Van den Eisen op
grote hoogte
Als het even kan,
gaat hij de lucht
in. Met beide
benen op de grond
blijven staan, is
niets voor hem.
André van den
Eisen (groepsleider
Centraal Magazijn
van Heineken Den
Bosch) kunt u zien
vliegen, ultra light
vliegen om precies
te zijn; op
5 augustus haalde
hij zijn brevet.
Het begon heel eenvoudig met
modelbouw van radiografisch
bestuurbare vliegtuigen. Tien
tallen jaren lang bouwde André
van den Eisen miniatuur mo
dellen. Zijn wens was om zelf
ooit achter de stuurbeugel te
zitten. In april 1994 verraste
zijn vrouw, Yvonne, hem met
een dagje vliegveld Budel. Dat
was voor de groepsleider de
eerste kennismaking met de
echte luchtvaart. Van den Eisen
kreeg algehele vlieg-theorie, een
rondleiding en mocht drie keer
twintig minuten de lucht in.
Eenmaal daarvan zat hij twintig
minuten lang op de stoel van
de gezagvoerder. "Na die dag
wist ik het zeker", zo verklaar
de Van den Eisen, Zelf vliegen
dat is het""Het geeft een enorm
gevoel van vrijheid."
Theorie
Voor zijn vliegbrevet Al,
geschikt voor vliegtuigen tot
tweeduizend kilogram startge
wicht, moest André van den
Eisen een theorie- en een prak
tijk examen doen. Zijn door
zettingsvermogen werd danig
op de proef gesteld, "s Avonds
moest hij naar school om zich
te verdiepen in meteorologie,
navigatie, fysiologische- en
psychologische aspecten, lucht
vaart voorschriften en aërody
namica. Deze opleiding duurde
ongeveer acht maanden. André
van den Eisen slaagde en kon
beginnen aan de praktijk-oplei
ding. Na zestien uur in de lucht
onder begeleiding van een
instructeur, kon Van den Eisen
alleen gaan vliegen. Daarvoor
moest hij nog wel medisch ge
keurd worden: "Die keuring werd
een grote tegenslag want ik
werd afgekeurd.Van den Eisen
liet zich hierdoor niet uit het
veld slaan en ging vervolgens
op zoek naar een alternatief.
André van den Eisen
De medische keuring voor ultra
light vliegen was niet zo zwaar
als die voor vliegtuigen met
motoren. De keus was snel
gemaakt. Na vijftien uur lessen
in een ultra light vliegtuig met
een instructeur was het einde
lijk zover, Van den Eisen mocht
voor het eerst alleen de lucht in:
"Dat was een van de mooiste en
spannendste momenten uit
mijn leven. Het is niet te
beschrijven wat er allemaal
door mij heen ging. Toen ik een
maal op hoogte was, heb ik het
hardop uitgeschreeuwd." Toen
hij solo mocht vliegen, heeft
Van den Eisen zijn eigen ultra
light vliegtuigje, een trike, aan
geschaft. "De kosten daarvan
vallen reuze mee. Bovendien
kan ik nu gaan vliegen wanneer
ik dat wil. Gemiddeld vlieg ik
vijftig uren per jaar. Het voor
deel van ultra light vliegen is
onder andere dat je het onder
houd zelf mag verrichten. Ik
vind het hartstikke leuk om aan
mijn trike te sleutelen."
Natte rug
Van den Eisen moet minstens
tien uur per jaar vliegen om zijn
brevet te behouden. Anders
moet hij opnieuw examen doen.
Het examen van 5 augustus
vergeet de groepsleider niet
snel: "De examinator beoor
deelde mijn vliegbewegingen
vanaf de grond. Daarbij kent het
examen vaste onderdelen zoals
landen op een vaste plaats op de
meter nauwkeurig en een nood
landing vanaf een hoogte van
driehonderd meter." Die nood
landing bezorgde Van den Eisen
een natte mg. De positieve uit
slag, hij was geslaagd, maakte het
verloren vocht weer goed.
Inmiddels heeft de groepsleider
ook de zware medische keuring
van het motorvliegen door
staan. Voor hem is dat nu min
der belangrijk dan toentertijd:
"Ik heb mijn plezier gevonden
in het ultra light vliegen en laat
het daar voorlopig bij."
