EDFRLAND
ARACHUTISTEN
CENTRUM
rouwens ook te oud voor." Hij vertelt
erder over de verschillende varian-
en - waar hij zichzelf overigens verre
van houdt - van de vrije val. "Ze ver
zinnen telkens meer want het moet
llemaal steeds sneller en moeilijker
en dat is niet altijd zonder risico. Zoals
ondersteboven het vliegtuig uitsprin
gen, nietje kop naar beneden hè, dan
ga je sneller. Of het zogenaamd in de
jcht zitten wat makkelijk lijkt maar
vit zeker niet is. En dan heb je de tan-
dem en andere 'inhaakvarianten'
waar je als het ware samen met één of
meer personen springt." Niet alleen
bestaat er een veelheid aan soorten
sprongen, maar ook aan parachutes
die ook steeds sneller en volgens Wil
dus gevaarlijker worden. Voor de dui
delijkheid trekt hij als voorbeeld de
vergelijking met auto's: "Ik vlieg als
het ware met een Mercedes en er zijn
anderen die vliegen met een Formule
1. Da's wel spectaculair, net als die
kunstjes, maar een klein foutje wordt
meteen afgestraft. Nee, laat mij maar
gewoon springen en rustig in de lucht
zweven, dan geniet ik in alle stilte. En
de lijn van mijn parachute zit aan het
vliegtuig vast zodat zodra ik spring
mijn parachute opengaat en ik zonder
risico weer met beide benen op de
grond kan landen."
Wat Wil wel nog graag ooit zou willen,
is springen met een Heineken para
chute. Recent was hem gevraagd met
een parachute te springen waar Bava
ria op stond. Dit moest hij toch echt
weigeren.
271
Evert Koper (links) en Jaap Kaan
Jaap Kaan (teamleider van de
exportcolonnes 2 en 7 van Verpak-
ken Zoeterwoude) kreeg in decem-
er van het vorig jaar de Amstel
'riendschapstrofee van brouwope-
rator Marcel Janssen. In deze Vers
an 't Vat pakken we de draad weer
p. Jaap Kaan kent, op zijn beurt, een
trofee toe aan zijn vriendschap met
vert Koper (sinds zeven jaar proces
technoloog bij Vrumona).
Het was voor Jaap geen moeilijke
keuze. "Ik ken Evert al heel wat
jaren. Ik was groepsleider bij de
Amstel brouwerij aan de Mauritska-
de, toen hij bij ons stage kwam lopen.
Evert was in dienst van Heineken en
volgde in de avonduren een HBO-
opleiding. Vooral zijn aparte gevoel
voor humor sprak mij aan vanaf de
eerste ontmoeting. Hij reageert op een
bepaalde manier met opmerkingen op
situaties. Die manier is zo droog, datje
er uren later steeds weer om moet
grinniken. In 1982 ben ik overge
plaatst naar Zoeterwoude en twee jaar
later verhuisde ik naar Alphen aan
den Rijn. Dat was al de woonplaats
van Evert, zodat we elkaar regelmatig
tegenkwamen en regelmatig bij elkaar
langsgingen. Inmiddels ben ik weer
verhuisd. Ik woon nu in Schellink
hout in Noord-Holland en hij is in
Alphen blijven wonen, maar we nodi
gen elkaar gemiddeld een paar keer
per jaar uit om gezellig met elkaar te
gaan eten", aldus Jaap Kaan.
Evert Koper vindt het leuk dat hij de
trofee heeft gekregen. "Jaap
had me kortgeleden uitgeno
digd om bij hem te komen
eten. Daar aangekomen ver
telde hij me dat ik de Amstel
Vriendschapstrofee van hem
zou krijgen. Dat was een leu
ke verrassing. Ja, het is
alweer achttien jaar geleden
dat ik bij Amstel stage liep. Ik
was toen in opleiding voor
wachtchef/technoloog. In die
periode kwamen we nog niet
bij elkaar over de vloer. Zes
tien jaar terug werden we
beiden overgeplaatst naar
Zoeterwoude. We troffen
elkaar vaker en toen Jaap in
Alphen kwam wonen gingen
we gezamenlijk met de kin
deren bij Heineken naar Sinterklaas.
Jaap is een aardige jongen. Hij doet
nooit wat verkeerd. Ik kan gewoon
heel goed met hem opschieten. Hij
heeft me vaak geholpen met klussen.
Het schuurtje achter mijn huis dat je
op de foto ziet, is daar een goed voor
beeld van."
Hij heeft al iemand in gedachten aan
wie hij de Amstel Vriendschapstrofee
wil doorgeven. "Maar die heb ik het
nog niet laten weten. Jullie horen het
nog!", aldus Evert vanuit Bunnik.