"Ik noem dat
het koek en z
Gaat het vriezen of gaat het dooien? Binnenkort houdt een groot gedeelte van Nederland zich weer bezig met deze "inge
wikkelde" vraag. Het zal dan ook niet lang meer duren of de schaatsen worden weer uit het vet gehaald. Van Loes van
Ingen Schenau, medewerkster van de afdeling Assurantiën, mag het liever vandaag dan morgen gaan vriezen.
persoonlijk dan ook net zo belangrijk
als het sportieve. Wanneer er in
Nederland op natuurijs wordt
geschaatst, is het net alsof heel Neder
land één grote familie is. Ik denk datje
dat het beste kan omschrijven als het
'koek en zopie-gevoel'. Het verschil in
sociale klassen lijkt plotseling geen rol
meer te spelen. Bijna iedereen in
Nederland is dan in de ban van het
schaatsen. Dat vind ik schitterend."
Doordat deze 'ouderwets Hollandse
gezelligheid' valt of staat bij natuurijs,
zijn de weersverwachtingen op de
schaatsclub van Loes regelmatig een
hot-item. Komt er wel, of komt er
geen ijs? "Je weet het natuurlijk nooit.
Maar ook als Nederland verstoken
blijft van vorst, schaats ik toch mini
maal een keer per jaar over natuurijs."
Met een zestal clubgenoten heeft Loes
al een keer of vijf keer mee gedaan aan
de altematieve-elfstedentocht op de
Oostenrijkse Weissensee. "Dat is iede
re keer weer een hele mooie beleve
nis. Ik heb daar overigens nog nooit de
volle tweehonderd kilometer
geschaatst. Mijn record is ongeveer
hondervijfenzestig kilometer, terwijl
ik het 't afgelopen jaar na honderd
kilometer voor gezien hield. Als ik dan
nog langer doorga, willen mijn benen
echt niet meer." Meestal plakt ze aan
de alternatieve- elfstedentocht een
weekje vakantie vast. "Je bent toch in
Oostenrijk, dus waarom niet? Lekker
langlaufen en skiën."
ONDERLING WEDSTRIJDJE
Loes zou graag nog een keer de Elfme-
rentocht in Friesland (niet te verwar
ren met de Elfstedentocht) willen
schaatsen. "Daar ben ik al voor inge
loot, dus als de tocht plaatsvindt, dan
mag ik in ieder geval meedoen." Wed
strijden schaatsen doel ze niet. Ten
minste, geen officiële. Want op haar
club vindt er een keer per jaar wel een
onderling wedstrijdje plaats tussen de
leden van IJsport Vereniging Leiden
(YVL) "Maar dat is meer voor de lol.
Er worden ook geen tijden bijgehou
den. Het is puur voor de gezelligheid.
Dat zie je ook aan de prijzen die zijn te
verdienen. De winaar krijgt een taart,
degene die tweede wordt een stukje
taart en de winaar van derde plaats
een gebakje." Een topschaatsster heeft
ze nooit willen worden. "Het lijkt me
best leuk hoor. Maar voor topsport
ben ik lichamelijk gezien niet in de
wieg gelegd. Dus daar heb ik eigenlijk
nog nooit serieus over nagedacht."
Op televisie volgt ze het schaatsen op
de voet. "Tijdens het WI< staat bij mij
de televisie van vrijdag tot zondag aan.
Ik ben wat schaatsen betreft behoor
lijk chauvinistisch. Al moet ik zeggen
dat ik tegenwoordig meer op de tech
niek dan op de tijden let. Die nieuwe
jongens, zoals Bob de Jong en Jeroen
Straathof, die schaatsen echt prachtig.
Daar staat natuurlijk heel veel trai-
ningsarlieid tegenover." Volgens Loes
is de techniek bij schaatsen heel
belangrijk. "Daarbij is je houding
essentieel. Ook is het heel belangrijk
datje recht op je schaatsen blijft staan.
Technisch goed rijden is veel moeilij
ker dan het lijkt. Je moet diep en
bovendien achter op je schaatsen zit
ten. Op deze manier kun je zo krachtig
mogelijk afzetten. Bij een goede tech
niek gebruik je weinig kracht, maar
kun je wel flinke snelheid maken."
Maar volgens Loes kun je ook met een
mindere techniek nog heel hard
schaatsen. "Dat bewijst de huidige
wereldkampioen bij de vrouwen wel.
Gunda Niemann schaatst technisch
gezien verschrikkelijk maar ze kan
wel ongelooflijk hard rijden. Ik zou
haar alleen weieens over een jaar of
tien willen zien. Ik ben benieuwd of
haar gewrichten dan niet versleten
zijn."
Loes schaatst het liefst op natuurijs.
"Daar doe je het uiteindelijk toch voor.
In deze tijd van het jaar krijg ik weer
de kriebels in mijn buik. Dan weet je
dat het er misschien weer aan zit te
komen. Als er hier ijs ligt dan ga ik
meestal met een paar mensen van
onze schaatsvereniging een tochtje
schaatsen. Het is niet alleen heel mooi
om door de vrije natuur te rijden,
maar ook nog eens heel gezellig. Het
sociale aspect van schaatsen vind ik
De Leidse is al sinds jaar en dag een
fervent schaatsster. Geïnspireerd
door namen als Kees Verkerk, Ard
Schenk en Atje Keulen-Deelstra kocht
ze op haar zestiende een paar noren
van haar eerste zuurverdiende cen
ten. Op de toenmalige Ton Menken-
baan te Leiden trok Loes haar eerste
rondjes op kunstijs. Vanaf dat
moment heeft schaatsen een vaste
plaats in haar leven gekregen. Mini
maal een a twee keer per week bindt
ze de ijzers onder en rijdt tot "haar
knieën niet meer willen"
GEZELLIG