"Elke sporter wil toch in h Hij is 51 jaar, moet regelmatig uitleggen waar zijn voorletters voo staan en heeft nog niet eerder voor een Nederlands bedrijf gewerl Een kennismaking met de heer S.W.W. Lubsen, met ingang van 18 september lid van de Raad van Bestuur van Heineken N. V.. Hij is belast met Finance Systems en ondermeer Heineken USj Athenian brewery en de cluster Centraal en Oost-Europa. wilde niet terug naar Europa. Ik vond Ame rika veel interessanter. Ik kreeg een baan in Dallas als international staff assistant bij Dresser Industries. Een fabrikant van industriële installaties." Twee jaar later, in de tijd dat hij werd overgeplaatst naar een werkmaatschappij in Connecticut, leerde hij een Amerikaanse kennen, met wie hij nog binnen het jaar zou trouwen. Dat gebeurde in Nederland, omdat hij inmiddels was overgeplaatst naar Europa. "Mijn stu dentenvisum was verlopen en ik mocht niet in Amerika blijven. Dus kreeg ik eerst voor een korte periode werk in Engeland. Daar na voor een aantal jaren in Brussel. Ik moest ondermeer de markt op om brandbeveili- gingsapparatuur te verkopen aan Ameri kaanse bedrijven in Europa. Later werd ik distributiemanager voor allerlei apparatuur op het gebied van meet- en regeltechniek voor raffinaderijen." Leiden Lubsens kwaliteiten bleven niet onop gemerkt. Hij werd benaderd door een head hunter (iemand die voor topfuncties ge schikte personen zoekt). "Ik kon marketing directeur worden bij Fasson in Leiden. Dat is een driehonderd miljoen dollar divisie van de Amerikaanse multinational Avery International, die ondermeer zelfklevende etiketten fabriceert. In die tijd hebben we in het huis gewoond, dat net door mijn ouders te koop was aangeboden. Het is vreemd in je ouderlijk huis te wonen. Je loopt bijvoorbeeld gewoontegetrouw naar een bepaalde kamer, terwijl die nu een heel andere bestemming heeft. Die beslissing om het huis te kopen, zou ik niet nog een keer nemen." In 1984 werd hij opnieuw benaderd voor een nieuwe baan. "In feite wilde ik wel eens voor mezelf beginnen. Maar ik kon nu algemeen In het voorlaatste oorlogsjaar werd in Wassenaar een baby geboren die de indruk wekkende namen Sigismundus Willem Wolbert Lubsen meekreeg. Roepnaam Guus. "Ik ben vernoemd naar mijn vader en grootvader, die ook Sigismundus heetten. En onze oudste zoon, de arme jongen, heb ben wij ook zo genoemd." De kleine Guus groeide op in Wassenaar. Na de HBS-B volg den twee jaar militaire dienst bij de lucht macht. Vervolgens studeerde hij Economie in Rotterdam. "Ik wist al jong dat ik het bedrijfsleven in wilde", vertelt Lubsen. "Dan ligt het voor de hand Rechten of Economie te gaan studeren. Rechten zei mij niet zoveel, dus koos ik voor Economie. Het was een leuke tijd, die studietijd. Ik zeg wei eens 'het is toch wel heel toevallig dat de uitbreidingen van Heineken samenvielen met mijn studietijd in Rotterdam...'. Maar de studie zelf vond ik niet erg motiverend. Er waren veel te veel studenten. College hoefde je eigenlijk niet eens te lopen, want je kreeg vanzelf een syllabus, waarin de leer stof van het college stond beschreven. In die tijd was ik ook betrokken bij Aiesec. Een internationale organisatie voor studenten met economische of commerciële studies, die voor hen ook buitenlandse stages orga niseerde. Ik kwam toen in contact met een Amerikaanse dame, die mij adviseerde eens een Amerikaanse business school te bekij ken. Daar had ikzelf nog nooit aan gedacht." Amerika lokt Het resultaat was dat Guus Lubsen na het behalen van zijn kandidaats aan de Erasmus Universiteit op 26-jarige leeftijd naar Ame rika vertrok om zijn studie af te ronden aan de Columbia Graduate School of Business in New York. Na het behalen van zijn 'major' toonden diverse Nederlandse bedrij ven belangstelling voor hem. "Maar ik directeur worden van Quaker Chemi Corporation, ook een Amerikaanse mu national, in Uithoorn. De vestiging Uithoorn was een klein bedrijf. Er werkt maar een paar honderd mensen. Maar 1 was er ontzettend leuk. Je zag meteen 1 resultaat van je beslissingen. Je zag dat actie werd ondernomen. Het was echt e dynamisch bedrijf." Opnieuw Amerika "Na vier jaar kwam de chairman bij me zei: 'weet je nog dat je naar de Verenig Staten wilde?' Ja, dat was nog steeds 2 maar dan moest het wel 'meaningful' zi Anders wilde ik niet." Nu, dat was het. Wa de chairman, die al ruim dertig jaar pre dent en grootaandeelhouder van het bedt was, had Lubsen uitgekozen als zijn opv< ger. En zo verhuisde het echtpaar Lubsi samen met de twee zoons van tien en ds

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1995 | | pagina 4