Al 25 jaar artiest
Voor allen die in
Zoeterwoude naar
het Sinterklaasfeest
zijn geweest, is hij
vast een bekende:
Ome Siem, de
goochelaar.
"Zien jullie dat, jongens en
meisjes? Zo, nu heb ik het glas
weggetoverd hè? Nu zien jullie
het niet meer. Zie je wel? Het
is helemaal weg!", roept een als
clown geklede goochelaar in het
overvolle Ontvangstgebouw De
Hooiberg. De zaal joelt. Kinde
ren springen opgewonden van
hun stoel en wijzen met hun
vinger naar het kistje waarin het
glas weggetoverd zou moeten
zijn. "Daar, in je hand", gillen ze,
wanneer ze toch duidelijk zien
dat het glas helemaal niet weg
getoverd is, maar gewoon nog
aan het inmiddels ingeklapte
doosje vastzit. "Wat?" doet Ome
Siem verbaasd, terwijl hij zich
weer naar de zaal draait. De
kinderen gillen en wijzen zo
mogelijk nog harder.
Ome Siem laat het niet merken,
maar hij geniet. De zaal reageert
zoals hij wil. Het bewust laten
mislukken van deze truc is ooit
uit nood geboren, omdat het
publiek toen ook achter het
podium zat en daardoor op zijn
vingers kon kijken. Sindsdien
is de truc met het niet verdwe
nen glas een vast element in zijn
optredens. "Het is een graad
meter voor mij. "Kinderen zijn
heel kritisch", vertelt hij. "Ze
zien alles en reageren heel
anders dan volwassenen. Als ik
bijvoorbeeld in een bejaarden
tehuis optreed, wordt daar niet
gegild en gewezen. Die mensen
lachen een beetje besmuikt
achter hun hand en stoten hun
buurman of buurvrouw aan met
de elleboog. 'Heb je het ook
gezien?' Ik moet daarop heel
anders inspelen. Reacties uit
lokken. En als ze dan vertellen
wat ze denken te hebben gezien,
zo lacherig van 'ik weet wel hoe
je het deed', dan vind ik het
prachtig te laten zien dat ze toch
misleid zijn. Want dat is het
grote geheim van goochelen:
misleiden."
Ome Siem is geen 'beroeps'. In
het dagelijks leven werkt hij
onder de naam Siem van Velzen
als meet- en regeltechnicus bij
de afdeling Elektro en Instru
mentatie in Zoeterwoude. Toen
hij drie jaar geleden op zijn sol
licitatieformulier invulde dat
hij goochelen als hobby had,
verspreidde dat nieuws zich
snel. En zo stond Ome Siem dit
jaar voor het eerst op de planken
in De Hooiberg om de kinderen
(en hun ouders) te vermaken, die
voor het Sinterklaasfeest waren
uitgenodigd. Het was niet de
eerste keer dat hij bij zo'n
vereniging gezeten en speelde in
een boerenkapel. In die tijd had
ik een kennis met een feest
winkel, die ook optrad. Dat ben
ik ook gaan doen. Jaar in, jaar uit
trad ik op bij vooral Sinter
klaasfeesten. Toen ik trouwde,
heeft de hobby even op een laag
pitje gestaan. Maar toen mijn
dochtertje op de peuterspeelzaal
zat, en er iets georganiseerd
moest worden, suggereerden ze
mij te vragen. Zo ben ik van het
een in het ander gerold. Aan
vankelijk ben ik begonnen met
het echte, serieuze goochelen.
Maar dat vond ik toch niet zo
leuk. Ik wil uit mijn rol kunnen
vallen. Daarom doe ik het op
deze manier."
Siem van Velzen schat dat hij
tussen de vijftig en tachtig tmcs
heeft. "Als ik ergens heb opge
treden, stop ik thuis in mijn
computer welke trucs ik heb
gedaan. Als ik dan nog een keer
word teruggevraagd, kan ik
andere trucs kiezen. De trucs
die ik doe, kun je gewoon in een
goochelstudio kopen. Maar er
zijn maar weinig mensen die
de trucs op dezelfde manier
brengen als ik."
Altijd vrolijk
Ome Siem vindt het heerlijk op
te treden. "Als ik pijn in mijn
hoofd heb of een slecht humeur,
dan is dat gelijk over wanneer
ik me heb omgekleed. Voordat
ik opkom, ben ik niet echt
zenuwachtig meer, maar toch
wel gespannen. Ook dat glijdt
van je af, zodra je je publiek
ziet." Toch zou hij er niet zijn
beroep van willen maken. "Ik
heb altijd gezegd: als ik ooit op
straat kom te staan, begin ik een
feestwinkel en dan doe ik dit
erbij. Want alleen van deze
optredens kun je niet leven. Of
je moet zóveel geld voor een
optreden vragen... Maar dat
heeft weer tot gevolg dat je niet
selectief kunt zijn, zoals ik nu
wel kan doen. Het betekent ook
dat ik niet meer zou kunnen
optreden in bejaardentehuizen
en tehuizen voor geestelijk
gehandicapten. Zulke instellin
gen zouden mijn optreden dan
niet meer kunnen betalen. En
dat zou ik heel jammer vinden.
Gehandicapten vind ik het
mooiste publiek dat er is. Of ik
nu als Ome Siem optreed, of
met de band waarin ik sinds
twee jaar op de keyboard speel.
Dat zou ik niet willen missen.
Ik hoop dan ook dat ik dit nog
jaren en jaren kan doen, maar
wel als hobby."
gelegenheid optrad. Hij treedt al
25 jaar op. In die tijd heeft hij
de gekste dingen meegemaakt.
Optreden was daarbij niet altijd
even gemakkelijk. In een rij
dende touringcar schudde het
bijvoorbeeld te veel om de tmcs
goed te doen. Een andere keer
in een tropisch zwembad ken
de weer andere moeilijkheden.
Toen waren bepaalde attributen
zo vochtig geworden, dat ze niet
meer in brand konden worden
gestoken. En zo heeft hij vele
herinneringen.
Van jongsafaan
Optreden is hem met de paple
pel ingegoten. "Mijn vader was
conferencier. Als jongetje van
vijf of zes jaar speelde ik mond
harmonica. Op feestjes werd ik
dan al vaak naar voren gehaald
om iets te spelen. Ik ben nog een
tijd doorgegaan met muziek. Ik
speelde accordeon. Bij de TH in
Delft heb ik in een carnavals
