In de 'trimmer' wordt vervol
gens de bovenzijde afgesneden.
Nadat het blikje in een wasma
chine grondig is gewassen en
vervolgens is gedroogd, vindt de
volgende belangrijke stap in het
produktieproces plaats.
(lees verdei op pagina 22)
Van ijzererts...
Hoe worden die stalen blikjes
eigenlijk gemaakt? Staal wordt
gefabriceerd door in een hoog
oven ijzererts te smelten. In ons
land gebeurt dat bij de Hoog
ovens in IJmuiden, een van de
belangrijkste leveranciers in
Europa van verpakkingsstaal.
Er ontstaat vloeibaar ijzer. Dit
gaat naar de staalfabriek. Daar
wordt er zuiver ruw staal van
gemaakt. Met een gietmachine
worden er vervolgens plakken,
platen of blokken vervaardigd.
Deze worden gewalst. Hoe
vaker gewalst, hoe dunner het
staal. Staal dat voor de verpak
kingsindustrie geschikt moet
zijn, moest dus vele malen wor
den gewalst. Het plaatstaal
wordt vervolgens vertind. Dat
is nodig om te voorkomen dat
de inhoud van de blikjes later
in contact komt met het staal
zelf. De blikfabrikant krijgt het
vertinde plaatstaal, ook wel
blik genoemd, op enorme rollen
aangeleverd.
tot drankenblikje
Bij de blikfabrikant stanst een
machine ronde plaatjes uit de
grote rol blik. Deze rondjes
worden in dezelfde machine
gevormd tot een cupje: een
bodem met opstaande kanten.
In een andere machine worden
de cups door de bodymaker tot
de gewenste lengte uitgerekt.
'Dungetrokken', zoals dat in
vaktermen heet. De bodem
blijft tijdens dit proces dezelfde
dikte houden. Alleen de zij
wanden van de romp worden
dungetrokken.
jaren zestig vond een Ameri
kaan het treklipje uit. Om
streeks 1965 waren er al zo'n
veertig biermerken verpakt in
blikjes met een treklipje. Ook
Heineken volgde die ontwik
keling. Na succesvolle acties bij
de T.T. in Assen in 1963 en
bij de introductie van nieuwe
haring in 1964, ging de brou
werij er in april 1965 toe over
bier in blik landelijk op de
markt te brengen onder de naam
'Heineken rondjes'.
