I'm proud to be green!
rrir
Vorige maand spraken we expatriate
Paul Tromp over zijn buitenland-ervaringen. Deze maand een interview met een 'impatriate': Wendell G.
Iverson, een Amerikaan in Nederlandse dienst. "Ik werk alweer 22 maanden bij Heineken Technical Servi
ces als manager Research Development. Nee, ik tel de maanden niet. Mensen vragen steeds aan me hoe
lang ik ook al weer in dienst ben. Vandaar dat ik automatisch steeds de stand bijhoud."
Wendell Iverson (49) is
geboren in O'Brien
County in Iowa, een klein dorp
je met ongeveer 1000 inwo
ners. Hij is de tweede zoon van
een veehouder en heeft twee
broers en een zuster.
"Ik ben er 45 keer geweest in
de afgelopen 30 jaar. Het is
een vlakke, vruchtbare, geïso
leerde streek. Een prettige
omgeving. Mijn jongere broer
heeft het bedrijf overgenomen.
Ik ben na de middelbare school
moleculaire biologie gaan stu
deren. Toen ik wat later kenni
smaakte met de micro-biologie
bleek mij dat zeer aan te spre
ken. Ik ben daar verder in
gegaan. Gist en vergisting zijn
twee belangrijke thema's in
zowel mijn studies als mijn
werk. Het gaat hier om levende
materie en om het laten groeien
ervan, iets dat me zeer fasci
neert. Waarschijnlijk omdat ik
ben opgegroeid op een boer
derij."
EERSTE HEINEKEN
"Ik dronk mijn eerste Heineken
in 1 967 in Sierra Leone, West-
Afrika. Ik studeerde toen nog en
had daar een baantje in de
zomervakantie. Tot dan toe had
ik nog niet vaak bier gedron
ken. Onder de achttien is het in
de Verenigde Staten zowieso
verboden om alcohol te drin
An
American
in Holland:
Wendell
Iverson
ken. Ik vond het bijzonder
opvallend dat ik in de Afrikaan
se bush, enige honderden kilo
meters van de hoofdstad, in een
klein dorpje zonder elektriciteit
of stromend water een Heine
ken kon kopen. Vandaar dat ik
dit heb onthouden."
"Ik heb de biercultuur in de
tweede helft van de jaren
zeventig leren kennen, toen ik
in Zwitserland werkte. Daar
voor hebben mijn vrouw en ik
een aantal jaren in Australië
gestudeerd en gewerkt. Daar
had je wel veel pubs, maar de
sfeer daar was erg ruig. Man
nen die tegen elkaar staan op
te bieden hoeveel bier ze kun
nen drinken. Geen plek dus om
onder het genot van een goed
glas bier een prettig gesprek
aan te knopen. Dat kon wel in
Zwitserland, waar we vaak
kwamen in een café-restaurant.
Daar heb ik de biercultuur leren
kennen, en gemerkt dat die me
goed bevalt."
GIST
"Na Australië woonden we
twee jaar in Zwitserland voor
dat ik van 1979 tot 1989 bij
Anheuser-Busch werkte in St.
Louis, Missouri. Wij moesten
Zwitserland verlaten omdat
onze verblijfsvergunning niet
meer kon worden verlengd. Ik
ben bij Anheuser-Busch begon
nen als projectleider Gist-onder-
zoek bij de afdeling Research
Development. In de jaren daar
opvolgend ben ik opgeklom
men tot hoofd van het Vergis-
tings Centrum van die afdeling
en technisch directeur van
Busch Biotech, Inc. Binnen het
concern Anheuser-Busch houdt
men zich bezig met zowel bier-
gisttechnologie als bakkersgist-
technologie."
"De eerste jaren heb er met veel
plezier gewerkt. In de late jaren
tachtig werd de interne sfeer
nadelig beïnvloed door een
sterke terugloop van matige
verkopen en -winst. Veel men
sen begonnen zich in te gra
ven, uit angst voor het verliezen
van hun baan. Van samenwer
ken was op een gegeven
moment weinig sprake meer.
Binnen twee a drie jaar verliet
de helft van mijn afdeling de fir
ma. Ik had geluk. Ik was mana
ger bij het bedrijf en had aan
delen-opties. Dat maakte het
voor mij financieel mogelijk om
terug te gaan naar de universi
teit om mij te verdiepen in de
theorie die, zeg maar, de ach
tergrond vormde voor de com
merciële managers met wie ik
steeds meer te maken kreeg in
mijn werk. Want als manager
Research Development werk
je buiten het laboratorium. Ben
je bezig met het ontwikkelen
van lange-termijnstrategieën en
onderzoeksplannen samen met
het management van het
bedrijf."
ROB VAN DEN BERG
"Ik kon door mijn gezonde
financiële basis de stap nemen
naar een bestaan buiten
Anheuser-Busch als freelance
consultant. Daarnaast studeer
de ik technology management
en business administration aan
de Washington University. Dat
was vlakbij waar we toen
woonden, dus dat was ideaal.
Na afronding van die studies
ben ik gestart met solliciteren.
Eerst in St. Louis, daarna ver
breedde mijn zoekterrein zich
tot de gehele Verenigde Staten.
Toen ook dat geen baan ople
verde die aansloot, ben ik
wereldwijd open gaan sollicite
ren bij bedrijven. Dat leverde
een paar goede reacties op, al
kwam ik op een iets andere
manier aan mijn uiteindelijke
baan bij Heineken. Heineken
heeft mij gecontact, in plaats
van andersom. Ik kende mijn
voorganger hier, Rob van den
Berg, van een congres in Cana
da. Het klikte en er ontstond
een vriendschap. We zochten
elkaar in de jaren daarna regel
matig op, mede omdat het ook
tussen onze gezinnen klikte. In
de tijd dat ik aan het solliciteren
was, kwam Rob op weg naar
een congres in Cincinatti bij
ons langs en vertelde dat hij
een baan binnen Heineken
Nederland had aanvaard. Hij
vroeg of ik interesse had om
hem bij HTS op te volgen. Hij
tekende tijdens dat gesprek op
de achterkant van een bierviltje
het organisatieschema van
R&D uit. Ik ben vervolgens drie
keer naar Nederland gevlogen
voor gesprekken. Die resulteer
den in mijn aanstelling bij Hei
neken. Mijn vrouw heeft het
bewuste bierviltje in laten lijsten
voor op mijn kantoor."
"Ik ben meer geïnteresseerd in
het managen van Research
Development en technologie,
dan in het laboratoriumwerk.
Hef is voor mij een uitdaging
om besluiten te nemen met
gevolgen die vaak pas over
een aantal jaren echt zichtbaar
worden. Het duurt in veel geval
len zeven tot tien jaar voordat
hetgeen dat moet worden ont
wikkeld klaar is voor implemen
tatie. Aan zo'n besluit gaan
ingewikkelde denkprocessen
vooraf. Dat vind ik prettig. Het
is niet zo interessant om een
plan voor een probleem te
bedenken waarvan je al snel
weet wat de uitkomst zal zijn.
Dat is me te eenvoudig en daar-
