar ik dan aan denk? Aan de afronding van het het eerder genoemde veranderingstraject MMH en IM, nieuwbouwprojecten en het starten van Operator 2000 (opleiding voor operators). Stuk voor stuk lastige trajecten waarvan je absoluut mag zeggen dat er door onze mensen geweldig veel is gepresteerd in de afgelopen paar jaar." Wilbert vervolgt: "Daarnaast valt ook de over- legcultuur enigzins op. Zeker in vergelijking met bijvoorbeeld Vietnam. Daar worden meer din gen direct en op een informele, wat lossere, manier opgelost. Niet alles via geformaliseerde overlegvormen. Misschien kunnen we daarvan nog wat leren. Begrijp me overigens goed: na tuurlijk snap ik dat Nederland geen Vietnam is en Vietnam geen Nederland. En ik ben zeker niet tegen overleg: uitvoerig overleg kan zeker effectief zijn, bijvoorbeeld voor het creëren van draagvlak. Maar efficiënt is het niet altijd. Persoonlijk ben ik meer van het type '95 pro cent in orde is beter dan 99 procent goed, maar te laat'." Gezellige professional Nico, hoe typeer jij je opvolger "Wilbert en ik hebben samen ruim een jaar op de brug gestaan. Ik als kapitein van het totale schip en hij als kapitein van Verpakken. Nu die in de eredivisie komt én blijft. We horen er absoluut thuis! In de komende ja ren kunnen we lekker gaan werken aan onze spelsystemen. Maar daar hoor je Wilbert zo nog wel over..." Welke dingen ga je missen? Nico: "De mensen. Absoluut! Daarom vind ik Productie ook zo mooi: werken met grote groe pen mensen. Prachtig. Natuurlijk zijn er in Polen ook mensen; bijna zesduizend op de Zywiec brouwerij. Maar van Zoeterwoude ga ik toch vooral het even binnenstappen in de werk plaats missen. Even een bakkie doen in de con trolekamer bij Brouwen, zwerven over de lijnen bij Verpakken, met de voeten op tafel bij P&O en de maandagochtendkoffie met 'de mei den' (secretaresses, red.)." Twee jaar buitenland ervaring Nico, zijn Belgische vrouw Ann en zijn drie kin deren staan op het punt te vertrekken naar het land van de 'bigos' (stoofpot) en de 'barszcz' (soep). Wilbert Raaijmakers kwam ruim een jaar geleden terug uit Vietnam, waar de soep 'pho' heet. Wilbert: "Toevalligerwijs ook met een gezin met drie kinderen. Die van ons zijn elf, negen en ze ven! Onze tweejarige buitenlandervaring was trouwens fantastisch. Vietnam is werkelijk een schitterend land. De omgeving is prachtig en de brouwerij ronduit fantastisch. Heineken maakt daar nog steeds een enorme groei door. Het tempo ligt hoog en de wil om vooruit te komen hangt als het ware in de straten." "De hoogtepunten van vier jaar Zoeterwoude?", zo trapt Nico af. "Dat zijn er heel wat geweest. Als eerste denk ik dan aan de nieuwbouw van Colonne 7, de bouw van lijn 5, 25 jaar vestiging Zoeterwoude en de Brewery Award. Die hebben we in de afgelopen paar jaar twee keer gewon nen. Daarbij gaat het me niet eens zozeer om die beker, maar vooral om onze kwaliteit: qua bier en verpakking en vooral ook qua mensen, systemen en organisatie." En de hoogtepunten voor jou zelf? Nico: "Al klinkt het misschien gek. Dan denk ik toch vooral aan trajecten als de afronding van het veranderingsproces Mensen Maken Heineken (MMH) en Inzetbaarheid Mede werkers (IM). Natuurlijk weet ik wel dat het een taai proces is geweest. Maar uiteindelijk heb ben we IM met z'n allen toch in goede banen geleid. Met acceptabele oplossingen voor vrij wel alle medewerkers. Daarop mogen we trots op zijn. Niet zozeer als managementteam, maar vooral de mensen in de brouwerij. Hoe ik dat bedoel? Ik maak wel eens de vergelijking met een voetbalteam. In het hele veranderingsproces hebben we eigen lijk een stap gemaakt van de eerste, naar de eredivisie, ledereen heeft flink moeten doorbij ten. Voor de meeste mensen was dat mogelijk. Voor een aantal lastig. Voor die laatste groep hebben we gezorgd voor extra trainingen, een goeie plek in het tweede, of in een enkel geval een nette transfer naar een andere club. Dat soort stappen moet je als trainer durven nemen. Zo zie ik achteraf mijn rol als coach van 'de FC Zoeterwoude' ook: zorg ervoor dat

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 2001 | | pagina 4