/-} Gefascineerd door scouting Als achtjarig jongetje begon Antoon Blanken als welp bij Scoutinggroep Titus Brandsma in Maastricht. Hij had het er zo naar zijn zin, dat hij altijd lid is gebleven. Nu, zestien jaar later, heeft hij als staflid zelf een groep jongeren onder zijn hoede. anneer Antoon Blanken geen dienst heeft als onderhouds monteur bij Stadsbrouwerij De Ridder in Maastricht, brengt hij zijn vrije tijd graag door bij de scoutinggroep. En dat is niet alleen in het weekeinde. Een paar jaar geleden bijvoorbeeld hielp hij mee het gebouw van de scou- tingvereniging te renoveren. Alles moest worden opgeknapt. Bijna alle dagen in de week was hij gemiddeld drie uur per dag bij de groep om te hel pen. Toen hij drie jaar geleden in dienst kwam bij De Ridder, betekende dat ook dat hij minder tijd aan scou ting kon besteden. "Ik ben altijd de eerste week van de zomervakantie meegeweest op kamp. Als je gaat wer ken, wordt dat al moeilijker. Eerst, omdat ik tijdens mijn schooltijd een bijbaantje had. Later, toen ik bij De Ridder kwam werken. Tijdens de drie jaar dat ik hier in dienst ben, ben ik trouwens ook nog in militaire dienst geweest. Maar ik ben altijd lid geble ven, omdat ik het leuk vind. Het omgaan met de jeugd en het bezigzijn met de natuur zijn voor mij de belang rijkste zaken. LEUKE KAMPEBI Je kunt al heel jong lid worden. Als klein kind leer je dan het hele jaar door al spelenderwijs technieken die je later van pas komen. Touwknopen en tenten opzetten zijn bijvoorbeeld handig voor als je op kamp gaat. Maar er zijn ook andere zaken, die altijd goed zijn om geleerd te hebben. Zoals discipline." Er is volgens Antoon nogal wat veran derd sinds hij zelf welp was. Niet zozeer aan scouting maar meer aan de jeugd. "Toen ik welp was, deden we meer. Bosspelletjes, tenten opzetten, de keuken bouwen. Tegenwoordig is dat anders. Het lijkt of de jeugd min der inspiratie heeft om zelf iets te doen. Ze zitten soms met de armen over elkaar te kijken, terwijl wij aan het bouwen zijn. En de kleinsten vechten ondertussen met elkaar, zoals ze dat op de televisie hebben gezien." Antoon bewaart de leukste herinne ringen aan de scoutingkampen. "Zon der ouders, dat was toch wel span nend. Tijdens mijn eerste kamp regen de het vijf van de zeven dagen. Maar als kleine jongen vond je dat niet erg. Je speelde gewoon de hele dag in de regen." VAM WELP TOT LEIDER Antoon Blanken heeft inmiddels de leeftijd en de ervaring dat hij sinds ongeveer zes jaar staflid is. Op dit moment volgt hij ook een cursus Basistechniek Leidinggevende. Want eerder had hij daarvoor geen tijd. Met spanning wacht hij de tijd na zijn installatie af. "Als je pas geïnstalleerd bent, gebeurt het soms dat je je moet bewijzen. Dan word je gedropt en moet je maar zien dat je terugkomt. Daarvoor zijn natuurlijk technieken. In een bos groeit mos bijvoorbeeld atijd aan één kant van de boom. En de bomen groeien meestal één kant uit. Zo kun je de windstreken onderschei den. Maar het spannende eraan is, dat je tevoren niet weet dat je gedropt zult worden. Onder het mom van bijvoor beeld 'ga je mee, even pizza halen' stap je bij iemand in de auto. Zelf help ik ook graag mee met zulke grappen, dus ik ben erop verdacht dat ze het ook bij mij zullen proberen." GEWELDIGE ERVARIHIG Het scoutingwerk vraagt meer tijd dan alleen de wekelijkse bijeenkomst op de zaterdag. "Je moet je natuurlijk voorbereiden. Een dropping organise ren, of een tocht bedenken en uitzet ten, of tevoren naar een zwembad gaan om te regelen dat ze kunnen zwemmen. Dat vraagt ook aandacht en tijd." Vorig jaar heeft Antoon Blanken vakantiedagen opgenomen om in augustus te kunnen helpen bij de 18e Wereld Jamboree, die toen in Flevo land plaatsvond. Het was een unieke ervaring. 24.000 deelnemers uit de hele wereld kwamen op één dag naar Dronten voor de Jamboree, waar ook zesduizend medewerkers waren. Een daarvan was dus Antoon. Hij legde met nog negenenveertig anderen elektriciteit aan op het Jamboree-ter rein en verleende tijdens het evene ment technische ondersteuning wan neer zich een storing voordeed. "Het was alleen een beetje jammer dat ik door mijn taak daar niet ijjÊfes zoveel contact heb JjjjQt1 gehad met de deelnemers. Maar het was heel bij zonder. Echt een ervaring die ik niet had willen missen."

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1996 | | pagina 10