"Waar ik op de fiets zo ontzettend
van geniet is met mijn kop in de
wind nergens meer aan denken
en van de natuur genieten." Feo
Martens, Coördinator Bench
marking bij HTS in Zoeterwou-
de, dacht zo'n zes jaar geleden bij
zichzelf: "Fietsen, dat lijkt me
nou een leuke hobby die niet zo
ontzettend veel tijd in beslag
neemt." Over het leuke kreeg hij
gelijk, maar tijd bleek relatief.
Want tijd is beperkt als je hobby
een passie wordt.
Feo heeft van jongs af aan veel aan
sport gedaan: vooral in tennis was
hij een kei want hij speelde maar liefst
op nationaal niveau. Maar het niveau
van weleer begon stukje bij beetje af te
brokkelen toen Feo in het land der
werkenden kwam en daarnaast het
gezin Martens creëerde. Hij beschikte
- zoals velen bekend - over steeds
minder vrije tijd.
BLOED KRUIPT...
Ruim zes jaar geleden kwam het
moment van (hobby)bezinning. Feo:
"Ik ging voor de spiegel staan, keek
mezelf eens diep in mijn ogen en
dacht 'ik moet iets gaan doen want ik
voel me niet meer lekker in mijn vel'.
Toen kreeg ik het lumineuze idee om
gewoon wat meer te gaan fietsen.
Lekker recreatief, alleen of samen met
mijn vrouw, in de weekenden en
eventueel ook op vakanties in het bui
tenland." Feo dacht dus dé remedie te
hebben gevonden en vertelt verder:
"Maar bloed kruipt waar het niet gaan
kan en al snel werd mijn hobby opge
voerd van recreatief fietsen naar het
snellere toerfietsen. Voor toerfietsen
heb je echter een flinke dosis conditie
nodig en om deze te verbeteren en
vervolgens bij te houden is regelmatig
training noodzakelijk. En dat slokt
weer aardig wat tijd op, hè."
WIELBEBIHEBI
Tegen de tijd dat Feo fanatieker werd
en ging toeren, werd hij al spoedig lid
van de vereniging Swift toerfietsen.
Echter, driejaar geleden werd hij aan
gestoken door - en dat gaat nog een
Trainingsrondje met clubgenoten, met Feo in het midden
tandje harder - het wielrenvirus en
werd hij tevens lid van de wielrenver-
eniging van Swift. Feo: "Wielrennen is
gewoon keihard rijden. Behalve dat ik
dat onwijs leuk vind, vind ik Wielren
nen ook een eerlijke sport. Want je
kunt nog zoveel praatjes hebben,
maar als je geen goede benen hebt,
houdt het snel op. Maar helaas, ik red
het eenvoudigweg niet om de beno
digde uren training hierin te stoppen.
Als het een beetje meezit fiets ik één
keer per week een clubwedstrijd of
een toertocht en, afhankelijk van het
weer en werk, probeer ik toch zo'n zes
uur per week te trainen. Na een flinke
inspanning beloon ik mezelf vaak met
een pilsje: na het fietsen smaakt dat zó
lekker
WOESTE HEUVELS
Veel wedstrijden rijden zit er voor Feo
dus niet echt in. Maar zijn genegen
heid voor het wielrennen zit nog
steeds in zijn bloed en dat uit zich door
koersen te bezoeken en te volgen via
de tv. Feo veert op en vertelt: "Ik
geniet zo enorm van de 'Tour de Fran
ce'. Dit spektakel bezorgt mij drie
heerlijke weken. Naar de Amstel Gold
Race ga ik altijd toe: een mooie en
goed te volgen wedstrijd want je ziet
de wielrenners drie a vier keer voor
bijgaan. Prachtig zijn dan ook de
gelaatsuitdrukkingen van de renners,
samen met de strijd die ze voeren met
hun lichaam en tactieken die ze in de
koers toepassen. Als ik dat zie, voél ik
de beproevingen die ze doorstaan."
Feo verheugt zich ieder jaar weer op
het najaar. Dan gaat hij naar Zuid-
Limburg om daar, samen met een
aantal clubgenoten, de 'woeste' heu
vels te trotseren. Enthousiast: "Dit is
enigszins te vergelijken met de Amstel
Gold Race, maar dan zonder profes
sionals. Die heuvels zijn wij Hollan
ders niet gewend en de wat steilere
kunnen knap lastig zijn. Maar de
adrenaline zorgt er voor dat je door
gaat. Uiteindelijk geniet ik vreselijk
van die extra geleverde prestaties."
niEDERLAMP FIETSLAIUD
Minder enthousiast is Feo over het
Nederlandse klimaat. "Wanneer het
slecht weer is en de weg is nat, kun je
een akelige val maken. Of wat vorige
maand gebeurde: een wandelaar wil
de zijn hond beschermen en door met
zijn arm een zwieper opzij te maken,
veroorzaakte hij een massale valpartij.
Hierbij heb ik mijn schouder en arm
gekneusd. Maar goed, 'it's all in the
game'. Nederland is voor mij niet het
beste fietsland, ik had in Italië moeten
wonen: vlaktes, heuvels en bergen,
een aangenaam klimaat en de heerlij
ke Italiaanse keuken (pasta's) vormen
een ideaal geheel voor de echte fietser.
Daarnaast is wielrennen een grote
sport in Italië."
Feo hoopt dat, zoals in het Raas- en
Zoetemelk-tijdperk van ruim tien jaar
geleden, wielrennen weer wat meer
in trek komt bij mensen. Met enige
verbazing meent hij: "Weinig mensen
weten dat de vereniging Swift, gele
gen onder de rook van de brouwerij,
een schitterend parkoers heeft waar
regelmatig wedstrijden worden geor
ganiseerd. Bij onze club zijn jongens
als Zoetemelk en Karstens ooit begon
nen!"
Misschien dat het Feo lukt om wat
collega's te stimuleren? Zelf kon hij
het in ieder geval niet laten om zijn
hobby compleet te maken door recent
het voorzitterschap van Swift op zich
te nemen.
