Van boerenbier
naar frisdrank
Hij had die dinsdag 28 juni niet
verwacht dat maar liefst acht
collega's hem thuis zouden ver
rassen met zijn jubileum. Die
bewuste dag was het namelijk
veertig jaar geleden dat
vertegenwoordiger Jan Luit
voor het eerst Heineken bier
verkocht. Een jubileum dat
noch zijn collega's, noch Vers
van 't Vat zomaar voorbij wil
den laten gaan.
Jan Luit zat die 28e juni gewoon
gezellig buiten op het terras van
zijn woning in Wehe den Hoom.
Een plaatsje met duizend inwo
ners in de kop van de provincie
Groningen. Eigenlijk had hij op
deze voor hem vrije dag naar de
kapper gewild, maar zijn vrouw
raadde hem dit af. 'Het komt die
dag niet zo goed uit. Ik maak wel
een andere afspraak voor je', had
ze gezegd. Ze zat namelijk in het
komplot dat verkoopleider Bou-
dewijn Zwegers had gesmeed.
Om 11.00 uur precies stonden
de eerste bezoekers op deze wel
heel zonnige dag bij Jan op de
stoep. Met een taart, want dat
hoort er bij als je iets te vieren
hebt. De persoon in kwestie was
een beetje ontroerd. Later ver
telde hij hierover tegen Vers van
't Vat: "Ik was net zo verrast als
vier jaar terug toen ik vanwege
mijn vele bestuursjaren bij de
plaatselijke volleybalvereniging
een Koninklijke Onderschei
ding kreeg. Heel erg leuk dat ze
hieraan hebben gedacht."
Boerenbier
Jan Luit is geboren en getogen
in het huis aan de Memaweg in
Wehe den Hoom. Op die plek
woont hij nog steeds. Zijn opa
had er een bierbrouwerij en
brouwde hier boerenbier, dat hij
op fust aan de boeren verkocht.
Zijn vader maakte er later een
limonadefabriek/drankenhan
del van en sloot een contract
met Heineken voor de leveran
tie van Heineken bier in de kop
van Groningen. "Ik hielp als
kleine jongen mijn ouders al
met het plakken van etiketten
en het wassen van de flessen.
Ook mijn broer en zus hielpen
al vroeg in het bedrijf mee. En
kwam mijn vader op een afle
veradres een kratje bier tekort,
dan brachten wij het op de fiets
naar hem toe. Ja, dat kun je je nu
niet meer voorstellen."
Jan heeft nog vele herinneringen
uit die tijd. "Ik kende de klanten
van mijn vader goed en was
bij de meeste kind aan huis.
Zo kwam ik ergens 's morgens
vroeg bij een klant geld ophalen.
Omdat hij zo snel geen geld kon
vinden, zei ik op z'n Gronings
dat hij dan maar in alle hoeken
en gaten moest kijken voor geld.
Hij is toen zo kwaad op me
geworden, dat ik er meteen uit
werd gegooid. Pas jaren later
hoorde ik dat hij de hele nacht
aan een kapotte vrachtwagen
had gesleuteld, net was gaan sla
pen en het daardoor op zijn
zachtst gezegd niet erg kon
waarderen dat een snotjochie
hem zo vroeg wakker maakte
voor een beetje geld. Ik heb ook
nooit meer op die manier iets
gevraagd."
50/50 basis
Jan is de enige van de familie die
nog altijd bier verkoopt. "Mijn
broer en zus zijn een andere rich
ting opgegaan", vertelt hij hier
over. "Ik ben bij mijn vader in
opleiding gegaan en werd later
zijn compagnon op 50/50 basis.
In die tijd hebben we de handel
ook aan Heineken verkocht en
na de sluiting van de dranken
handel hier (1970), werd ik ver
tegenwoordiger bij dranken
handel Groningen B.V. in
Groningen. Overigens was die
drankenhandel van mijn oom
geweest. Hij was kort daarvoor
met pensioen gegaan."
Jan heeft nooit spijt van de
beslissing tot verkoop gehad.
"Uiteraard gaat er wel iets door
je heen van: 'Ik ben de derde en
de laatste generatie Luit van
deze limonadefabriek. Dat was
ik toch wel geweest, want mijn
zoon en dochter zijn allebei een
andere richting opgegaan. Nee,
het was een goede beslissing en
mijn vader en ik stonden er alle
bei achter. Er was geen toe
komst meer om als zelfstandi
ge agent door te gaan."
Overigens komt hij in zijn hui
dige werk als vertegenwoordi
ger nog steeds bij oude klanten
van de firma Jan Luit en zoon.
"Ik kom nu al zo'n 27 jaar bij een
oude klant van ons over de
vloer. Die man is jonger dan ik,
maar hij kan zich ons bedrijf nog
goed herinneren. En zo zijn er
nog wel meer die ik nog uit die
tijd ken."
fan Luit voor zijn huis waar
in vroeger de drankenhandel
was gevestigd
Het lijstje van Jan
Heineken of Amstel!
Zelf drink ik altijd Heine
ken. Maar ik lust ook
Amstel 1870.
Fiets of auto1
Allebei. Als ik op vakantie
ga, neem ik de fietsen achter
op mee. Heerlijk uitwaaien.
Vakantie in het buitenland
of in het binnenland!
Maakt me niet uit. Als het
maar rustig is. Want dat
zoek ik in mijn vakantie:
rust. Het is in mijn baan al
druk genoeg.
Oude flessen
Jan houdt zelf de herinnering
ook levend. Hij woont nog
steeds in het woonhuis van de
voormalige limonadefabriek/
drankenhandel. De naam 'Luit'
boven de garage-ingang, vroeger
de opslagruimte van de dran
kenhandel, herinnert daar nog
steeds aan. "Ik heb hier ook nog
een aantal flessen van de limo
nadefabriek. Die heeft mijn
vader hier per ongeluk laten
staan. Daar ben ik nu heel erg
blij om." Hij toont een flesje en
een mapje met oude etiketten.
"Al deze limonades bestaan
niet meer. Hoewel onze lemon
citroen qua smaak heel veel
lijkt op Sourcy Citroen dat Vru-
mona nu maakt."
Kwaliteitsprodukt
Jan werkt nog altijd met plezier
bij Heineken. Hij is dan ook een
echte Heineken-man. Als het
aan mij ligt, ga ik hier voorlo
pig nog even mee door", geeft
de inmiddels 57-jarige Jan als
commentaar. "Heineken is voor
mij een kwaliteitsprodukt en
een begrip. De naamsbekend
heid is ontzettend groot. Het
merk is bovendien gewild, ook
hier in Groningen. Natuurlijk
hebben we met name in de stad
Groningen veel concurrentie
van Oranjeboom. Maar dat is
historisch gegroeid door de vele
panden die deze collega in Gro
ningen had."
Geen afscheid dus, maar wel
een nieuw begin. Want na zijn
vakantie gaat Jan er weer hard
tegenaan. "Ik ben nu eenmaal
een vertegenwoordiger in hart
en nieren."
