EDFRLAND ARACHUTISTEN CENTRUM rouwens ook te oud voor." Hij vertelt erder over de verschillende varian- en - waar hij zichzelf overigens verre van houdt - van de vrije val. "Ze ver zinnen telkens meer want het moet llemaal steeds sneller en moeilijker en dat is niet altijd zonder risico. Zoals ondersteboven het vliegtuig uitsprin gen, nietje kop naar beneden hè, dan ga je sneller. Of het zogenaamd in de jcht zitten wat makkelijk lijkt maar vit zeker niet is. En dan heb je de tan- dem en andere 'inhaakvarianten' waar je als het ware samen met één of meer personen springt." Niet alleen bestaat er een veelheid aan soorten sprongen, maar ook aan parachutes die ook steeds sneller en volgens Wil dus gevaarlijker worden. Voor de dui delijkheid trekt hij als voorbeeld de vergelijking met auto's: "Ik vlieg als het ware met een Mercedes en er zijn anderen die vliegen met een Formule 1. Da's wel spectaculair, net als die kunstjes, maar een klein foutje wordt meteen afgestraft. Nee, laat mij maar gewoon springen en rustig in de lucht zweven, dan geniet ik in alle stilte. En de lijn van mijn parachute zit aan het vliegtuig vast zodat zodra ik spring mijn parachute opengaat en ik zonder risico weer met beide benen op de grond kan landen." Wat Wil wel nog graag ooit zou willen, is springen met een Heineken para chute. Recent was hem gevraagd met een parachute te springen waar Bava ria op stond. Dit moest hij toch echt weigeren. 271 Evert Koper (links) en Jaap Kaan Jaap Kaan (teamleider van de exportcolonnes 2 en 7 van Verpak- ken Zoeterwoude) kreeg in decem- er van het vorig jaar de Amstel 'riendschapstrofee van brouwope- rator Marcel Janssen. In deze Vers an 't Vat pakken we de draad weer p. Jaap Kaan kent, op zijn beurt, een trofee toe aan zijn vriendschap met vert Koper (sinds zeven jaar proces technoloog bij Vrumona). Het was voor Jaap geen moeilijke keuze. "Ik ken Evert al heel wat jaren. Ik was groepsleider bij de Amstel brouwerij aan de Mauritska- de, toen hij bij ons stage kwam lopen. Evert was in dienst van Heineken en volgde in de avonduren een HBO- opleiding. Vooral zijn aparte gevoel voor humor sprak mij aan vanaf de eerste ontmoeting. Hij reageert op een bepaalde manier met opmerkingen op situaties. Die manier is zo droog, datje er uren later steeds weer om moet grinniken. In 1982 ben ik overge plaatst naar Zoeterwoude en twee jaar later verhuisde ik naar Alphen aan den Rijn. Dat was al de woonplaats van Evert, zodat we elkaar regelmatig tegenkwamen en regelmatig bij elkaar langsgingen. Inmiddels ben ik weer verhuisd. Ik woon nu in Schellink hout in Noord-Holland en hij is in Alphen blijven wonen, maar we nodi gen elkaar gemiddeld een paar keer per jaar uit om gezellig met elkaar te gaan eten", aldus Jaap Kaan. Evert Koper vindt het leuk dat hij de trofee heeft gekregen. "Jaap had me kortgeleden uitgeno digd om bij hem te komen eten. Daar aangekomen ver telde hij me dat ik de Amstel Vriendschapstrofee van hem zou krijgen. Dat was een leu ke verrassing. Ja, het is alweer achttien jaar geleden dat ik bij Amstel stage liep. Ik was toen in opleiding voor wachtchef/technoloog. In die periode kwamen we nog niet bij elkaar over de vloer. Zes tien jaar terug werden we beiden overgeplaatst naar Zoeterwoude. We troffen elkaar vaker en toen Jaap in Alphen kwam wonen gingen we gezamenlijk met de kin deren bij Heineken naar Sinterklaas. Jaap is een aardige jongen. Hij doet nooit wat verkeerd. Ik kan gewoon heel goed met hem opschieten. Hij heeft me vaak geholpen met klussen. Het schuurtje achter mijn huis dat je op de foto ziet, is daar een goed voor beeld van." Hij heeft al iemand in gedachten aan wie hij de Amstel Vriendschapstrofee wil doorgeven. "Maar die heb ik het nog niet laten weten. Jullie horen het nog!", aldus Evert vanuit Bunnik.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1998 | | pagina 27