i
om steeds weer in idiote situaties
terecht te komen en in samenwerking
met anderen het onmogelijke toch te
laten lukken.
Het gereedschap dat Gerry An Schets
in een paar tassen met zich meedraagt.
s. A
heeft Stuurman ondergebracht in een
busje. "Het is net de winkel van Sin-
kei. Schroefjes, moertjes, verfjes,
kunstsneeuw. Noem maar op, ik heb
het. Het is een hele verzameling die al
maar groter wordt." Hij denkt niet dat
hij dit vak tot in lengte van jaren kan
blijven uitoefenen. Daarvoor is het
fysiek te intensief. "Je moet veel en
zwaar tillen en je maakt doorgaans
hele lange dagen." Daarom heeft hij
nu plannen voor een eigen brocante-
rie. "Dan word ik een soort rommelige
antiquair maar dan zijn mijn risico's
wel wat meer gespreid."
PE ART DIRECTOR
Even later is Stuurman al weer druk
doende met het monteren van stei
gers op de aanlegkade van de roeiver
eniging. Die stonden er niet maar
maken het beeld voller, legt Peter Bot
uit. Hij is art director bij de productie
maatschappij en geeft het concept dat
is bedacht door het creatief team,
klant en regisseur zijn visuele invul
ling. Ook moet hij dat financieel ver
antwoorden, wat vaak een lastige klus
is. Bot: "Omdat het art department
zoveel facetten omvat, is het bedrag
altijd fors en moet je je enorm verant
woorden en indekken maar meestal
vindt men het na een goede uitleg
toch wel aannemelijk. Maar er blijft
altijd een spanning. Men wil van alles,
maar realiseert zich toch vaak te wei
nig dat dat uit een aantal zaken is
opgebouwd. Als je op een ogenschijn
lijk klein postje wil beknibbelen heeft
dat nu eenmaal consequenties voor
andere zaken. Dan vinden ze me wel
eens een zeikerd, maar als ik niet aan
de bel trek, krijg je achteraf enorm
gedonder waarom iets niet is zoals
men had gedacht."
Daarom ook werkt hij volgens het
zogenoemde break down-systeem,
waarin precies staat aangegeven
waarvoor wat is en wat het kost. "Wat
ik heb geleerd is check, recheck, dou
ble check. Je moet je voor alles hon-
derd keer indekken. Het gaat om zo
veel geld, er mag geen fout worden
gemaakt. Stel dat door jouw fout of
jouw probleem er een dag niet kan
worden gedraaid, dan ben je zuur.
Dan heb je geen werk meer."
Bot, van origine architect, verzamelt
voor elke klus een groep specialisten
om zich heen, voor wie hij ook de ver
antwoordelijkheid draagt. Het zijn: de
propmaster, de visualizer, de rekwisi-
teurs, de proprunners, de setdresser,
de setbouwers, de modelmakers, de
locatiescouts, en de mensen van de
postproduction.
PE CATERAAR
Op de set wordt geen bier gedronken.
"Koffie, dat is gewoon het allerbelang
rijkste", zegt Hein Wiersinga en hij
kan het weten. Sinds vijfjaar heeft hij
zijn eigen cateringbedrijf, Cuisine en
Prak, en dat dekt zo ongeveer wel de
lading, vindt de kok die vroeger in de
Verenigde Staten, België, Frankrijk en
Italië zijn kunnen heeft beproefd.
Als de calltime zoals nu acht uur is, is
Wiersinga er al een uur eerder. Hij
maakt dan de koffie en zorgt als de
mensen er eenmaal zijn voor een flink
ontbijt. "De jongens die veel sjouwen
houden van stevige dingen, dus zijn er
altijd gevulde croissants en gebakken
eieren."
Het bevalt de kok prima, dit werk. In
zijn bus, die er uitziet als een wat afge
leefde friettent, stijgen heerlijke, voor
al gezonde geuren op. De eerste dag
krijgt de crew een stevige soep en
daarna een koude pastaschotel. De
tweede dag ligt er op het bord zalm,
avocado en een bietensla. Variatie
moet er zijn, vindt Wiersinga en ver
der kun je tegenwoordig best wel wat
experimenteren. "De mensen zijn er
wel aan gewend. Maar bij een nieuwe
klant maak ik vaak escaloppe de
saumon met rijst en een saus. Dat
vindt echt iedereen lekker. Daarna, als
je de mensen wat beter kent, kan je
gaan proberen."
Eigenlijk vindt Wiersinga het wel pret
tig, deze koude lunch. "Je merkt dat
de mensen nu fitter blijven. Na zo'n
warme maaltijd wordt men toch wat
suffig en dan moet er altijd snoep
komen om ze weer wakker te
maken."
Tijdens deze lunch heeft Peter Molle
eindelijk even tijd voor een gesprek.
Hel is een man die op buitenstaanders
wat verlegen overkomt en op de set
nauwelijks opvalt. Hoewel hij geko
zen is omdat hij 'goed met mensen'
zou zijn, is dit nu uitgerekend een
opname die weinig ruimte laat aan
het toeval, terwijl dat een belangrijke
voorwaarde is voor het in beeld bren
gen van het menselijke aspect. Molle
glimlacht om die suggestie, maar is op
z'n hoede. "Je probeert binnen de
beperkingen van wat is afgesproken
situaties te creëren waarin toch nog
wat kan gebeuren." Een diplomatie
ker antwoord is niet denkbaar.
DE BIERSTYLIST
De klant heeft het werk uit handen
gegeven aan anderen, maar er is één
ding waarvoor Heineken zelf blijft zor
gen: het bier. De producten van Hei
neken moeten er altijd fris en aantrek
kelijk uitzien en daarom is Heinekens
bierstylist Loek Janssen op de set aan
wezig. Een vriendelijke, goedmoedige
man die zonder veel bombarie scherp
in de gaten houdt of alles nog wel lek
ker fris druppelt en schuimt.
Hij is er dertien jaar gelegen min of
meer in gerold. Janssen was al tapper
in de ontvangstruimte van het Heine-
ken-gebouw in Zoeterwoude en van
lieverlee zijn er allemaal klusjes bijge
komen. Zo fotografeert hij ook wel
eens voor het concern maar zijn
hoofdtaak is toch wel het zorgdragen
voor een goede condens, kleur en
schuim van alle Heineken-producten
bij foto- en filmsessies. Daartoe smeert
hij glazen in met speciaal spul dat hij
laat opdrogen en daarna uitpoetst tot
het glanst. Vervolgens spuit hij op het
glas een door hem ontwikkeld meng
sel waardoor druppels mooi blijven
liggen. Hij staat erop dat de schuim
kraag altijd tot het sterretje komt en
dat mensen een glas niet aan de rand
vastpakken, want dat is onhygiënisch.
Janssen is dik tevreden met zijn bezig
heden. De vroegere banketbakker
reist de hele wereld over en dat bevalt
uitstekend. "Alleen het wachten is
weieens saai. Ik weet nooit van tevo
ren wanneer ik aan de beurt ben en
soms kan ik als laatste opdraven. Ja,
dan is het wel even doorbijten, maar
verder vind ik dit een vrij gewone
wereld hoor."
