Het Amstel-gevoel
1
j. -
v
V.'V.i77:
In een aantal afleveringen
beschrijven (oud)-medewerkers
in het kader van 125 jaar Amstel
hun 'Amstel-gevoel'. Dit keer
is dat oud-collega Martin van
Soest.
Martin van Soest wil niet te
vaak stilstaan bij het verleden.
'Je krijgt het verleden toch niet
terug. We moeten vóómit!' is
zijn motto. Maar als hij eenmaal
de foto-albums doorbladert met
foto's die genomen zijn
tijdens zijn Amstel-tijd,
komen de herinneringen
vanzelf weer naar boven.
"Ik weet nog heel goed,
dat ik voor het eerst op
de Amstel Brouwerij
kwam. De brouwerij
maakte zó'n indruk op
me: die grote glas-in-
loodramen, de marme
ren hal. Ook al is het
39 jaar geleden, dat
moment vergeet ik
nooit meer." Het solli
citatiegesprek verliep
goed en Van Soest werd
aangenomen als verte
genwoordiger thuisver-
bmik voor Amstel in
zijn woonplaats Den i
Haag. "Je kreeg meteen
een Volkswagen en een
leuk salaris. Maar het meest
sprak het produkt me aan. Oor
spronkelijk heb ik een grafi
sche opleiding gevolgd. Door
de oorlog heb ik daar nooit iets
mee gedaan. Later heb ik een
slijterij/wijnhandel gehad en
heb ik mijn vakdiploma daar
voor gehaald. Maar de winkel
was me veel te stil. Ik heb toen
twee jaar bij Pepsi Cola
gewerkt, samen met Charles
Corver, die nu bij Vrumona
werkt. Daar ben ik fanatiek
opgevoed. Dat kwam me later
in mijn werk voor Amstel goed
van pas. Ik kende de hoofd
inspecteur Horeca van de
Amstel Brouwerij goed, dus
ik heb hem op een gegeven
moment gevraagd of er werk
voor me was. Want ik wilde
graag in de drankensector wer
ken. Een drankenbedrijf heeft
toch iets aparts. Het sprak me
aan. Ik geloof nog steeds dat bier
mensen geboren worden."
De bloemen verversen
Als vertegenwoordiger moest
hij hard werken. "De Amstel-
vertegenwoordigers verkochten
niet alleen Amstel Bier maar
Na een paar jaar werd hij chef
Etalagedienst van de Reclame
dienst. Vanaf dat moment hield
hij zich ondermeer bezig met
buitenreclame, tentoonstellin
gen, beurzen en neonprojecten.
"We richtten etalages in met
etalageflesjes en versierden het
geheel met karton." Na een paar
jaar etalagedienst ging hij naar
Consumentenpromoties en
Verkoopbevordering. Ook aan
die tijd bewaart hij vele goede
herinneringen. "Ik was inmid
dels al enkele jaren daarvoor
van Den Haag verhuisd naar
Amsterdam. Dat kwam goed
uit, want ik was een echte
Ajax-fanatiekeling. Ik vond het
heerlijk dat we allerlei acties
hadden met Ajax en Amstel. We
gingen bijvoorbeeld naar het
Olympisch Stadion om petjes
uit te delen. Daarop stond 'Hup
Ajax' samen met het Amstel-
beeldmerk. Datzelfde deden we
ook in Parijs, toen Ajax tegen
Benfica moest spelen. We deel
den honderdduizenden petjes
een flesje Heineken voor mijn
deur neergezet met een briefje
waarop stond 'gefeliciteerd'.
Want die quiz kende iedereen."
Niet bedroefd
Er waren nog veel meer grote
evenementen waarbij hij be
trokken is geweest. Bijvoor
beeld de Amstel Gold Race. Vijf
tien jaar achtereen zorgde hij
voor de reclamekaravaan en
de betalingen voor de renners.
Ook na de fusie bleef hij zich
met verkoopbevorderende acti
viteiten en evenementen bezig
houden. Zoals het Carnaval in
Mokum, WK Schaatsen Göte-
borg en het Heineken Schaats-
festijn. Dat waren mooie tijden.
"Ik kan me voorstellen dat men
sen moeite hadden met die
fusie. Maar ik had dat niet. Ik
ben Amstel toch niet ontrouw
geworden? Ik kan me wel her
inneren dat ik het vreemd vond
om van de fusie te horen. 'Heb
ik me daarvoor al die tijd uitge
sloofd?' was de gedach
te die me te binnen
schoot. Want Den Haag
was geen gemakkelijke
stad voor een Amstel-
vertegenwoordiger. Maar
ik was allang blij dat we
niet waren gefuseerd
met een Duitse brou
werij. En Heineken is
toch een wereldmerk?"
23 r
ook Jel vruchtenlimonade,
Nibb-it zoutjes en gedroogde
groente en suikervrije produk-
ten voor diabetici. In die tijd
kochten consumenten bier nog
per flesje. Als ik dan twee
kratten bier had verkocht aan
een winkelier, had ik goede
zaken gedaan. We hadden maar
weinig winkelmateriaal. Alleen
wat flesopeners en een show-
card met een glas bier en tulpen
erop. Als ik ergens binnen
kwam, zei ik altijd 'ik kom
bier verkopen en de bloemen
verversen'. Want er was niets
anders. Ik was dan ook weieens
jaloers op de Heineken-verte-
genwoordigers. Die hadden
veel meer winkelmateriaal."
uit. Het deed je echt heel goed
als je 's avonds zoveel Neder
landers in Parijs zag lopen met
een Amstel-petje op!"
Wat Van Soest zich ook nog
goed herinnert, is zijn deelname
aan de in die dagen zeer beken
de televisiequiz Wereldwijs van
Theo Eerdmans. Met twee col
lega's werd hij geplaatst voor de
finale. Daarin won het team
zelfs. "Er is toen op de brouwerij
een heel feest voor ons georga
niseerd. Van directeur Kranen-
berg kregen we, voor de goede
reclame voor onze brouwerij,
honderd gulden, een vulpenset
en een vrije dag. En 's ochtends
had de melkboer, om te plagen,
Mooi bedrijf
"Ik zeg altijd 'vroeger
had ik één liefde, na de
fusie had ik er twee'. Ik
houd van allebei. Ik heb
geen voorkeur. Als ik in
Den Haag kom, weet ik
precies waar de Heine
ken- en Amstel-licht-
bakken hangen. Als ik al
die Amstel-reclame zie
bij de Champions League of de
Heineken-reclame bij de ten
niswedstrijden, dan voel ik me
trots. Mijn vrouw ook. Die ziet
het vaak nog eerder dan ik.
Maar het doet me ook goed
als ik een zaak zie waar Brand
of De Ridder wordt verkocht.
Want we hebben gewoon een
mooi bedrijf. Nadat ik in 1987
in de VUT ben gegaan, genie
ten we van een goed leven.
Dankzij de brouwerij. Ik heb
er nooit spijt van gehad, dat
ik ooit bij Amstel heb gesolli
citeerd. Ik heb zoveel fijne din
gen meegemaakt... Als ik het
nog eens over kon doen, zou
ik het zo weer doen. Geen
twijfel mogelijk."
