s HET PORTRET "Ik ben ook niet zo'n geweldige organiser. Ik ben meer een improviser.' 14 s a Vervolg van pagina 13 Hoe belangrijk is de horeca voor een bedrijf als Heineken Brouwerijen in binnen- en buitenland? "Met grote nadruk op elke lettergreep. Es-sen- ti-eel. Wanneer je een bier niet in zoveel mo gelijk horecaondernemingen kunt krijgen en wanneer je als merk niet zichtbaar bent, dan is dat niet goed. Ik zou de productie van een merk niet graag alleen op de winkelverkoop willen baseren, dat kan niet. Je hebt minimaal een percentage nodig van de horeca om uitge zocht te worden. En om thuis verkocht te worden. De horeca heeft bij mij een speciale plek in het hart hoewel ik zelf geen echte kroegenman ben. Ik vind veel mensen om me heen nu een maal niet zo leuk. Ik ben een man die leest." En juist u staat bekend als een fervent café bezoeker. "Op den duur komen er zoveel verhalen over je in omloop dat je ze bijna zelf gaat geloven. Nee, daar kun je toch niet aan beginnen in dit vak. Als ik ga, dan ga ik omdat het er gezellig is. Ik ga wel eens naar een horecagelegenheid, waarvan ik de naam niet zal noemen, en daar komen de meest vreemde mensen bij elkaar. Dat vind ik leuk. Kijken, observeren. Ik ga er naar toe voor de input die ik krijg en om te luisteren. Je kunt een hoop horen in de horeca. Maar als u probeert te zeggen: "Ben ik zoals de mensen denken dat ik ben?" Dan zou ik zelf willen zeggen dat ik helemaal niet zo ben." Hoe bent u dan? Kijkt schalks onder zijn wenkbrauwen vandaan. "Schattig. En gewoon. Werkelijk. Kijk, ik ben net als ieder ander: echtgenoot, vader en grootvader van vijf kleinkinderen. Ze zijn overigens prachtig en beeldschoon. Dat hebben ze van hun groot moeder. Ze lijken op haar." Stel, er is in de hele wereld geen druppel bier meer te krijgen. Wat zou u dan drinken? "Ik zou gewoon doorgaan met het drinken van mijn eigen merk whisky. Eén per dag. Ik drink niet zoveel. Teveel gezien." Drinkt u weieens bier van een concurrent? "Jawel. Vooral in het buitenland. Ik heb een Amerikaanse vrouw en als we reizen dan proeven we andere merken. Vervolgens kijken we elkaar blij aan en zeggen: "Laten we vooral zo door gaan." Met andere woorden, ons bier is het beste bier. Ik ben er trots op. De smaak, maar ook de impact van ons merk." Zou het u lukken om bij een blinde smaak test uw eigen biermerk te herkennen? "Ik kom een heel eind. Ik heb dat vroeger moeten doen in Rotterdam. Op de zaterdag middagen, God-betert-het, in mijn opleiding tot vertegenwoordiger. Bier proeven. Sippen en uitspugen in donkere kamers met schraal licht. Dan leer je proeven, dat verzeker ik u. Je leert afwijkingen proeven. Wanneer het bier een verkeerde smaak heeft en wat er fout aan kan zijn. Je proeft dus niet of het lekker is want dat is gebonden aan smaak. Ik heb een jaar of twintig geleden samen met de heer Coebergh een blind fault-test-gedaan. Van jenevers, wodka's en gin. Ik heb ze allemaal uit elkaar gehaald. Er zijn geen twee dranken gelijk. Zo elimineer je." Waar komt de kleur groen vandaan? "Daar is over nagedacht. Groen betekent veilig heid. Ik weet ook tot in detail wat er op het etiket staat. Tot op de millimeter. Groen is safe en dat is enorm belangrijk. Trouwens, een bier met een blauw etiket zal nooit lukken. Je kunt immers beter op een grasmat de lucht in gaan dan op een paars tapijt." Nog even over uw hobby's. U heeft er talrijke. "Heel veel hobby's en geen tijd. Architectuur, schilderijen, fotografie, muziek en vooral lezen. Ik lees alles wat voor mijn neus komt. Maar de tijd die ik eraan kan besteden, houdt niet over. Het is hollen. Een paar lichamen meer hebben, zou prettig zijn. En ze uitsturen: ga jij nou vanavond dat maar doen." Hoe brengt u tegenwoordig de dag door? Grinnikend. "Zoals u weet, ben ik officieel gepensioneerd. De mens is geheel vermoeid, zeggen ze dan. De post, lezen, lezen, lezen. Dan geleidelijk onder de douche, scheren en nog wat meer. Aankleden en naar kantoor. Ik kom naar Amsterdam voor het broodje en dan de middag hier in mijn privé-kantoor in het Pentagon. Maar niet meer de hele dag. Dat kan ook niet meer. Dat kan ik fysiek niet meer aan. Helaas." Nog iets aan sport? "Oh bah. Je moest toch vroeger altijd. Je moest altijd sporten. Als jongetje van rijke familie moest je skiën. Er werd je toch nooit iets ge vraagd. Skiën vond ik geen bal aan en ik heb het jaren gedaan. Ik heb er zelfs nog eens een prijs mee gewonnen. Niet zo moelijk, hoor. Je maakt je een beetje klein en gaan. Maar echt leuk? Nee. Hockeyen? Bah. Daar was ik overi gens niet goed in. Fietsen is ook niet leuk. Ik heb niet anders gedaan toen ik op de HBS zat. Dan moest je de meisjes thuis brengen. Ik woonde in Overveen bij een leraar in huis. Ik zat op het Kennemer Lyceum in Haarlem. Dan van Haarlem, Overveen en via Zandvoort terug om vriendinnetjes af te leveren. Dat waren enden." Wanneer kunnen wij uw memoires verwachten? Nooit. Nu niet en in de toekomst niet. Autobiografieën staan immers vol met leugens. Denkt u nou werkelijk dat iemand al zijn zwak heden, onhebbelijkheden en gemaakte fouten op papier gaat zetten? En als je alles watje goed hebt gedaan gaat verwoorden, is dat ordinair. Het is toch maar zelden dat iemand in alle eerlijkheid zal zeggen: en zo is het bedoeld. Laat mij maar lezen. Ik houd van taal. Heb daar gevoel voor. En ik sterf van de ellende wanneer ik verkeerd geformuleerde zinnen hoor. Doet pijn. Weet u wat erg is? De weer berichten. Die mensen moeten wel zo'n rare opleiding hebben gehad. Ze hakken hun zinnen in stukken op de daarvoor niet geschikte momenten. Iedere avond weer. Het is niet te geloven. In het begin dacht ik: dat doen ze expres. Ga maar eens heel goed luisteren. Het is dodelijk. Je zit stomverbaasd te luisteren. Let maar eens op. Ik wil daar nog eens een persiflage op maken." Anne-Mieke Schutten, redactie Het Bierblad

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1999 | | pagina 14