boards (sfeerplaten) samen en na overleg met klant, bureau en produc tiemaatschappij gaat hij op zoek naar de gewenste kleding (shoppen). Daar na volgt het doorpassen waarin de kleding opnieuw wordt bekeken. Op zijn gebied is de Heineken-film weinig verrassend, want ook aan hem luidde de opdracht: houd het naturel, fris en sympathiek. Niks knallende nineties- kleding dus of andere uitheemse tiere lantijnen. Bakker: "Het hoort bij je vak. Het is telkens weer een ander product waarnaar wordt gevraagd, dus ook anders van samenstelling en het belangrijkste is dat de klanten tevreden zijn. Als je iets wilt, moet je dat diplomatiek en met voldoende argumenten proberen er door te krij gen. Het is gewoon belangrijk dat je niet altijd je eigen zin wilt doordrij ven." PE SETPRESSEB Ondanks alle uitleg maken we toch even een foutje. Nee, Stef Bakker is geen setdresser. Hoewel 'dresser' zich makkelijk laat associëren met kleding, is de setdresser hier Dirk Stuurman: een bruinverbrande ruwe bolster die voor deze opname vooral verant woordelijk is voor de blaadjes. Want herfstblaadjes moeten er natuurlijk zijn. Ze worden met die enorme wind- machine, ondersteund door kleinere windmachines, door het buitendecor heen geblazen. Het ziet er allemaal heel echt uit. Stuurman is verantwoordelijk voor alles op decorgebied als de camera er eenmaal staat. "Het gaat om dingetjes in en buiten beeld. Soms zijn het de in de soep drijvende balletjes, nu dus de blaadjes en de bootjes, maar ik doe ook decorverbouwinkjes." Je moet voor dit werk een beetje han dig zijn, vindt hij zelf, en daar zag het in eerste instantie niet naar uit, want Stuurman studeerde bedrijfskunde. "Maar dat was niks voor mij, dit is toch meer een beetje jongensland. Ja, hut ten bouwen en vuurtje stoken dat benadert het aardig. Ik doe echt van alles, soms zulke eigenaardige dingen dat ik het thuis nauwelijks durf te ver tellen. Bijvoorbeeld een rieten dak zuigen met een stofzuiger en zoals nu: twee dagen lang blaadjes strooien en ondertussen omscheppen zodat ze mooi droog worden." Hoewel hij daar geen bemoeienis mee heeft gehad, zijn de dorre bladeren uit bossen en uit sloten gehaald. Twintig tot dertig vuil niszakken zijn ermee gevuld en aan het einde van de ochtend van de tweede dag begint de voorraad aardig te slinken. Inmiddels is al iemand op pad gestuurd om nieuwe te zoeken. Dat zal niet meevallen. Stuurman doet dit werk als freelancer nu vijfjaar. Hij verdient er een aardige boterham mee "met ook nog wat lek kers erop." Het leukste vindt hij het Vervolg van pagina 17 de verantwoordelijkheid hebben voor hun eigen discipline. Gerry An Schets van de make-up heeft 's ochtends vroeg - calltime is 8.00 uur - haar spits. Modellen moe ten worden opgemaakt, het haar gedaan. Dit keer zo naturel mogelijk weet ze, want de klant wil geen bij zondere mensen. Dat blijkt uit onder zoek, licht Schets toe. De modellen moeten er eigenlijk zo gewoon moge lijk uitzien, maar wel sympathiek. En wat de klant wil, dat krijgt-ie, vindt Schets, die vroeger zelf topmodel is geweest. Schets doet nu visagie voor commercials maar ook voor modefo- uit 'bijhouden'. De eerste dag bete kent het veel haren kammen want door de windmachine - de grootste die in Nederland was te krijgen - raken de dossen veelvuldig door de war. De zon is ook een vijand, we leven immers in de herfst en bovendien moet een gezicht 's middags nog dezelfde kleur hebben als 's ochtends. Beschermings factor 20 komt er aan te pas. Schets waarschuwt het model met de prach tige rode haren: "Als je je niet insmeert, kan ik je straks niet meer gebruiken." Ze klinkt vriendelijk maar beslist. Om haar middel draagt Schets een buideltje met haar noodzakelijkste tografie en videoclips. Ja, ze kan men sen 'maken', ze een image, een per soonlijkheid meegeven. Heel leuk om te doen, maar het wordt lang niet altijd van haar verwacht. Ze vindt het geen probleem, want gegeven num mer één in haar werk is doen wat de klant wil. Ze brandt haar vingers liever niet door toch iets geks te doen als dat niet wordt gewenst. "Je krijgt er pro blemen mee, het is ook niet professio neel en bovendien wil ik een allroun- der zijn." Nee, met uitspattingen wacht ze liever tot ze daar de opdracht toe krijgt en dat is dan wel heel leuk. Schets beslist niet mee welke model len worden uitgekozen, ze werkt gewoon met "het materiaal" dat voor handen is en dit keer zijn het wat ze noemt "de klassieke modellen", niet te mooi, maar naturel en sympathiek - "gezonde vrouwen en mannen om te zien." Nadat Schets 's ochtends vroeg het leeuwendeel van haar werk heeft gedaan, bestaat de rest van haar tijd Wat voor Schets geldt, gaat ook op voor Stef Bakker, die verantwoorde lijk is voor de wardrobe, de kleding van de vier modellen. Ook hij heeft 's ochtends zijn spits en moet verder de hele dag aanwezig zijn voor het geval dat. De eerste dag maakt hij een van de broeken 'viezer' - "daar krijg je handigheid in hoor, koffie werkt bij voorbeeld heel goed." Bakker zorgt er voor dat van alle kleding die is uitge kozen voldoende sets aanwezig zijn; mocht iemand onverhoopt te water gaan, dan is er dus geen probleem. Maar in tegenstelling tot Schets is hij wel degelijk betrokken in het voortra ject. Hij stelt zogenoemde mood- attributen; een fles haarlak, wat make-up, een kam en een nagelgarni tuur. Dat laatste komt weer van pas als een van de mannelijke modellen een blikje Heineken moet pakken en blijkt dat zijn nagels niet helemaal schoon zijn. DE STYLIST

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1997 | | pagina 20