Heineken Cricket Club Vereniging in het zonnetje: Een van de opstellingen van de Heineken Cricket Club. Staand van links naar rechts: Hugo de Haas van Dorsser, Loek Visser, Joost Roldaan, Janco Duvekot, Glen Mountney, Jan-Hein Lans, Rolf Lans. Zittend van links naar rechts: Clara Wagtendonk, Charlotte Driessen en Esther Boot Het afgelopen voorjaar kreeg collega Clara Wagtendonk last van cricketkriebels. Ze was veertien toen ze deze sport voor het eerst beoefende. Een paar jaar geleden stopte ze, omdat ze te weinig tijd meer had om in clubverband deel te nemen aan de competitie. Clara daarover: "Het koste me in de zomer maanden alle zaterdagen. In te genstelling tot de bedrijfscom- petitie beginnen gewone competitiewedstrijden 's mor gens om elf uur en zijn pas afge lopen omstreeks zes uur 's avonds." Toch bleek ook in dit geval dat oude liefde roestbe- stendig is. "Een paar collega's en ik wilden wel weer eens cricke ten, het liefst tegen een ander bedrijf. Via een telefoontje naar de Koninklijke Nederlandse Cricket Bond kwam ik aan de weet, dat er al twaalf jaar een competitie voor Nederlandse bedrijven bestaat. Zo ontstond het idee voor de oprichting van een vereniging voor Heineken- medewerkers. Een oproep in Vers van 't Vat leverde vijftien leden op. We gaven onze vereni ging de naam Heineken Cricket Club en schreven ons in voor zes wedstrijden in de bedrijven- competitie," aldus Clara. Ajax Inmiddels telt de Heineken Cricket Club vijfentwintig le den. De in Oegstgeest gevestig de cricketclub Ajax stelt haar veld, kleedruimten en kantine ter beschikking. De Heineken Cricket Club gebruikt eigen bats (platte slaghouten), hand schoenen ('gloves') en beenbe schermers ('legguards'). Het toe treden van Heineken tot de bedrijvencompetitie leverde spontane uitnodigingen van andere bedrijven op. Hierdoor zijn het afgelopen seizoen uit eindelijk twaalf wedstrijden ge speeld. Twee wedstrijden wer den met winst afgesloten. Clara Hugo de Haas van Dorsser in actie voor de Heineken Cricket Club Wagtendonk: "Onze leden werken verdeeld over alle on derdelen van het bedrijf. Het re sultaat daarvan is een leuk, en thousiast en sportief team. De meesten hebben al cricket-er varing. Vier leden waren onbe kend met cricket, maar hebben desondanks het afgelopen sei zoen aardig gepresteerd." Niet duur "Er zijn mensen die denken dat cricket een dure sport is. Het is juist een sport waar je weinig geld in hoeft te steken. Wat je moet aanschaffen zijn een wit te broek en een paar goede sportschoenen, het liefst met noppenzolen. Meer heb jc niet nodig, want de club hoort te zorgen voor de rest," verklaart Clara Wagtendonk. Een ander vooroordeel dat leeft tegen cric ket is dat het een saaie sport zou zijn, omdat er 'niks' ge beurt. Clara ontkent dat: "Ik kan me voorstellen dat mensen dat zeggen. Vooral wanneer ze de spelregels niet kennen lijkt het of het spel vaak niet in be weging is. Wanneer je het een of twee keer gespeeld hebt praat je anders. De lange aanloop van de bowler vergt elke keer veel tijd, waardoor het lijkt of de wedstrijd stilstaat. Maar alle spelers moeten zich intussen concentreren op het moment dat hij de bal loslaat. Het is al lesbehalve een saaie sport." De bedrijvencompetitie wordt op doordeweekse avonden ge speeld. Heineken speelt dan bijvoorbeeld tegen het team van KLM, Shell of PTT. Het gaat niet echt om de winst maar meer om af en toe met cricket bezig te zijn. De wedstrijdduur is aangepast. Een match start om 18.30 uur en duurt tot onge veer 21.30 uur. Daarna wordt de wedstrijd door de spelers van beide teams, zoals bij cricket gewoonte is, geëvalueerd onder het genot van een drankje en een hapje. "Gezelligheid is erg belangrijk bij cricket", aldus Clara Wagtendonk. In dat kader staat de wens om een keer te spelen tegen Murphy's en/of Whitbread op het verlanglijstje. Voor meer informatie over de Heineken Cricket Club kan contact worden opgenomen met teamcaptain Jaap van der Steen (toestel 6026), Hugo de Haas van Dorsser (toestel 7178) en Clara Wagtendonk (toestel 7285).

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1991 | | pagina 18