"Elke sporter wil toch in h
Hij is 51 jaar, moet regelmatig uitleggen waar zijn voorletters voo
staan en heeft nog niet eerder voor een Nederlands bedrijf gewerl
Een kennismaking met de heer S.W.W. Lubsen, met ingang van
18 september lid van de Raad van Bestuur van Heineken N. V..
Hij is belast met Finance Systems en ondermeer Heineken USj
Athenian brewery en de cluster Centraal en Oost-Europa.
wilde niet terug naar Europa. Ik vond Ame
rika veel interessanter. Ik kreeg een baan
in Dallas als international staff assistant
bij Dresser Industries. Een fabrikant van
industriële installaties." Twee jaar later, in
de tijd dat hij werd overgeplaatst naar een
werkmaatschappij in Connecticut, leerde
hij een Amerikaanse kennen, met wie hij
nog binnen het jaar zou trouwen. Dat
gebeurde in Nederland, omdat hij inmiddels
was overgeplaatst naar Europa. "Mijn stu
dentenvisum was verlopen en ik mocht niet
in Amerika blijven. Dus kreeg ik eerst voor
een korte periode werk in Engeland. Daar
na voor een aantal jaren in Brussel. Ik moest
ondermeer de markt op om brandbeveili-
gingsapparatuur te verkopen aan Ameri
kaanse bedrijven in Europa. Later werd ik
distributiemanager voor allerlei apparatuur
op het gebied van meet- en regeltechniek
voor raffinaderijen."
Leiden
Lubsens kwaliteiten bleven niet onop
gemerkt. Hij werd benaderd door een head
hunter (iemand die voor topfuncties ge
schikte personen zoekt). "Ik kon marketing
directeur worden bij Fasson in Leiden. Dat
is een driehonderd miljoen dollar divisie
van de Amerikaanse multinational Avery
International, die ondermeer zelfklevende
etiketten fabriceert. In die tijd hebben we
in het huis gewoond, dat net door mijn
ouders te koop was aangeboden. Het is
vreemd in je ouderlijk huis te wonen. Je
loopt bijvoorbeeld gewoontegetrouw naar
een bepaalde kamer, terwijl die nu een heel
andere bestemming heeft. Die beslissing
om het huis te kopen, zou ik niet nog een
keer nemen."
In 1984 werd hij opnieuw benaderd voor een
nieuwe baan. "In feite wilde ik wel eens voor
mezelf beginnen. Maar ik kon nu algemeen
In het voorlaatste oorlogsjaar werd in
Wassenaar een baby geboren die de indruk
wekkende namen Sigismundus Willem
Wolbert Lubsen meekreeg. Roepnaam
Guus. "Ik ben vernoemd naar mijn vader
en grootvader, die ook Sigismundus heetten.
En onze oudste zoon, de arme jongen, heb
ben wij ook zo genoemd." De kleine Guus
groeide op in Wassenaar. Na de HBS-B volg
den twee jaar militaire dienst bij de lucht
macht. Vervolgens studeerde hij Economie
in Rotterdam. "Ik wist al jong dat ik het
bedrijfsleven in wilde", vertelt Lubsen.
"Dan ligt het voor de hand Rechten of
Economie te gaan studeren. Rechten zei mij
niet zoveel, dus koos ik voor Economie. Het
was een leuke tijd, die studietijd. Ik zeg wei
eens 'het is toch wel heel toevallig dat de
uitbreidingen van Heineken samenvielen
met mijn studietijd in Rotterdam...'. Maar
de studie zelf vond ik niet erg motiverend.
Er waren veel te veel studenten. College
hoefde je eigenlijk niet eens te lopen, want
je kreeg vanzelf een syllabus, waarin de leer
stof van het college stond beschreven. In die
tijd was ik ook betrokken bij Aiesec. Een
internationale organisatie voor studenten
met economische of commerciële studies,
die voor hen ook buitenlandse stages orga
niseerde. Ik kwam toen in contact met een
Amerikaanse dame, die mij adviseerde eens
een Amerikaanse business school te bekij
ken. Daar had ikzelf nog nooit aan gedacht."
Amerika lokt
Het resultaat was dat Guus Lubsen na het
behalen van zijn kandidaats aan de Erasmus
Universiteit op 26-jarige leeftijd naar Ame
rika vertrok om zijn studie af te ronden aan
de Columbia Graduate School of Business
in New York. Na het behalen van zijn
'major' toonden diverse Nederlandse bedrij
ven belangstelling voor hem. "Maar ik
directeur worden van Quaker Chemi
Corporation, ook een Amerikaanse mu
national, in Uithoorn. De vestiging
Uithoorn was een klein bedrijf. Er werkt
maar een paar honderd mensen. Maar 1
was er ontzettend leuk. Je zag meteen 1
resultaat van je beslissingen. Je zag dat
actie werd ondernomen. Het was echt e
dynamisch bedrijf."
Opnieuw Amerika
"Na vier jaar kwam de chairman bij me
zei: 'weet je nog dat je naar de Verenig
Staten wilde?' Ja, dat was nog steeds 2
maar dan moest het wel 'meaningful' zi
Anders wilde ik niet." Nu, dat was het. Wa
de chairman, die al ruim dertig jaar pre
dent en grootaandeelhouder van het bedt
was, had Lubsen uitgekozen als zijn opv<
ger. En zo verhuisde het echtpaar Lubsi
samen met de twee zoons van tien en ds