Het Amstel-gevoel
In een aantal
afleveringen
beschrijven (oud)-
medewerkers in het
kader van 125 jaar
Amstel hun
'Amstel-gevoel'.
Dit keer is dat
oud-collega Ton
Verdonk uit
Middelburg.
"Amstel is er bij mij ingebak
ken", omschrijft Ton Verdonk
zijn grote betrokkenheid met
het bier. Voor de verklaring
van het woord 'ingebakken'
moeten we twee generaties
terug in de tijd. "Mijn groot
vader, A.M. Verdonk, was
bakker in Goes", vertelt Ton
Verdonk. "Tijdens de Eerste
Wereldoorlog ging het brood op
de bon. In de dorpen van Zuid-
Beveland waren de gezinnen in
die tijd erg kinderrijk en mijn
opa, die met zijn broodkar nog
langs de deuren ging, werd regel
matig geconfronteerd met het
karige rantsoen van deze gezin
nen. Hij vulde dat tekort aan
zonder broodbon. Het gevolg
was echter dat hij steeds minder
meel kreeg om brood te bakken.
Om zijn zaak toch nog draaien
de te houden, ging hij in vee
koeken en limonade handelen."
ceerd bessensap spontaan was
gaan gisten. Na de Tweede
Wereldoorlog ging de zaak over
van vader op zoon (de laatste
was de vader van Ton Verdonk)
Een kleine vijfentwintig jaar
later gaf deze het heft uit han
den aan de derde generatie, Ton
Verdonk. "Ik zette het agent
schap voort. In die periode werd
flessenbier populair. Dat bot
telden we nog zelf. Na de fusie
met Heineken in 1969 bracht
de brouwerij drankenhandel
Cyvat Zn. te Vlissingen bij
ons in. Korte tijd daarna gingen
we samen met Heineken-agent
De Vlieger. Enkele jaren later
verkocht De Vlieger zijn aan
delen aan Heineken en ander
half jaar later heb ik dit
voorbeeld gevolgd."
Trots
Na de verkoop van zijn aande
len is Ton Verdonk nog 23 jaar
bij Heineken in dienst geweest.
Zijn laatste functie was die van
horecavertegenwoordiger. Tus
sen het vrije leven van de onder
nemer en dat van een werkne
mer zit een groot verschil.
"In het begin moest ik wel wen
nen aan het functioneren onder
een baas, maar het werk heb ik
altijd met veel plezier gedaan.
Ik kende de plaatselijke horeca
als mijn broekzak en inhoude
lijk veranderde het werk niet zo
veel."
Ingebakken
Inmiddels geniet Ton Verdonk
al acht jaar van zijn pensioen.
Amstel is hij zijn hele leven
trouw gebleven. Met veel
smaak drinkt hij Amstel 1870.
Het Amstel-gevoel is iets wat
hij niet onder woorden kan
brengen, maar het heeft waar
schijnlijk te maken met zijn
trots. "Als ik hier in Middelburg
de auto's van drankenhandel De
Vlieger-Verdonk zie rijden, geeft
mij dat een bijzonder gevoel",
alsdus de nuchtere Zeeuw.
"Misschien is dat wel het
'ingebakken' Amstel-gevoel."
Ton Verdonk
Hij vervolgt: "Na de oorlog, rond
1916, werd mijn opa benaderd
door de Amstel Brouwerij om
bier te verkopen. Dat bleek een
schot in de roos. De plaatse
lijke bierbottelaars hadden in
vier jaar tijd de prijs met vijf
cent per liter opgetrokken. Mijn
opa verkocht Amstel Fust tegen
de normale prijs, die vijf cent per
liter goedkoper was. Binnen
enkele weken had deze voor
malige bakker zes cafés als
afnemers en dat werden er
spoedig meer."
Derde generatie
"In 1934 nam A.M. Verdorde een
agentschap in Middelburg over.
Deze zaak was failliet gegaan
omdat een grote partij gefabri-
