"Ik denk niet vaak aan
vroeger terug. Maar als ik
dat nu zo doe, was het toch
wel een heel goede tiid."
Sinds twee jaar is Jan-Willem Kroonen bedrijfs
leider bij Brand in Wijlre. Het is niet voor het
eerst dat de nu 46-jarige Kroonen in een kleine
brouwerij werkt. Op een periode van zes jaar
na, waarin hij productiemanager Verpakken in
Den Bosch was, heeft hij dat eigenlijk altijd
gedaan. Na afgestudeerd te zijn als dranken
technoloog ("ik heb altijd belangstelling gehad
voor de drankenindustrie") aan de Hogere
Agrarische School in Bolsward, stuurde hij een
open sollicitatie aan Heineken en werd hij aan
genomen als trainee in Zoeterwoude. Toen hem
al na vijf maanden opleiding gevraagd werd of
hij naar Zaïre uitgezonden wilde worden, hoef
de hij niet lang na te denken. Eén dag bedenk
tijd was voldoende om positief te beslissen. De
herinnering amuseert hem nog steeds.
"Tevoren had ik nooit aan uitzending gedacht.
Het was ook beslist niet een reden om bij
Heineken te solliciteren, zoals wel het geval
was bij veel anderen. En toen werd ik ineens
gevraagd
Vele herinneringen
Na Bralima in Zaïre, volgden Jordan Brewery
Co. Ltd. in Jordanië en South Pacific Brewery in
Papoea Nieuw-Guinea. Hij kan er veel over ver
halen. Over het grondstoffenprobleem bijvoor
beeld in Zaïre. Omdat er geen geld was om
moutte kopen, moesten er lage moutstortingen
worden gedaan met gebruik van lokaal gekoch
te mais en rijst voor het merk Primus. Voor een
technoloog/brouwer een uitdaging. 'Roeien met
de riemen die je hebt' was het parool. "We kon
den het bier niet zo goed stabiliseren. Om ei
witten af te breken gebruikten we de papaïne-
poeder van papaja's als enzym. De enzymen die
in de mout zaten, moesten we zo lang mogelijk
actief zien te houden. We hadden dan ook in
gewikkelde brouwschema's." De benodigde
grondstoffen kochten Kroonen en zijn collega's
zelf in. "We gingen zelfs met een zak geld hon
derdvijftig kilometer de jungle in om drie rijst-
pelmachines te kopen om de rijst te kunnen
pellen. Echt een expeditie. Ik denk niet vaak
aan vroeger terug. Maar als ik dat nu zo doe,
was het toch wel een heel goede tijd." Niet
minder goed, maar heel anders was het in
Jordanië. "Je zit daar in je eentje, in een brou
werij die middenin de woestijn staat. Er waren
voldoende financiën. Alles was gericht op de
kwaliteit van het Amstel bier en op de opleiding
van een nieuw kader. Het was een schitterend
land met veel oudheidkundige zaken, toponder-
wijs voor de kinderen en uitstekende medische
voorzieningen. Een van de veiligste landen ook
waar je als vrouw kunt wonen." Dat kon niet
worden gezegd over Papoea Nieuw-Guinea. "Na
zes uur kun je daar niet alleen op straat. Ik heb
me er vooraf goed over geïnformeerd. Ik ben
heel nuchter, ik ben niet zo gauw bang. Dus we
zijn er heengegaan. Vooral qua werk was het
een uitdaging. Maar als Brewery Manager ben
je ook verantwoordelijk voor de medewerkers.
Dat was weieens moeilijk."
Om de drie kinderen de middelbare school in
Nederland te laten doorlopen, wilde het gezin
Kroonen terug naar Nederland. Toevallig kwam
er een functie vrij bij Heineken Den Bosch als
productiemanager Verpakken. Werken in Den
Bosch was even wennen. "Het viel me in het
begin erg tegen. Vergeleken met de buitenland
se brouwerijen waar ik had gewerkt, was Den
Bosch een grote, logge organisatie. Ik had 550
medewerkers. Een groot verschil met eerdere
functies, waarbij ik veel extern moest regelen
(bijvoorbeeld ten behoeve van veiligheid van de
medewerkers) was, dat ik hier meer energie
moest steken in interne zaken."
Met z'n allen voor Brand
Na de zes Bossche jaren maakt Kroonen de
overstap naar Wijlre. Hij voelt zich daar thuis.
Zowel op de brouwerij, als in zijn woonplaats
Eys. "In een kleine brouwerij ken je iedereen.
Je hebt meer het 'wij'-gevoel. Alles is beter be
heersbaar. Je ziet eerder resultaten dan in een
grotere organisatie. Zelf pak ik ook graag aan,
in plaats van in een kantoor te zitten wachten
tot iemand me iets vraagt. Ik wil niet alleen
vergaderen en me met papieren bezighouden,
ik wil door het bedrijf lopen en contact hebben
met de mensen. En dan ook nog tijd voor me
zelf hebben om creatief bezig te zijn. Daarin
moetje een goede balans vinden."
Dat Jan-Willem Kroonen van origine geen
Limburger is, is geen punt. "Mijn MT-leden pra
ten Limburgs met elkaar, maar daar wen je snel
genoeg aan. Ik heb nooit gemerkt dat het uit-
