P 1989
Servicemonteur
als praatpaal van
cafébaas
Bij de Rotterdamse
horeca staat hij
bekend als 'Frans
met de sigaar' en
voor zijn collega's is
hij de man die op
menig technisch
probleem nog wel
raad weet.
a«1§1< fÜB
Het gesprek zou plaatsvinden
bij Frans thuis, in Rotterdam
Kralingen. "Het is gemakkelijk
te vinden", meldde hij door de
telefoon. "Ik woon boven een
Heineken-café." Met Frans pra
ten over zijn werk, betekent
vooral ook praten over hoe het
vroeger was. Hij geniet er zicht
baar van om heden en verleden
te vergelijken. Tot zijn spijt is
hij geen goed schrijver. "Mijn
memoires zouden een bestsel
ler zijn."
Oorlogsjaren
Als 11-jarige jongen was Frans
al regelmatig op de brouwerij te
zien. Hij nam plaats op de bok
en ging met paard en wagen
mee de stad in. Later, in de tijd
van de eerste gemotoriseerde
wagens, mocht hij als derde
man mee op de wagen. "Mijn
vaste chauffeur heeft me in de
oorlogsjaren feitelijk nog op de
been gehouden. Hij hield niet
van warm eten. Als we in de
gaarkeuken op de brouwerij
gingen eten, kreeg ik zijn maal
tijd."
Op 1 maart 1949 haalde Frans
het diploma Automonteur.
Zijn klasgenoten van de Am
bachtschool informeerden wat
hij ging doen. Hij dacht erover
Frans Sweben met zijn
eeuwige sigaar
maar eens een brief te schrijven
naar de garage van de brouwe
rij. Zo gezegd, zo gedaan. Toen
hij zich de zaterdag daarop bij
Heineken meldde, zaten er al
tien van zijn klasgenoten te
wachten. "Ik voelde me goed
belazerd door de jongens. Stel je
voor. Maar mijn hoge cijfers ga
ven de doorslag. Ik werd aange
nomen en begon op 14 maart
1949 in de garage."
Buitendienst
Na achttien jaar garage stapte
Frans over naar de Horeca
Technische Dienst, waar hij tot
op de dag van vandaag nog
werkt. "De buitendienst trok
me wel. Ik stond op feest- en
kaartavonden regelmatig bier
te tappen en vond dat leuk. Op
een goed moment heb ik Perso
neelszaken laten weten dat de
HTD me wel wat leek. Twee
maanden later was er een vaka-
ture. Het was het juiste mo
ment. In de jaren daarna kwa
men door de fusies de
monteurs van Amstel en Vru-
mona erbij. Dan had ik nooit
meer de kans gekregen.
Geautomatiseerd
Het werk en de materialen ver
anderden snel. Frans herinnert
zich nog goed de ijsbroden die
van de brouwerij naar de café's
werden gebracht om daar het
bier te koelen. Hij heeft wat ver
anderingen meegemaakt. Al
leen al de verschillende soorten
bierleiding. In één adem noemt
hij ze op: lood met tin gevoerd,
puur tin, plastic en nu de nylon
leidingen. "Toen ik begon was
het werk van de servicemon
teur heel anders. Het was een
leiding aanleggen, een nippeltje
vervangen en een kraantje ma
ken. Inmiddels is de biertapin
stallatie helemaal geautomati
seerd. De ommezwaai die de
elektrische koeling teweeg
bracht. Dat was wat. Toch kijkt
hij niet slechts met weemoed
terug op die tijd. "De komst van
kelderbierinstallaties, tapkwar-
tetten en automatische bier
kranen heeft het werk er wel in
teressanter op gemaakt. In de
loop der jaren heb ik veel bijge
leerd via cursussen en in de
praktijk. Je ziet ook dat de mon
teurs hun eigen specialiteit op
bouwen. Zo leer je van je colle
ga's en ik moet zeggen dat de
samenwerking binnen de HTD
Randstad heel goed is. Iedereen
staat voor elkaar klaar en zo
blijf je met plezier naar je werk
gaan."
Leeg café
Dat plezier wordt wel eens ver
stoord door een lastige klant.
Voor Frans lijkt dat een uitda
ging. "Je moet daarmee leren
omgaan. Is de kroegbaas niet te
vreden omdat zijn café volzit en
de tap het niet doet, laat hem
dan maar even uitbulderen. De
servicemonteur is vaak een
soort praatpaal. Het is juist de
kunst die vertrouwensrelatie
op te bouwen."
Vooral de werkdmk is de laatste
jaren sterk toegenomen. "Ik
draai nu geen piketdiensten
meer, dus ben ik niet meer op
roepbaar. Maar de komst van de
'pieper' heeft de werkdruk ex
tra verzwaard. We kunnen nu
binnen 24 uur service verlenen
en dat vergt nogal wat."
Heineken-man
Frans werkt 24 jaar bij de HTD
en heeft er nog steeds plezier in.
Vooral de grote evenementen
zal hij gaan missen, als hij er
volgend jaar mee moet ophou
den. Het opbouwen van de tap
installaties voor het CHIO en
het Heineken Jazz Festival, het
werk is een feest. "In korte tijd
wordt daar veel bier verkocht.
Wij zorgen dat het bier bhjft
stromen. En ondanks de grote
hoeveelheden moet het goed
gekoeld en op de juiste druk
zijn. Het is prachtig om als
monteur tussen die duizenden
mensen te werken en te zien
dat ze een goed glas Heineken
drinken."
Zo'n vijftien jaar geleden stapte
Frans in het OR-werk. Eerst in
de OR Rotterdam en later in de
landelijke OR voor HTD en
HTS. "Ik ben geïnteresseerd in
het reilen en zeilen van het be
drijf. In die landelijke OR wordt
open en eerlijk gesproken. We
hebben daar bijvoorbeeld de
kans direct voor het behoud
van het werk op te komen. Er
wordt serieus naar ons geluis
terd." Frans steekt een volgende
sigaar aan en toont trots het si
garenbandje met zijn beeltenis,
dat hij twee jaar geleden bij zijn
40-jarig jubileum kreeg. "De
600 sigaren die ik kreeg, zijn in
middels op."