Nieuwe kapitein, 2
Nico Nusmeier (links) en
Wilbert Raaiimokers: de vertrekkende
en komende 'kapitein'
Wat is je eerste indruk over de Brouwerij
Zoeterwoude?
Wilbert: "Om eerlijk te zijn...vooral dat er onge
lofelijk veel is gebeurd in de afgelopen jaren.
Op tal van punten zijn veranderingen doorge
voerd. In een relatief kort tijdsbestek. Dat leeft
nog steeds enorm. Heel begrijpelijk. Waar ik
dan aan denk? Aan de afronding van het het
eerder genoemde veranderingstraject MMH en
IM, nieuwbouwprojecten en het starten van
Operator 2000 (opleiding voor operators). Stuk
voor stuk lastige trajecten waarvan je absoluut
mag zeggen dat er door onze mensen geweldig
veel is gepresteerd in de afgelopen paar jaar."
Wilbert vervolgt: "Daarnaast valt ook de over-
legcultuur enigzins op. Zeker in vergelijking met
bijvoorbeeld Vietnam. Daar worden meer din
gen direct en op een informele, wat lossere,
manier opgelost. Niet alles via geformaliseerde
overlegvormen. Misschien kunnen we daarvan
nog wat leren. Begrijp me overigens goed: na
tuurlijk snap ik dat Nederland geen Vietnam is
en Vietnam geen Nederland. En ik ben zeker
niet tegen overleg: uitvoerig overleg kan zeker
effectief zijn, bijvoorbeeld voor het creëren van
draagvlak. Maar efficiënt is het niet altijd.
Persoonlijk ben ik meer van het type '95 pro
cent in orde is beter dan 99 procent goed,
maar te laat'."
Gezellige professional
Nico, hoe typeer jij je opvolger
"Wilbert en ik hebben samen ruim een jaar op
de brug gestaan. Ik als kapitein van het totale
schip en hij als kapitein van Verpakken. Nu
die in de eredivisie komt én blijft.
We horen er absoluut thuis! In de komende ja
ren kunnen we lekker gaan werken aan onze
spelsystemen. Maar daar hoor je Wilbert zo nog
wel over..."
Welke dingen ga je missen?
Nico: "De mensen. Absoluut! Daarom vind ik
Productie ook zo mooi: werken met grote groe
pen mensen. Prachtig. Natuurlijk zijn er in
Polen ook mensen; bijna zesduizend op de
Zywiec brouwerij. Maar van Zoeterwoude ga ik
toch vooral het even binnenstappen in de werk
plaats missen. Even een bakkie doen in de con
trolekamer bij Brouwen, zwerven over de
lijnen bij Verpakken, met de voeten op tafel bij
P&O en de maandagochtendkoffie met 'de mei
den' (secretaresses, red.)."
Twee jaar buitenland ervaring
Nico, zijn Belgische vrouw Ann en zijn drie kin
deren staan op het punt te vertrekken naar het
land van de 'bigos' (stoofpot) en de 'barszcz'
(soep). Wilbert Raaijmakers kwam ruim een
jaar geleden terug uit Vietnam, waar de soep
'pho' heet.
Wilbert: "Toevalligerwijs ook met een gezin met
drie kinderen. Die van ons zijn elf, negen en ze
ven! Onze tweejarige buitenlandervaring was
trouwens fantastisch. Vietnam is werkelijk een
schitterend land. De omgeving is prachtig en de
brouwerij ronduit fantastisch. Heineken maakt
daar nog steeds een enorme groei door. Het
tempo ligt hoog en de wil om vooruit te komen
hangt als het ware in de straten."
"De hoogtepunten van vier jaar Zoeterwoude?",
zo trapt Nico af. "Dat zijn er heel wat geweest.
Als eerste denk ik dan aan de nieuwbouw van
Colonne 7, de bouw van lijn 5, 25 jaar vestiging
Zoeterwoude en de Brewery Award. Die hebben
we in de afgelopen paar jaar twee keer gewon
nen. Daarbij gaat het me niet eens zozeer om
die beker, maar vooral om onze kwaliteit: qua
bier en verpakking en vooral ook qua mensen,
systemen en organisatie."
En de hoogtepunten voor jou zelf?
Nico: "Al klinkt het misschien gek. Dan denk ik
toch vooral aan trajecten als de afronding van
het veranderingsproces Mensen Maken
Heineken (MMH) en Inzetbaarheid Mede
werkers (IM). Natuurlijk weet ik wel dat het een
taai proces is geweest. Maar uiteindelijk heb
ben we IM met z'n allen toch in goede banen
geleid. Met acceptabele oplossingen voor vrij
wel alle medewerkers.
Daarop mogen we trots op zijn. Niet zozeer als
managementteam, maar vooral de mensen in
de brouwerij. Hoe ik dat bedoel? Ik maak wel
eens de vergelijking met een voetbalteam. In
het hele veranderingsproces hebben we eigen
lijk een stap gemaakt van de eerste, naar de
eredivisie, ledereen heeft flink moeten doorbij
ten. Voor de meeste mensen was dat mogelijk.
Voor een aantal lastig. Voor die laatste groep
hebben we gezorgd voor extra trainingen, een
goeie plek in het tweede, of in een enkel geval
een nette transfer naar een andere club.
Dat soort stappen moet je als trainer durven
nemen. Zo zie ik achteraf mijn rol als coach
van 'de FC Zoeterwoude' ook: zorg ervoor dat