P 1989 Servicemonteur als praatpaal van cafébaas Bij de Rotterdamse horeca staat hij bekend als 'Frans met de sigaar' en voor zijn collega's is hij de man die op menig technisch probleem nog wel raad weet. a«1§1< fÜB Het gesprek zou plaatsvinden bij Frans thuis, in Rotterdam Kralingen. "Het is gemakkelijk te vinden", meldde hij door de telefoon. "Ik woon boven een Heineken-café." Met Frans pra ten over zijn werk, betekent vooral ook praten over hoe het vroeger was. Hij geniet er zicht baar van om heden en verleden te vergelijken. Tot zijn spijt is hij geen goed schrijver. "Mijn memoires zouden een bestsel ler zijn." Oorlogsjaren Als 11-jarige jongen was Frans al regelmatig op de brouwerij te zien. Hij nam plaats op de bok en ging met paard en wagen mee de stad in. Later, in de tijd van de eerste gemotoriseerde wagens, mocht hij als derde man mee op de wagen. "Mijn vaste chauffeur heeft me in de oorlogsjaren feitelijk nog op de been gehouden. Hij hield niet van warm eten. Als we in de gaarkeuken op de brouwerij gingen eten, kreeg ik zijn maal tijd." Op 1 maart 1949 haalde Frans het diploma Automonteur. Zijn klasgenoten van de Am bachtschool informeerden wat hij ging doen. Hij dacht erover Frans Sweben met zijn eeuwige sigaar maar eens een brief te schrijven naar de garage van de brouwe rij. Zo gezegd, zo gedaan. Toen hij zich de zaterdag daarop bij Heineken meldde, zaten er al tien van zijn klasgenoten te wachten. "Ik voelde me goed belazerd door de jongens. Stel je voor. Maar mijn hoge cijfers ga ven de doorslag. Ik werd aange nomen en begon op 14 maart 1949 in de garage." Buitendienst Na achttien jaar garage stapte Frans over naar de Horeca Technische Dienst, waar hij tot op de dag van vandaag nog werkt. "De buitendienst trok me wel. Ik stond op feest- en kaartavonden regelmatig bier te tappen en vond dat leuk. Op een goed moment heb ik Perso neelszaken laten weten dat de HTD me wel wat leek. Twee maanden later was er een vaka- ture. Het was het juiste mo ment. In de jaren daarna kwa men door de fusies de monteurs van Amstel en Vru- mona erbij. Dan had ik nooit meer de kans gekregen. Geautomatiseerd Het werk en de materialen ver anderden snel. Frans herinnert zich nog goed de ijsbroden die van de brouwerij naar de café's werden gebracht om daar het bier te koelen. Hij heeft wat ver anderingen meegemaakt. Al leen al de verschillende soorten bierleiding. In één adem noemt hij ze op: lood met tin gevoerd, puur tin, plastic en nu de nylon leidingen. "Toen ik begon was het werk van de servicemon teur heel anders. Het was een leiding aanleggen, een nippeltje vervangen en een kraantje ma ken. Inmiddels is de biertapin stallatie helemaal geautomati seerd. De ommezwaai die de elektrische koeling teweeg bracht. Dat was wat. Toch kijkt hij niet slechts met weemoed terug op die tijd. "De komst van kelderbierinstallaties, tapkwar- tetten en automatische bier kranen heeft het werk er wel in teressanter op gemaakt. In de loop der jaren heb ik veel bijge leerd via cursussen en in de praktijk. Je ziet ook dat de mon teurs hun eigen specialiteit op bouwen. Zo leer je van je colle ga's en ik moet zeggen dat de samenwerking binnen de HTD Randstad heel goed is. Iedereen staat voor elkaar klaar en zo blijf je met plezier naar je werk gaan." Leeg café Dat plezier wordt wel eens ver stoord door een lastige klant. Voor Frans lijkt dat een uitda ging. "Je moet daarmee leren omgaan. Is de kroegbaas niet te vreden omdat zijn café volzit en de tap het niet doet, laat hem dan maar even uitbulderen. De servicemonteur is vaak een soort praatpaal. Het is juist de kunst die vertrouwensrelatie op te bouwen." Vooral de werkdmk is de laatste jaren sterk toegenomen. "Ik draai nu geen piketdiensten meer, dus ben ik niet meer op roepbaar. Maar de komst van de 'pieper' heeft de werkdruk ex tra verzwaard. We kunnen nu binnen 24 uur service verlenen en dat vergt nogal wat." Heineken-man Frans werkt 24 jaar bij de HTD en heeft er nog steeds plezier in. Vooral de grote evenementen zal hij gaan missen, als hij er volgend jaar mee moet ophou den. Het opbouwen van de tap installaties voor het CHIO en het Heineken Jazz Festival, het werk is een feest. "In korte tijd wordt daar veel bier verkocht. Wij zorgen dat het bier bhjft stromen. En ondanks de grote hoeveelheden moet het goed gekoeld en op de juiste druk zijn. Het is prachtig om als monteur tussen die duizenden mensen te werken en te zien dat ze een goed glas Heineken drinken." Zo'n vijftien jaar geleden stapte Frans in het OR-werk. Eerst in de OR Rotterdam en later in de landelijke OR voor HTD en HTS. "Ik ben geïnteresseerd in het reilen en zeilen van het be drijf. In die landelijke OR wordt open en eerlijk gesproken. We hebben daar bijvoorbeeld de kans direct voor het behoud van het werk op te komen. Er wordt serieus naar ons geluis terd." Frans steekt een volgende sigaar aan en toont trots het si garenbandje met zijn beeltenis, dat hij twee jaar geleden bij zijn 40-jarig jubileum kreeg. "De 600 sigaren die ik kreeg, zijn in middels op."

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1991 | | pagina 19