boards (sfeerplaten) samen en na
overleg met klant, bureau en produc
tiemaatschappij gaat hij op zoek naar
de gewenste kleding (shoppen). Daar
na volgt het doorpassen waarin de
kleding opnieuw wordt bekeken. Op
zijn gebied is de Heineken-film weinig
verrassend, want ook aan hem luidde
de opdracht: houd het naturel, fris en
sympathiek. Niks knallende nineties-
kleding dus of andere uitheemse tiere
lantijnen. Bakker: "Het hoort bij je
vak. Het is telkens weer een ander
product waarnaar wordt gevraagd,
dus ook anders van samenstelling en
het belangrijkste is dat de klanten
tevreden zijn. Als je iets wilt, moet je
dat diplomatiek en met voldoende
argumenten proberen er door te krij
gen. Het is gewoon belangrijk dat je
niet altijd je eigen zin wilt doordrij
ven."
PE SETPRESSEB
Ondanks alle uitleg maken we toch
even een foutje. Nee, Stef Bakker is
geen setdresser. Hoewel 'dresser' zich
makkelijk laat associëren met kleding,
is de setdresser hier Dirk Stuurman:
een bruinverbrande ruwe bolster die
voor deze opname vooral verant
woordelijk is voor de blaadjes. Want
herfstblaadjes moeten er natuurlijk
zijn. Ze worden met die enorme wind-
machine, ondersteund door kleinere
windmachines, door het buitendecor
heen geblazen. Het ziet er allemaal
heel echt uit.
Stuurman is verantwoordelijk voor
alles op decorgebied als de camera er
eenmaal staat. "Het gaat om dingetjes
in en buiten beeld. Soms zijn het de in
de soep drijvende balletjes, nu dus de
blaadjes en de bootjes, maar ik doe
ook decorverbouwinkjes."
Je moet voor dit werk een beetje han
dig zijn, vindt hij zelf, en daar zag het
in eerste instantie niet naar uit, want
Stuurman studeerde bedrijfskunde.
"Maar dat was niks voor mij, dit is toch
meer een beetje jongensland. Ja, hut
ten bouwen en vuurtje stoken dat
benadert het aardig. Ik doe echt van
alles, soms zulke eigenaardige dingen
dat ik het thuis nauwelijks durf te ver
tellen. Bijvoorbeeld een rieten dak
zuigen met een stofzuiger en zoals nu:
twee dagen lang blaadjes strooien en
ondertussen omscheppen zodat ze
mooi droog worden." Hoewel hij daar
geen bemoeienis mee heeft gehad,
zijn de dorre bladeren uit bossen en uit
sloten gehaald. Twintig tot dertig vuil
niszakken zijn ermee gevuld en aan
het einde van de ochtend van de
tweede dag begint de voorraad aardig
te slinken. Inmiddels is al iemand op
pad gestuurd om nieuwe te zoeken.
Dat zal niet meevallen.
Stuurman doet dit werk als freelancer
nu vijfjaar. Hij verdient er een aardige
boterham mee "met ook nog wat lek
kers erop." Het leukste vindt hij het
Vervolg van pagina 17
de verantwoordelijkheid hebben voor
hun eigen discipline.
Gerry An Schets van de make-up
heeft 's ochtends vroeg - calltime is
8.00 uur - haar spits. Modellen moe
ten worden opgemaakt, het haar
gedaan. Dit keer zo naturel mogelijk
weet ze, want de klant wil geen bij
zondere mensen. Dat blijkt uit onder
zoek, licht Schets toe. De modellen
moeten er eigenlijk zo gewoon moge
lijk uitzien, maar wel sympathiek. En
wat de klant wil, dat krijgt-ie, vindt
Schets, die vroeger zelf topmodel is
geweest. Schets doet nu visagie voor
commercials maar ook voor modefo-
uit 'bijhouden'. De eerste dag bete
kent het veel haren kammen want
door de windmachine - de grootste die
in Nederland was te krijgen - raken de
dossen veelvuldig door de war. De zon
is ook een vijand, we leven immers in
de herfst en bovendien moet een
gezicht 's middags nog dezelfde kleur
hebben als 's ochtends. Beschermings
factor 20 komt er aan te pas. Schets
waarschuwt het model met de prach
tige rode haren: "Als je je niet
insmeert, kan ik je straks niet meer
gebruiken." Ze klinkt vriendelijk maar
beslist.
Om haar middel draagt Schets een
buideltje met haar noodzakelijkste
tografie en videoclips. Ja, ze kan men
sen 'maken', ze een image, een per
soonlijkheid meegeven. Heel leuk om
te doen, maar het wordt lang niet
altijd van haar verwacht. Ze vindt het
geen probleem, want gegeven num
mer één in haar werk is doen wat de
klant wil. Ze brandt haar vingers liever
niet door toch iets geks te doen als dat
niet wordt gewenst. "Je krijgt er pro
blemen mee, het is ook niet professio
neel en bovendien wil ik een allroun-
der zijn." Nee, met uitspattingen
wacht ze liever tot ze daar de opdracht
toe krijgt en dat is dan wel heel leuk.
Schets beslist niet mee welke model
len worden uitgekozen, ze werkt
gewoon met "het materiaal" dat voor
handen is en dit keer zijn het wat ze
noemt "de klassieke modellen", niet te
mooi, maar naturel en sympathiek -
"gezonde vrouwen en mannen om te
zien."
Nadat Schets 's ochtends vroeg het
leeuwendeel van haar werk heeft
gedaan, bestaat de rest van haar tijd
Wat voor Schets geldt, gaat ook op
voor Stef Bakker, die verantwoorde
lijk is voor de wardrobe, de kleding
van de vier modellen. Ook hij heeft
's ochtends zijn spits en moet verder
de hele dag aanwezig zijn voor het
geval dat. De eerste dag maakt hij een
van de broeken 'viezer' - "daar krijg je
handigheid in hoor, koffie werkt bij
voorbeeld heel goed." Bakker zorgt er
voor dat van alle kleding die is uitge
kozen voldoende sets aanwezig zijn;
mocht iemand onverhoopt te water
gaan, dan is er dus geen probleem.
Maar in tegenstelling tot Schets is hij
wel degelijk betrokken in het voortra
ject. Hij stelt zogenoemde mood-
attributen; een fles haarlak, wat
make-up, een kam en een nagelgarni
tuur. Dat laatste komt weer van pas als
een van de mannelijke modellen een
blikje Heineken moet pakken en blijkt
dat zijn nagels niet helemaal schoon
zijn.
DE STYLIST