De laatste der
Kregels
Deze maand komt
er een einde aan 74
jaar familie Kregel
bij Heineken. De
laatste 'telg' van
dit geslacht,
sociaal
contactenmedewer
ker Lou Kregel,
nam 11 maart in
Zoeterwoude
officieel afscheid
van zijn geliefde
brouwerij. Een
terugblik.
199"
26
Lou Kregel toont aan het begin
van ons gesprek vol trots een
Vers van 't Vat van maart 1966,
waarin een afscheidbericht is
opgenomen van zijn vader. Op
de foto staat een nog jonge Lou
naast vader Kregel tijdens de re
ceptie op 28 februari. "Mijn va
der kwam op 17 september
1919 in dienst in de Rotter
damse brouwerij. Thuis werd
altijd over Heineken gesproken
en het was eigenlijk niet meer
dan normaal dat ook ik bij de
Heineken brouwerij zou gaan
werken", vertelt de Rotterdam
mer.
Sociale vaardigheden
De Heineken-periode van Lou
begon op 1 maart 1957. Hij be
gon als chef Postkamer in Rot
terdam. Later werd hij chef
Plaatselijke Archiefdienst en
op 1 april 1980 verhuisde hij
mee naar de nieuwe vestiging
in Zoeterwoude. Daar werd hij
sociaal contactenmedewerker,
de functie die hij tot zijn af
scheid steeds met veel plezier
vervulde. "Een sociaal contac
tenmedewerker helpt actieven
en niet-actieven bij uiteenlo
pende problemen op het gebied
van huisvesting, vut-regelin-
gen en pensioneringen, langdu
im
i 4
rige ziekte en nog veel meer",
vertelt Lou Kregel over zijn
voormalige werk. "Daarnaast
organiseert hij of zij de jaarlijk
se uitstapjes, de kerst- en
nieuwjaarsbijeenkomsten en
de maandelijkse contactmidda
gen. Het is heel leuk en dank
baar werk en vereist uiteraard
ook goede sociale vaardighe
den. Je moet bijvoorbeeld goed
kunnen luisteren en openstaan
voor de problemen van ande
ren. Als het nodig is, verwijs ik
mensen door naar hulpverle
nende instanties. Je maakt in
dit werk zowel leuke dingen
(bijvoorbeeld een 60-jarige brui
loft) als verdrietige zaken (een
begrafenis) meeEn vooral als je
mensen goed kent, beleef je
hun verdriet heel persoonlijk
mee. Maar ik kan ook goed af
stand van alle problemen en
verdrietige zaken nemen. Dat
moet ook wel in deze functie",
aldus Lou.
Lou Kregel heeft ook veel leuke
dingen meegemaakt. Maar de
fijnste herinneringen bewaart
hij toch wel aan het financieel
bijstaan van niet-actieven die
nog van een heel klein pensioen
moesten rondkomen en nog
zelfstandig woonden. Mede
werkers die in de jaren zestig
hun pensioen kregen en in de ja
ren daarop daarvan moesten
rondkomen. "Zij konden van
wege hun pensioen voor ver
goedingen niet bij de sociale
dienst aankloppen. Ze hadden
immers een inkomen uit arbeid
genoten. Ook kwamen ze niet
in aanmerking voor een hogere
huursubsidie, lagere bijdrage
voor gezinshulp, enzovoort.
Uiteindelijk moesten ze met
minder geld rondkomen dan ie
mand die alleen AOW kreeg. Ik
heb velen van hen financieel
kunnen bijstaan met geld uit
het zogenoemde 'personeels-
fonds-potje.' Een reservepot
voor noodgevallen. Tegen
woordig is dat niet meer nodig,
omdat door de loonsverhogin
gen ook de pensioenen hoger
zijn geworden."
Goede gesprekspartner
In totaal werken er bij Heine
ken nog drie sociaal contacten
medewerkers. Dat zijn Sonja
van Kooten in Amsterdam,
Mirjam van der Linden in Den
Bosch en Willemijn Wohlge
muth in Zoeterwoude. Wille
mijn werkte al eerder voor de
actieve medewerkers van Pro-
duktie Zoeterwoude, maar
neemt met Lou's vertrek ook de
niet-actieven van Zoeterwoude
en Rotterdam over. De organi
satie van de contactmiddagen
in Rotterdam blijft voorlopig
nog even in Lou's handen, die
uiteraard ook als niet-actieve
deze bijeenkomsten zal bezoe-
Lou Kregel is een fanatiek A.
golfer
ken. Hij is daar inmiddels een
oude bekende en krijgt er vaak
oude foto's voor de achterpagi
na van Vers van 't Vat. Lou Kre
gel vormt altijd een goede ge
sprekspartner voor de
oud-gedienden uit de Rotter
damse periode. Een situatie die
Lou dankzij zijn vader en zijn
eigen loopbaan ook goed heeft
gekend. "Dat betekent overi
gens niet dat een jonger iemand
zo'n functie niet zou kunnen
vervullen", meent Lou. "Alleen
zal het contact dan anders ver
lopen."
De Rotterdammer weet nog
niet of hij straks als niet-actie-
ve, naast de organisatie van de
contactmiddagen bij Heine
ken, ook in het verenigings
werk het sociale vlak zal op
zoeken. "Misschien op den
duur wel. Tenslotte houd ik er
van met mensen te praten en
voor hen open te staan. Dat heb
ik van mijn vader. Hij stond bij
Heineken ook bekend als een
sociale vraagbaak, want bijna
iedereen, van hoog tot laag,
kwam met zijn problemen naar
hem toe. Ik denk dat ik mij
eerst maar eens helemaal ga
richten op mijn hobby's en die
heb ik genoeg: golfen, wande
len, fietsen en tuinieren. Daar
na zie ik wel verder. Ik moet
tenslotte nog 62 worden."
