Pimen
Marloes
Introductie op Horecava:
ZOETERWOUDE - Tijdens de Horecava, die 9 januari
1989 van start gaat, zal Heineken een nieuwe vinding pre
senteren: het Tapkwartet. Een geheel automatische instal
latie, die de horeca-ondernemer in staat stelt vier fusten
achter elkaar leeg te tappen. Zonder tussentijdse 'duik' in
de kelder en zonder aantappen. Eén kraan heeft zo twee
honderd liter bier beschikbaar.
'Het Heineken-tapkwartet'
Het Tap kwartet heeft als eerste voor
deel dat het af- en aankoppelen van
de fusten voortaan op passende ogen
blikken kan gebeuren. Bovendien kan
het aangesloten worden op één van de
twee kranen. Hierdoor kan de tweede
bijvoorbeeld voor een speciaal bier als
Amstel 1870 gebruikt worden. De vier
fusten worden automatisch na elkaar
aangeslagen. Alleen het fust waaruit ge
tapt wordt staat aangeslagen, de overige
drie zijn afgesloten. OokishetTapkwar-
tet voorzien van een eenvoudig bedien-
baar, volautomatisch reinigingspro
gramma. Zodra het eerste fust leeg is,
wordt de leiding met water nagespoeld,
waarna het tweede fust wordt aangesla
gen. Er komen eerst enkele glazen water
uit de kraan en daarna meteen bier.
Bierverlies blijft beperkt tot slechts twee
a drie glazen per fust en de automatische
reiniging en spoeling garanderen perfect
gereinigde leidingen.
Achter de bar wordt een extra bedie
ningspaneel geplaatst. Deze is voorzien
van een volumeteller en heeft een
schermpje waarop afgelezen kan wor
den hoeveel volle fusten er nog aange
koppeld staan en uit welk fust op dat mo
ment getapt wordt. Ook geeft het bedie
ningspaneel een signaal als de koolzuur-
fles bijna leeg is. Na werktijd kan de lei
ding door één druk op de knop met wa
ter worden gevuld. Het Tapkwartet
biedt zo optimale bewaking over de kwa
liteit en de versheid van het bier.
Het tapkwartet
Diep, diep, heel diep in een onnoemelijk
groot bos, lag een dorp. Een kabouter
dorp. Daar woonde kabouter Piet, zijn
vrouw Lies en hun kinderen Pim en
Marloes.
"Opstaan, opstaan! We moeten naar het
Dorpshuis", riep moeder. Het was één
voor kerst, dan gaan veel mensen (kabou
ters) naar het Dorpshuis. Een stel vrouw
tjes gingen in de keuken koken, anderen
versierden de zaal en kochten kado's. En
een paar mannen gingen een kerstboom
halen. Vader mocht dit jaar ook mee, dus
mochten Pim en Marloes ook mee.
Daar gingen ze dan, het tweetal voorop.
Luid zongen ze vrolijke kerstliederen.
"Die daar, die zal het zijn dit jaar!" riep
vader na een poosje lopen. Hij wees op
een grote spar. De mannen pakten hun
bijl en begonnen te kappen. Het ging het
tweetal al gauw vervelen en Pim zei:
"Zullen we aan vader vragen of we een
ommetje mogen maken, Marloes?"
Een poosje later...
"Mooi is het hier in het besneeuwde bos.
Zeg, weet jij de weg hier eigenlijk wel,
Pim?" vroeg Marloes. "Ach nee, maar
dat is niet zo moelijk", zei Pim. Maar na
een uurtje zei Marloes: "Kom laten we te
ruggaan, papa is vast al klaar. Jij weet de
weg nog wel hé Pim, toch?"
"Nee, dat zou jij onthouden, maar we
draaien ons gewoon om en lopen de
zelfde weg terug, goed?"
"Ja, er zal niets anders opzitten, maar we
kunnen de sporen gewoon weer terug vol
gen."
Maar intussen bij vader en de andere
mannen.
"Dat karweitje hebben we vlug geklaard.
Kom, we gaan naar huis.En zonder aan.
de kinderen te denken, lopen ze naar huis
en wordt de kerstboom opgesierd.
Intussen...
"Zie jij dat ook? Het sneeuwt", zei Mar
loes. En nog geen vijf minuten later is al
les uitgewist, ook de sporen. Wat nu? Ze
gaan in de sneeuw zitten en Marloes be
gint te huilen. Tot...
Daar verscheen een man uit de witte we
reld. Het was Jop. Jop de zwerver. "Maar
kinderen", zei hij. "Hoe heten jullie en
wat doen jullie hier?" Pim vertelde hem
het hele verhaal. "Ik zal jullie thuis bren
gen, alleen... waar wonen jullie?" vroeg
hij. "In het dorp", fluisterde Marloes.
Jop bracht ze terug naar huis en daar wa
ren ze maar wat blij natuurlijk. Als belo
ning kreeg hij drie goudstukken. Daar
was hij erg blij mee. En het kerstfeest was
het mooiste feest wat er ooit geweest was!
Marion de Voogt (10)
Goes
20
