"Ik ben geen echte kilometervreter"
MARJA HOLLEMANS UIT ZOETERWOUDE OVER MOTORRIJDEN
Iedere zomervakantie pakt Mar ja Hollemans, chef van een
van de research-afdelingen van HTBhaar Moto Guzzi V65
C, stapt samen met haar echtgenoot in de auto/slaaptrein,
om in het land van bestemming op de motor verder te rij
den. "Zalig gewoon", vertelt de 35-jarige Noord-Hollandse
over haar hobby: motorrijden. "Maar ik ben een luxe mo
torrijder. Mooi weer en een mooie omgeving. Daar houd
ik van."
Mar ja Hollemans toont haar Moto Guzzi V65 C
Vier jaar geleden begon Marja met
motorrijden. "Diverse vrienden
van mij bereden motor en namen mij wel
eens mee achterop. Dat vond ik zo leuk,
dat ik besloot zelf rijles te nemenIk heb
in diezelfde periode ook meteen een mo
tor gekocht. Toen mocht je nog zonder
rijbewijs oefenen. Je kreeg dan het be
kende blauwe bordje met de letter 'L'
achterop, waarna je mocht rijden. Dat
wil zeggen binnen bepaalde grenzen. Je
mocht bijvoorbeeld niet de snelweg op.
Tegenwoordig moet je eerst je rijbewijs
hebben voordat je de weg op mag."
Na het behalen van haar rijbewijs ging
Marj a er regelmatig met de motor op uit
En op vakantie neemt ze altijd de motor
mee. "Behalve dan naar landen waar het
niet zo handig is om je motor mee te ne
men. Zoals bijvoorbeeld Indonesië en
Griekenland. Daar heb ik een motor ge
huurd. Dat was in Indonesië een heel
gammel en slecht onderhouden geval. Ik
dacht de hele tijd: 'ik hoop maar dat ie
heel blijft'.
Onderweg heb ik nog een lekke band ge
kregen. De eerste en enige keer dat ik
iets aan een motor heb gehad. Een oud
mannetje heeft toen voor ons de band
met de hand geplakt. Banden plakken
.van motoren is vrij ingewikkeld, dus dat
laat ik liever doen. Maar misschien ga ik
in de toekomst zelf wel meer aan mijn ei
gen motor doen. Ik volg momenteel een
sleutelcursus van de Koninklijke Neder
landse Motorrijders Vereniging
(KNMV) in Zaandijk. Daarin leer je in
een aantal lessen hoe je motor precies in
elkaar zit en hoe je hem zelf een kleine
onderhoudsbeurt moet geven."
Stoer imago
Marja Hollemans is geen lid van een mo
torclub. Expres niet. Marja: "Dat trekt
me niet echt. Ik heb er ook niet zo'n be
hoefte aan om in een grote groep te rij
den. Dat doen we ook niet als we op
vakantie gaan. Een grote groep versterkt
het imago van de motorrijder: stoer en
agressief. Een imago dat ik overigens be-
strij dEr zij n veel meer toerrijderszoals
ik, dan hardrijders onder motorrijders.
Mensen die ervan houden om wat meer
van de natuur te zien. En dat kan volop
op de motor. Als mijn man en ik op
vakantie gaan, zorgen we er ook meestal
voor dat we zo veel mogelijk op secun
daire wegen en zo min mogelijk op de
snelweg rijdenDat zoeken we van te vo
ren al uit. Om dezelfde reden nemen we
vaak voor het eerste gedeelte door Ne
derland, België en Noord-Frankrijk de
auto/slaaptrein."
Maar soms komen Marja en haar echtge
noot halverwege een onbegaanbare weg
vast te zitten, zelfs met een 'off-the road-
motor'. Zoals bijvoorbeeld op Kreta.
Marja: "Kreta is een ideaal eiland om
motor te rijden. Je hebt er allemaal
kleine weggetjes en plekken waar je met
een auto niet kunt komen. Meestal zijn
die wegen goed aangegeven op de kaart.
Maar die ene keer niet. Wij kwamen op
onze route dooreen klein Grieks dorpje,
waar enkele oude vrouwtjes, van top tot
teen in zwart gekleed, op een muur za
ten, die wild naar ons gebaarden. Ik
sprak geen Grieks, zij geen Engels. Dus
probeerde ik met behulp van de kaart
aan te geven waar wij naar toe wilden.
Toen we ze dat duidelijk gemaakt had
den, begonnen ze hard te lachen. Net
alsof wij iets onmogelijks wilden doen.
Omdat wij er zeker van waren dat de
weg die wij hadden aangekruist bestond,
reden wij gewoon verder. Maar daar
kwamen we snel van terug. De weg be
gon met kleine rotsblokken, maar hal
verwege lagen er veel grotere. Ook was
de weg onbegaanbaar geworden door
grote gaten in het wegdek. Het gevolg
van een lawine. Toen we weer terug
keerden, zaten die vrouwtjes er nog.
Nog harder lachend dan eerst."
Trektocht
Dit jaar gaat ze naar Portugal op vakan
tie. Weer met de motor. "We zijn van
plan per dag hoogstens drie a vierhon
derd kilometer te rijden. Vorig jaar re
den we soms zeshonderd per dag, maar
dat is vrij veel. Je krijgt na afloop ook
van die zere duimen, omdat je de hele
tijd de gashendel moet vasthouden. Bo
vendien zie je veel meer als je wat min
der per dag rijdt. Volgend jaar wil ik een
trektocht door Turkije maken. Je ziet,
genoeg plannen. Voorlopig ben ik dan
ook nog niet uitgereisd."
27
