De laatste
Van Aubel
De Ridder te
Maastricht nam
vorige maand
afscheid van de
laatste Van Aubel,
de oorspronkelijke
eigenaren van deze
brouwerij.
Jef van Aubels
werkgeschiedenis
begon echter bij
concurrent Amstel.
Een persoonlijke
terugblik.
14
In 1857 stichtten de gebroeders
Louis en Joseph van Aubel
in Maastricht brouwerij
'Gebroeders van Aubel'. Die
naam werd in 1925 gewijzigd in
brouwerij De Ridder. Vijf ge
slachten lang vormde de fami
lie Van Aubel de directie van
deze brouwerij. In 1982 kwam
De Ridder echter in handen van
Heineken Nederland. De broer
van Jef (spreek uit 'Sjef') van
Aubel, toen een van de twee
directeuren, nam afscheid na de
ondertekening van de overna
me. Het leek even of de laatste
Van Aubel was vertrokken...
Jef vertelt hierover met een ge
zellig Limburgs accent: "Toen
ik klein was, waren er in ons
familiebedrijf te veel opvolgers.
Ik stamde uit een gezin van drie
broers. De oudste was de op
volger in de brouwerij. De inte
resse van de jongste ging een
geheel andere kant uit. Voor
mij, geboren en getogen in de
brouwerij, was er dus geen
plaats bij De Ridder. Als klein
kind speelde ik er tussen de
biertonnen. Ons woonhuis
stond naast de brouwerij. Mijn
vroegere slaapkamer is nu ver
bouwd tot kantoorruimte. Een
vreemde gewaarwording als je
er nu doorloopt", aldus Jef.
Brouwerskar
Terugdenkend vertelt hij ver
der: "De biervaten werden in
die tijd bij de cafés nog met
paard en wagen bezorgd. Ik ging
als kind elke woensdagmiddag
mee met die brouwerskar en
was erg goede maatjes met
de brouwersknechten. Op veel
plaatsen waar we kwamen
kregen zij een biertje aangebo
den en ik een glas limonade. Ui
teraard keek ik altijd met veel
genoegen naar die ritjes uit",
zegt hij lachend. "Ook de oor
logsjaren herinner ik mij nog
goed. We bleven gewoon bier
brouwen, maar het was een wat
waterig aftreksel wegens een
gebrek aan grondstoffen. En
dan het opblazen van die brug
gen (hier vlak voor de brouwerij)
aan het einde van de oorlog...
Zonde! De Duitsers hadden
iedereen van te voren gewaar
schuwd. Wij moesten allemaal
binnen blijven in de schuilkel
ders en onze ramen open laten.
Nou, dat hielp niets. Alle ruiten
waren gesneuveld. En die
prachtige bruggen waren veran
derd in hoopjes stenen. Dan
gaat er als kleine jongen toch
een heleboel door je heen."
Jaren later liep Van Aubel stage
bij enkele buitenlandse brou
werijen en één Nederlandse
brouwerij: Grolsch. "Ik liep
stage in Luik, Keulen, Nancy,
Londen en in Fribourg te
Zwitserland. Van die laatste
stageplaats herinner ik mij nog
een leuke anekdote. Ik was daar
nog maar drie weken, toen ik
door een aantal medestudenten
gevraagd werd om een week
eindje mee te gaan skiën. De
zondag brak ik echter mijn
been en moest ik naar het
ziekenhuis. Uiteraard voelde ik
mij heel erg schuldig, omdat ik
nog maar net stage liep en door
eigen stommiteit een paar
weken uit de running was. Met
de moed in de schoenen belde
ik maandagmorgen de brouw
meester. Hij kwam onmiddel
lijk naar het ziekenhuis en
bemerkte dat ik op een zaaltje
lag met uitsluitend lichte
patiënten. Diezelfde middag
liet hij een krat bier bezorgen.
Jef van Aubel.
Een toost op De Ridder
En dat herhaalde zich zo elke
dag. Dat gaf toch wel de sfeer
aan die in de brouwerijwereld
heerste. En het was uiteraard
een goede reclame voor het
bier."
Concurrent
Na zijn buitenlandse periode,
startte Jef van Aubel zijn eigen
drankenhandel in Meerssen.
Drie jaar later verkocht hij
deze omdat hij bij Amstel
terecht kon. Jef: "Vanwege mijn
talenkennis en buitenlandse
ervaring kreeg ik een job in de
Exportafdeling. In 1968 fuseerde
Amstel met Heineken en deze
laatste nam in 1982 De Ridder
over. Ik vroeg uiteraard meteen
om overplaatsing." Dat gebeurde
ook in 1985. Drie jaar nadat de
laatste twee directieleden van
de familie Van Aubel ("mijn
broer en een nicht van mij") van
de brouwerij afscheid hadden
genomen. "Er werkten nog wel
enkele mensen die ik uit mijn
jeugd kende. Die zijn inmiddels
allemaal met pensioen. Maar ik
kwam wat dat betreft toen echt
thuis."
Van Aubel werd er de hore-
cainspecteur voor Zuid-Neder
land. "Dat werk heb ik tot mijn
afscheid gedaan", vertelt hij"Ik
had het geluk dat ik helemaal
in mijn element was in Maas
tricht. Ik spreek de 'taal' en wist
daarom ook goed met de hore-
ca-eigenaren op te schieten. In
Maastricht zijn we wat dat
betreft best 'chauvinistisch'.
Uiteraard was ook mijn achter
naam een voordeel. De familie
is hier overbekend."
57 '/2 jaar
Jef maakte in oktober gebruik
van regeling voor 57,5-jarigen.
Zijn afscheidsfeest was groot.
Een Van Aubel waardig. Zelf
blijft hij er nuchter onder.
"Van mij had dat niet zo gehoe
ven, hè, maar ja de brouwerij
dacht daar anders over. En ach
teraf gezien had ik die dag echt
niet willen missen." Nu heeft
hij volop de tijd voor zijn
hobby's tennis, golf en hockey.
"Bovendien ben ik voor enkele
bestuursfuncties gevraagd. Stil
zitten is nooit iets voor mij
geweest." Jef is echt de laatste
Van Aubel die bij De Ridder
vertrekt. Zijn kinderen (een
zoon van 21 en een dochter van
18) zijn een andere kant op ge
gaan. "Hoewel, mijn zoon zit op
de Hogere Agrarische School.
Dus je weet maar nooit", be
sluit hij met een glimlach.
