AMSTEL Het Amstel-gevoel 7''- 'Het Amstel-gevoel': vanwege het 125-jarig bestaan van de Amstel Brouwerij gaat Vers van 't Vat er naar op zoek. In deze splinternieuwe serie vertellen personeelsleden wat zij ver staan onder 'het Amstel-gevoel'. De serie verschijnt gedurende het Amstel-jubileumjaar 1995 in uw personeelsblad. Oud Amstel-medewerker Joop van Dillen is nu chef Archief zaken bij Heineken in Zoeter- woude. Hij bijt het spits af. Alhoewel de Amsterdamse brouwerij op zich er niet meer is, leeft onder medewerkers die vóór de fusie met Heineken bij Amstel werkten merkbaar een 'Amstel-gevoel'. "Hét Amstel- gevoel bestaat eigenlijk niet meer", zegt Joop van Dillen ech ter, gezeten in zijn kamer waar een Amstel-asbak op het bureau staat en een oude Amstel-pos- ter aan de muur hangt. "Toen Amstel en Heineken fuseerden, verdween de typische Amstel bedrijfscultuur. Dat wij-gevoel, dat vechten tegen de concur rent, maar ook de formele en toch gezellige manier van omgaan met elkaar die toen gebruikelijk was bij de brouwe rij. Wat er nu nog over is, is eigenlijk een band tussen de oud-medewerkers van de Am sterdamse brouwerij en herin neringen. Gezamenlijk kun je die in mijn optiek het heden daagse Amstel-gevoel noemen." De verbondenheid tussen de groep van tientallen oud-mede- werkers is groot. Joop geeft een voorbeeld: "Normaal gesproken ga ik zelden naar recepties. Als er daarentegen, op welke vesti ging dan ook, een receptie van een Amstel-man wordt gehou den, ga ik er zonder twijfel heen. Dan komen de verhalen boven. Met andere oud-medewerkers kan ik het niet laten om herin neringen op te halen. Het spreekt voor zich dat ik bij voor keur Amstel drink, het liefst 1870. Nog steeds doe ik mijn best om anderen richting het merk te bekeren. Maar om nu in enkele woorden te omschrij ven wat het Amstel-gevoel is..." Radio Op 1 februari was het precies 35 jaar geleden dat Joop van Dillen in dienst trad bij de Amstel Brou werij. Hij kon aan de slag op de Mauritskade op de afdeling Archief/Postzaken/Magazijn. Toen rond 1963 zijn baas, de heer Bloemen, met pensioen ging, werd Van Dillen hoofd van de afdeling. In augustus 1968 was hij met zijn vrouw op vakantie in Egmond aan Zee. Op een nieuwe transistorradio luis terde de archivaris naar het nieuws en hoorde van de fusie. Dat leek hem zo onwaarschijn lijk dat hij dacht dat de radio kapot was. "Het nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel, een fusie met onze groot ste concurrent! Nu vind ik dit het beste wat Amstel is overko men, maar toen had ik er moei te mee." Door de fusie werd Van Dillen overgeplaatst naar Heineken T%\)dia Kef iöHPj)C De fusie bracht vanzelfsprekend verschillen in bedrijfscultuur aan het licht. "Het leek wel of er bij Heineken minder hard werd gewerkt dan bij Amstel", mijmert Van Dillen. "Bij ons Joop van Dillen A Rotterdam. "Ik dacht dat het daar als Amsterdammer, Ajacied en Amstel-man niet gemakkelijk zou zijn. Dat viel mee, ik kon daar prima aarden. En gelukkig voor mij maakte Ajax in die periode glorieuze tijden door." In 1973 ging Van Dillen weer terug naar Amster dam en zes jaar later kwam hij in Zoeterwoude terecht. vroeger was er weinig tijd voor zaken die niet direct met het brouwen en verkopen van bier te maken hadden. Bovendien viel het mij op dat bij Heineken iedereen elkaar tutoyeerde, dat was ik niet gewend." Terugkij ken op zijn Amstel-periode doet de archivaris met een flinke dosis Amsterdamse nuchter heid: "Amstel bier is gewoon hetzelfde gebleven en het merk is springlevend. Ik ga niet sen timenteel doen over de oude tijd. Ik werk nu bij Heineken en daar ben ik trots op."

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1995 | | pagina 25