Jannie Kossen begon 34 jaar geleden haar loopbaan bij de
Amstel Brouwerij op de afdeling Boekhouding. Via de
debiteuren- en geldenadministratie kwam ze terecht op de
telefooncentrale. Na de fusie met Heineken werd ze over
geplaatst naar de Heineken Brouwerij in Amsterdam, waar
ze hetzelfde werk bleef doen.
"Zeventien jaar bij Amstel en zeventien jaar bij Heineken.
Een lange tijd, maar een fijne tijd. En nog zeker vijftien jaar
te gaan", aldus de ras-Amsterdamse.
J ANNIE KOSSEN VAN DE TELEFOONCENTRALE IN AMSTERDAM:
Jannie werd telefoniste omdat ze wel
eens wat anders wilde. "Ik hield de
boeken voor gezien", verduidelijkt ze
haar keuze van toen. "Ze zochten ie
mand op de telefooncentrale en dat leek
me wel wat. Zodoende kwam ik daar te
recht." Ze liep een dagje mee en ging
vervolgens zelf aan het werk. Werk dat
voornamelijk uit doorverbinden be
staat. Jannie"Wat dat betreft voel ik me
soms net een verlengstuk van de tele
fooncentrale. Dat is geen leuk gevoel. Ik
ben een mens en zo wil ik behandeld
worden. Maar aan de andere kant heeft
het ook z'n grappige kantenSoms heb je
elkaar jaren aan de lijn gehad, een be
paalde voorstelling van elkaar gemaakt
en dan blijkt die persoon er heel anders
uit te zien dan je had gedacht. Of je hebt
iemand aan de lijn met een donkere
stem, die een mevrouw blijkt te zijn."
Jannie maakt vaak grappige en leuke
dingen over de telefoonlijn mee. "Men
sen die van alles willen weten, of die iets
hebben meegemaakt dat ze zo graag aan
je kwijt willen. Daarom vind ik het jam
mer dat we tegenwoordig de kroegbazen
niet meer aan de lijn krijgen. De jongens
uit de Jordaan, die in sappig Amster
dams vertelden wat ze nodig hadden.
Maar als de kroegbazen op vakantie zijn,
krijgen we nog wel eens de vervanger
aan de lijn die het oude telefoonnummer
in de klapper heeft gevonden. Vroeger
zat hier ook alles. De vertegenwoordi
gers zijn al weer vier jaar geleden naar
Hoofddorp gegaan. Toch wordt nog wel
voor hen hierheen gebeld."
Communicatiestoring
Mensen bellen ook vaak verkeerd. Jan
nie "Soms ongewildLaatst was heel het
telefoonverkeer in Amsterdam in de
war. Toen kreeg ik mensen aan de lijn,
die eigenlijk naar Den Haag wilden bel
len. Omdat de '0' op een of andere ma
nier niet doorkwam, kwamen ze door de
'70' bij ons terecht. De chaos was com
pleet. Het ging toen van: 'Spreek ik met
de heer Pietersen?' 'Nee, met Heine
ken.' 'Wat zegt u nou?' Waarop ik nog
eens zei: 'Met de Heineken Brouwerij'.
Waarop opnieuw geantwoord werd met:
'Wat zegt u?' Dat geeft allemaal niets,
maar mensen snappen gewoon niet dat
ze verkeerd zitten. Mensen luisteren ook
niet. Luisteren is een vak. Iets wat je als
telefoniste goed moet kunnen, omdat
het jouw taak is mensen met de juiste
personen door te verbinden. Dat bete
kent ook dat je inzicht in het bedrijf moet
hebben. Je moet de weg weten. Dat wil
zeggen wat de telefoontoestellen aan
gaat. Als ze naar een naam vragen, moet
je weten op welke afdeling die zit. Je
mag tenslotte niet iemand die naar de
boekhouding vraagt met de lagerkelder
verbinden. Daarom is het belangrijk om
een klein beetje te weten wie wat doet.
Spreek je ook de meest gebruikte talen?
Jannie: "Ja, behalve Frans. Dat wil zeg
gen dat ik die taal niet erg goed spreek.
Maar wat moet je nu over de telefoon
kunnen zeggen? In elk geval geen ellen
lange zinnen. Meestal blijft het bij 'un
moment s'il vous plaït, monsieur'.
Daarna heb je de betreffende man al
weer doorverbonden."
Minder druk
Tegenwoordig hebben de telefonistes in
Amsterdam het door de drie huurlijnen
tussen Amsterdam en Zoeterwoude
minder druk dan vroeger. Jannie: "Ie
dereen kan nu direct degene bellen die
hij of zij wil spreken. Alleen als iemand
niet opneemt, of in gesprek is, komt de
lijn weer bij ons. We zijn dan ook nog
maar met z'n drieën, waarbij er altijd
één tussendiensten draait." Het leukste
aan haar werk vindt Jannie dat er geen
arbeid van de vorige dag blijft liggen.
"Het is altijd af, altijd klaar. En aan de
andere kant de mensen. Mensen zijn ge
woon boeiend."
22