Van jongs af bij
Heineken
Elke dag komt hij
langs op kantoor en
in de brouwerij.
Iedereen kent hem
en hij kent (bijna)
iedereen. Op de fiets
of met de postwagen
brengt hij grote
stapels in- en
uitgaande stukken
naar de plek van
bestemming. En of
dat nog niet genoeg
service is, brengen
Ries van de Bogaert
en zijn collega's in
de Bossche vestiging
ook eventuele spoed-
faxen rond.
"Service-gericht zijn is het ken
merk van een medewerker
Postkamer", vertelt Ries van de
Bogaert, die samen met zijn zes
collega's de Bossche Postkamer
bemant. Zelf werkt hij nog niet
zo lang op deze plek. "Destijds
ben ik bij de afdeling Verpakken
begonnen", vertelt hij, "maar
om medische redenen moest ik
noodgedwongen dat werk op
geven. Nu werk ik sinds augus
tus 1989 met veel plezier op de
postkamer. En dat werk bevalt
mij prima."
Judo-club
Ries is wat hij zelf gekscherend
noemt 'een Heineken-kind'.
Opgegroeid in een gezin waar
van vader Van de Bogaert bij
Heineken werkte, kwam hij
zelf ook al heel jong in aanra
king met de brouwerij. "In mijn
zesde levensjaar werd ik lid van
de (toenmalige) Judo-club van
Heineken. Later, op mijn
twaalfde, kwam ik in de
Heineken Fanfare terecht. En
vanaf mijn achttiende werk ik
zelf in de Bossche vestiging."
Overigens is Ries niet de enige
uit het gezin die in vaders voet
sporen trad. Zijn drie broers,
een oom, een zwager en een
paar neven zijn eveneens bij
Heineken gekomen. Het is dan
ook geen wonder dat op de
meeste familiefeestjes Heine
ken vaak het onderwerp is.
Ries: "Heineken was in de jaren
vijftig een nieuwe werkgever in
Den Bosch. Dat leidde tot een
vergroting van de werkgelegen
heid, waardoor meer leden van
één familie bij de brouwerij
kwamen werken."
Telefooncentrale
Behalve het werk in de post
kamer, houdt Ries zich ook met
diverse andere werkzaam
heden bezig. "Bij afwezigheid
van één van de telefonistes,
moeten wij de telefooncentrale
bemannen. Dan komt onze
functie als medewerker Post
kamer goed van pas, omdat je
precies weet welke persoon bij
welke afdeling werkt. Vooral
ook handig als je, zoals hier in
Den Bosch, veel dezelfde ach
ternamen hebt. Wat betreft zou
iedereen die nieuw is in het be
drijf, een weekje bij ons moeten
werken. Dan leer je deze vesti
ging snel kennen", zegt hij met
een lach.
Maar Ries en zijn collega's doen
nog meer, zoals bijvoorbeeld de
reprografie. "Instructieboeken,
cursusbladen, kortom alle soor
ten kopieeropdrachten worden
bij ons verwerkt. Eén van ons
rijdt dagelijks met de zoge
noemde 'post-bus'. Daarmee
worden de kantinebenodigd
heden en stukken voor de dran
kenhandel vervoerd en afge
leverd. De betreffende mede
werker rijdt er 11.00 uur mee
naar het postkantoor om nage
komen stukken op te halen."
Andere taken zijn het ophalen
van oud papier, het vervoeren
van medewerkers naar de oog
arts en het wekelijkse bezoek
aan de douane in Rosmalen.
"Het oud papier halen wij twee
keer per week op in de kanto
ren en in de brouwerij. We ver
snipperen het tot balen, die in
een aparte container worden
opgeslagen. Deze container
wordt een keer in de zoveel tijd
opgehaald. Voor medewerkers
uit België en regio Den Bosch
die met de pendelbus naar Den
Bosch komen en onder werktij
den een bezoek aan de opticien
moeten brengen, verzorgen wij
het vervoer. Met het openbaar
vervoer ben je vaak meer tijd
kwijt. Door deze service gaat
het reizen veel sneller. De
douane bezoeken we op vrij
dagmorgen in verband met de
accijns op ons bier. Diezelfde
morgen leveren wij dan alle
nodige papieren bij de douane
af. Een belangrijke taak dus."
Tambourmaitre
Ries vertelt met veel ent
housiasme over zijn werk. Hij
heeft het er ook erg naar zijn
zin. "En juist die extra dingen er
rondom heen maken het inte
ressant en afwisselend", vertelt
hij. Naast zijn werk, speelt Ries
nog steeds in de Heineken Fan
fare. "Op mijn twaalfde begon
ik als slagwerker, tambour. Nu
ben ik tambourmaitre en loop
ik voorop met de stok. Een
soort promotie dus. Verder ben
ik redactielid van het blad Fan-
varia van de Heineken Fanfare."
Ook de vechtsport laat Ries
niet los. Hoewel hij door
medische redenen zelf niet
langer deze sport kan beoefe
nen, is hij als lid van het info- en
zelfverdedigingsportschool van
zijn broer nog steeds actief. "Ik
zijn broer nog steeds actief. "Ik
ben er niet rouwig om dat ik
destijds noodgedwongen de
ploegendienst moest verlaten
en uiteindelijk hier op de Post
kamer terecht kwam", vertelt
Ries. "Want je probeert toch je
zelf verdienstelijk te maken
voor je baan en je hobby's. Ge
lukkig maar, want ik blijf graag
bezig."
Ries van de Bogaert met fiets
op weg naar de brouwerij,
voor zijn dagelijkse postronde
