een geweldige periode. Ook on
ze vakanties brachten we daar
door. Enerzijds omdat we zo
veel mogelijk zelf wilden zien,
anderzijds omdat het voor je
werk goed is als je het land goed
leert kennen. Je doet er zoveel
ervaring op... Veel meer dan ik
hier in drie jaar zou hebben ge
daan."
Groot verschil
Na drie jaar New York kreeg
Rob Stevens het voorstel direc
teur van Brouwerij De Ridder te
worden. Het lijkt een wereld
van verschil met zijn vorige
functie.
"De exportafdeling is betrekke
lijk klein. Als ik weer export
manager was geworden, had
dat weinig aan mijn ervaring
toegevoegd. Het is dus niet on
logisch dat ik bij Heineken Ne
derland ben terecht gekomen.
En dan is dit een heel plezierige
plek. Er zijn vanzelfsprekend
vele verschillen met mijn vori
ge baan. In de VS doet men bij
voorbeeld op een directere ma
nier zaken dan hier. Hier is
men toch eerst wat afwach
tend. Men wil eerst een ver
trouwensrelatie opbouwen.
Het tempo ligt hier ook wat la
ger." De directeur is overigens
oprecht van mening dat de
Bourgondische leefstijl ook een
functie heeft in het zaken doen.
Dat zaken dan op een betere
manier totstandkomen.
Het grootste verschil betreft
natuurlijk de functie zelf. "Tot
nu toe hield ik mij bezig met
marketing of verkoop. Nu
moet ik leidinggeven aan een
brouwerij. Nu gaat het om ge
neral management over een
zelfstandige unit. Zij het dan op
kleine schaal."
Vele contacten
De in Limburg geboren Rob
Stevens voelde zich al snel in
geburgerd. Dat het gezin nood-
Carnavalsprins Wim II A
van Maastricht benoemde
De Ridder tot hofleverancier
gedwongen een jaar in het
woonhuis boven de brouwerij
heeft gewoond, droeg daaraan
bij. "Het voordeel is dat je je
snel thuis voelt. Het nadeel is
dat je nooit los komt van je
werk. Zelfs in het weekend
loop je door dezelfde deur, de
zelfde gang, als door de week.
We zijn blij dat we nu een huis
hebben gevonden in Maas
tricht, op enige afstand van de
brouwerij."
De nieuwe directeur pakte de
zaken serieus aan. Al snel
maakte hij kennismakingsron
des door het land. Doordat hij
al tien jaar niet meer bij
de Nederlandse Bierorganisatie
had gewerkt, waren er veel
mensen die hem niet kenden.
"Daarnaast heb ik veel tijd ge
stoken in contacten met de
lokale overheden hier. Want
De Ridder is nog de enig over
gebleven brouwerij in Maas
tricht. Dat geeft ons een bijzon
dere positie. De stad heeft
gekozen voor een beleid waarin
wonen en kleinschalige bedrij
vigheid samengaan. De Ridder
past goed in dat beleid. Maar de
brouwerij staat middenin een
woonwijk. De achterkant van
het brouwhuis grenst direct aan
de tuin van de achterburen. Als
de medewerkers bijvoorbeeld
tijdens de nachtdienst met
elkaar praten voor een open
raam, hebben de buren daar last
van. Zo zijn er meer zaken
waar we op moeten letten en
waartegen we maatregelen
moeten nemen. Want we wil
len een goede buur zijn. En
overlast zoveel mogelijk voor
komen. Daarom hebben we al
le buren vorig jaar uitgenodigd
voor een nieuwjaarsreceptie en
hen op de hoogte gebracht van
onze plannen. Dat wordt ge
waardeerd. Ook onze ont
vangstruimte wordt vaak ter
beschikking gesteld voor verga
deringen of bijeenkomsten.
Vanavond komt bijvoorbeeld
Prins Wim de Tweede, de nieu
we stadsprins van Maastricht,
met zijn gevolg naar De Ridder
om het bier voor carnaval te
'steken'."
Betrokken
Rob Stevens praat niet alleen
met mensen van buiten de
brouwerij. Ook met de eigen
medewerkers heeft hij veel
contact. "Als ik hier ben, loop
ik elke dag even de brouwerij in
om met de medewerkers te pra
ten. Ik wil weten wat er leeft.
Ook de andere leden van het
managementteam blijf ik sti
muleren om de medewerkers in
een vroeg stadium te betrekken
bij plannen in onze brouwerij.
De betrokkenheid is hier groot.
De commerciële man weet bij
voorbeeld van de uitbreidingen
in de brouwerij, terwijl de
brouwmeester af en toe met
een vertegenwoordiger mee
gaat. Dat spreekt mij zeer aan.
Ik ga zelf ook regelmatig de
markt in. Als kleine brouwerij
moeten we extra knokken voor
onze positie. Vroeger was De
Ridder alleen in Limburg ver
krijgbaar. Daarna werd het als
premiumbier naar de rest van
Nederland geëxporteerd. Maar
je moet je telkens blijven afvra
gen of dat rendabel is. Twee jaar
geleden hebben we besloten
ons te concentreren op de Rand
stad, Midden- en Zuid-Neder
land. En zelf vind ik dat we ook
onze basis in Maastricht moe
ten verstevigen, onze rol als
stadsbrouwerij moeten bena
drukken. Voor De Ridder zie ik
in de toekomst de rol van brou
werij van speciaal bieren weg
gelegd. Natuurlijk houden we
ook Ridder pils. Onze speciali
teiten zijn Ridder Maltezer en
Wieckse Witte. Beide heel
mooie produkten. De beslis
sing om in 1991 Wieckse Witte
te introduceren is voor De
Ridder overigens van essentieel
belang geweest. Nu bekijken
we welk produkt een goede
aanvulling zou kunnen zijn op
ons assortiment. We hebben
sinds de overname van deze
brouwerij flink geïnvesteerd
in De Ridder. Het is onze be
doeling dat geld er op termijn
ook uit te halen."
Oogsten
De voorgangers van Stevens, de
heren Kerckhoffs en Van Her
pen, zijn begonnen met inves
teren. Stevens zelf zet die lijn
voort. "Onze volumes zijn rela
tief klein. We moeten blijven
investeren in vergroting van
capaciteit, maar vooral ook in
kwaliteit." Met regelmaat
wordt er de laatste tijd ver
bouwd in de brouwerij. Tal van
installaties zijn vervangen of
nieuw aangeschaft. Een recent
voorbeeld is het voorloopvat
waardoor de brouwcapaciteit
met eenderde is vergroot.
Ook werden de muren geschil
derd, maakten de geasfalteerde
vloeren plaats voor degelijke,
hygiënische tegelvloeren en
werden voor de produktieme-
dewerkers twee kantoortjes en
een kantine ingericht. Zo
wordt er steeds geïnvesteerd.
Rob Stevens hoopt dat De
Ridder er de vruchten van kan
plukken. "Ik vind het leiding
geven aan De Ridder erg leuk.
Het is misschien gek om van
jezelf te zeggen, maar ik denk
dat ik in deze functie goed tot
mijn recht kom. Ik ben nu een
maal een doener. Een organisa
tor, die graag een hele ploeg
stimuleert."
fust checking
