AMSTEL
Het Amstel-gevoel
7''-
'Het Amstel-gevoel': vanwege
het 125-jarig bestaan van de
Amstel Brouwerij gaat Vers van
't Vat er naar op zoek. In deze
splinternieuwe serie vertellen
personeelsleden wat zij ver
staan onder 'het Amstel-gevoel'.
De serie verschijnt gedurende
het Amstel-jubileumjaar 1995
in uw personeelsblad.
Oud Amstel-medewerker Joop
van Dillen is nu chef Archief
zaken bij Heineken in Zoeter-
woude. Hij bijt het spits af.
Alhoewel de Amsterdamse
brouwerij op zich er niet meer
is, leeft onder medewerkers die
vóór de fusie met Heineken bij
Amstel werkten merkbaar een
'Amstel-gevoel'. "Hét Amstel-
gevoel bestaat eigenlijk niet
meer", zegt Joop van Dillen ech
ter, gezeten in zijn kamer waar
een Amstel-asbak op het bureau
staat en een oude Amstel-pos-
ter aan de muur hangt. "Toen
Amstel en Heineken fuseerden,
verdween de typische Amstel
bedrijfscultuur. Dat wij-gevoel,
dat vechten tegen de concur
rent, maar ook de formele en
toch gezellige manier van
omgaan met elkaar die toen
gebruikelijk was bij de brouwe
rij. Wat er nu nog over is, is
eigenlijk een band tussen de
oud-medewerkers van de Am
sterdamse brouwerij en herin
neringen. Gezamenlijk kun je
die in mijn optiek het heden
daagse Amstel-gevoel noemen."
De verbondenheid tussen de
groep van tientallen oud-mede-
werkers is groot. Joop geeft een
voorbeeld: "Normaal gesproken
ga ik zelden naar recepties. Als
er daarentegen, op welke vesti
ging dan ook, een receptie van
een Amstel-man wordt gehou
den, ga ik er zonder twijfel heen.
Dan komen de verhalen boven.
Met andere oud-medewerkers
kan ik het niet laten om herin
neringen op te halen. Het
spreekt voor zich dat ik bij voor
keur Amstel drink, het liefst
1870. Nog steeds doe ik mijn
best om anderen richting het
merk te bekeren. Maar om nu
in enkele woorden te omschrij
ven wat het Amstel-gevoel is..."
Radio
Op 1 februari was het precies 35
jaar geleden dat Joop van Dillen
in dienst trad bij de Amstel Brou
werij. Hij kon aan de slag op de
Mauritskade op de afdeling
Archief/Postzaken/Magazijn.
Toen rond 1963 zijn baas, de
heer Bloemen, met pensioen
ging, werd Van Dillen hoofd van
de afdeling. In augustus 1968
was hij met zijn vrouw op
vakantie in Egmond aan Zee. Op
een nieuwe transistorradio luis
terde de archivaris naar het
nieuws en hoorde van de fusie.
Dat leek hem zo onwaarschijn
lijk dat hij dacht dat de radio
kapot was. "Het nieuws kwam
als een donderslag bij heldere
hemel, een fusie met onze groot
ste concurrent! Nu vind ik dit
het beste wat Amstel is overko
men, maar toen had ik er moei
te mee."
Door de fusie werd Van Dillen
overgeplaatst naar Heineken
T%\)dia Kef
iöHPj)C
De fusie bracht vanzelfsprekend
verschillen in bedrijfscultuur
aan het licht. "Het leek wel of
er bij Heineken minder hard
werd gewerkt dan bij Amstel",
mijmert Van Dillen. "Bij ons
Joop van Dillen A
Rotterdam. "Ik dacht dat
het daar als Amsterdammer,
Ajacied en Amstel-man niet
gemakkelijk zou zijn. Dat viel
mee, ik kon daar prima aarden.
En gelukkig voor mij maakte
Ajax in die periode glorieuze
tijden door." In 1973 ging Van
Dillen weer terug naar Amster
dam en zes jaar later kwam hij
in Zoeterwoude terecht.
vroeger was er weinig tijd voor
zaken die niet direct met het
brouwen en verkopen van bier
te maken hadden. Bovendien
viel het mij op dat bij Heineken
iedereen elkaar tutoyeerde, dat
was ik niet gewend." Terugkij
ken op zijn Amstel-periode doet
de archivaris met een flinke
dosis Amsterdamse nuchter
heid: "Amstel bier is gewoon
hetzelfde gebleven en het merk
is springlevend. Ik ga niet sen
timenteel doen over de oude
tijd. Ik werk nu bij Heineken en
daar ben ik trots op."