Prijsvraag voor
ffietsliefhebbers
een
eens
)rima
et dat
;t aan
jaar
igen-
nret
neter
q een
i van
"Dat
Alpe
wam
maal
Wilt u ook in een gloednieuw Amstel Gold Race
wielertenue de Alpe d'Huez (of het plaatselijke
viaduct) 'opstoempen'? Stuur dan een brief(kaart)
met daarop een beschrijving van uw leukste, gezel
ligste of spannendste fiets- of wieleranekdote naar
de redactie van Vers van 't Vat (zie pagina 2 voor
ons adres). Vergeet niet uw naam, adres en perso-
neelsnummer te vermelden. Onder de leukste
inzendingen verloot Amstel Marketing vijf com
plete Amstel Gold Race wielertenues. Uw inzen
ding moet uiterlijk 15 september binnen zijn.
kapot, total-loss. Het jaar daarop liep
de etappe door het Centraal Massief.
Die viel relatief gezien wel mee, maar
vorig jaar hadden we weer een hele
zware Pyreneeënrit met daarin de
Tourmalet en de Aspin. Dit jaar stond
de koninginnenrit in de Alpen met
onder meer de Croix de Fer, de Gali-
Van links naar rechts vier leden van het
groepje dat in Amstel Goldrace tenue een
etappe van de Tour reed: Frans Roelfse-
ma, Michel de Carvalho, de Zwitserse
sportlerares Theresa en Tony Doyle
bier en een aankomst op Les Deux
Alpes op het programma. Die etappe
bleek later overigens de mooiste rit
van de hele tour te zijn. Je weet wel,
die etappe waarin een ontketende
Pantani Ullrich op bijna negen minu
ten reed. Dan weet je ook direct hoe
zwaar die etappe was. Al moet ik er
bij zeggen dat wij niet van die barre
weersomstandigheden hadden."
Uiteindelijk bleek slechts veertig pro
cent van de ruim 5000 deelnemers
opgewassen tegen dit 'Alpen-geweld'.
"Van onze 13-koppige groep hebben
er tien de eindstreep gehaald. Ik? Tja,
dat is een verhaal apart. Tot nu toe had
ik alle voorgaande etappes uitgereden.
Dit jaar ging het helaas een beetje
anders...", vertelt Frans met een pijn
lijk gezicht. "De etappe begon nog
goed. Na een wat moeizaam begin
kreeg ik plotseling vleugels. Bij de
beklimming van de Croix de Fer, zoals
gezegd een berg van de buitencatego
rie, reed ik als in een roes omhoog.
Doping? Nee, wel een paar krenten
bollen. Eten en drinken zijn enorm
belangrijk. Ik had ook boterkoek bij
me, dat is goed voor de koolhydraten.
Ik moet niets hebben van die 'power-
bars' en muesli-troep."
VETTIG STUKJE ASFALT
Nadat hij het halve deelnemersveld
achter zich had gelaten, kwam Frans
boven op de col. "Daar deed ik m'n
jasje aan en 'topte' even mijn bidons
af. Tijdens de rit moet je blijven drin
ken. Zo'n Boogerd bijvoorbeeld, die is
goed voor twaalf bidons. Ik heb ge-
Het erepodium van de
Amstel Gold Race 1998
noeg aan een bidonnetje of zes. Maar
goed, even terug naar de etappe. De
afdaling ging nog goed. Prima zelfs.
Tot het moment, vlak voor St. Jean
de Maurianne, dat ik op zo'n vettig
stuk net geasfalteerd wegdek terecht
kwam. Ik reed door een haarspeld
bocht naar links en daar gebeurde het.
Ik remde, mijn wiel gleed weg en toen
ik probeerde om dit te corrigeren,
kreeg ik een soort terugslag waardoor
ik nog meer uit balans raakte. Vervol
gens reed ik af op zo'n stenen muurtje
langs de kant van de weg. Mijn fiets
kwakte tegen het muurtje en ik vloog
er met een rotgang overheen. Hup, zo
het ravijn in. Na een val van ongeveer
dertig meter, tenminste, dat zei de
politie, kwam ik met behulp van wat
rotsen en struiken tot stilstand. Won
der boven wonder kwam ik eraf met
een paar flinke kneuzingen, schaaf
wonden en een scheurtje in mijn
borstbeen. Maar om een lang verhaal
kort te maken; ik heb de etappe niet
kunnen uitrijden. Helaas, volgend jaar
beter. "Je doet dus gewoon weer mee?
"Ja, zeker weten. Oh ja", voegt Frans
nog snel even toe, "de nieuwe Amstel
Gold Race wielertenues zijn echt van
uitstekende kwaliteit. Mijn handen
waren alleen geschaafd op plaatsen
waar die niet werden beschermd door
de Amstel handschoenen. Ook de
Amstel wielerbroek voorkwam erger.
Nee, een ding weet ik zeker; zonder
Amstel Gold Race tenue was ik er een
stuk slechter aan toe geweest."
