"Bij mij gaan de ouders in de zak" DE GOEDHEILIGMAN OVER ZIJN JAARLIJKS BEZOEK BIJ HEINEKEN: Vijf december is achter de rug. De winkelétalages staan weer vol met spullen voor de Kerst. Ook de Goedheiligman zelf heeft het veld moeten ruimen voor zijn collega de kerst man. Maar vlak voor zijn vertrek naar het warme Spanje, wisten we hem één van die zeer zeldzame inter views te ontfutselen. Samen met twee van zijn collega's. Met z'n drieën vereren zij jaarlijks de vestigingen Zoeterwoude, Zoetermeer en Bunnik met een bezoek. Wil de echte Sinterklaas nu opstaan... De kennismaking is kort, maar krachtig. "Nee, wij hebben elkaar nog nooit ont moet." En na het uitwisselen van de laat ste Sinterklaas-nieuwtjes, kan het ge sprek beginnen met de oudste van de drie. "Maar je moet niet vragen hoe oud ik ben. Sinterklaas is tijdloos." Even la ter verklapt de Goedheiligman het toch. "Ik kom al tien jaar in Zoeterwoude en ik moet zeggen dat het me in het geheel niet verveelt. Daarom ben ik ook zo blij dat ik nu, na mijn pensionering, nog steeds mag komen. Of er iets in de loop van de jaren is veranderd? Jazeker. Ik merk dat kinderen veel minder bang zijn voor de Sint. Dat was in mijn jonge jaren toch wel anders.Toen waren de kinderen een beetje huiverig voor de Goedheilig man. Maar nu willen ze je allemaal een hand geven en zitten ze maar al te graag bij je op schoot." Zijn collega uit Bunnik vult aan: "Ja, dat merk ik ook. Of ze ko men je een kusje geven. Maar dat is voor mij niet altijd even prettig. Dan moet ik me namelijk voorover buigen en dan valt mijn mijter wel eens af. Maar de kinde ren zijn erg spontaan. En je krijgt altijd tekeningen." Bewaart u die? Alle drie: "Jazeker, die bergen we thuis op. Boven dien vragen de kinderen er een volgend jaar altijd naar." Sint: "Maar soms zit er bij de kinderen in Zoeterwoude ook wel eens een 'brutale' tussen. Die doet dan net alsof hij je kent. Zo was er eens een jongetje dat tijdens mijn bezoek de hele tijd naar mij zat te knipogen.Tot ik hem bij het afscheid ne men een grote knipoog terug gaf. Wat werd die jongen rood! Je zag hem den ken: heb ik me dan toch vergist? Bestaat ie dan toch?' Zoiets vind ik schitterend." Hoe bereidt u zich nu voor op uw be zoek? De jongste van de drie: "Elke keer kijk je naar de intocht van Sinterklaas op de televisie. Daar krijg je namelijk altijd vragen over. In de trant van: 'U viel bij uw intocht van uw paard. Deed dat geen pijn?' Dan mèet je wel weten wat er pre cies gebeurd is. Maar soms moet je ook wel eens improviseren. En cadeautjes kopen. Dat doe ik ook altijd zelf. Dat kan best, want in Zoetermeer komen on geveer 45 kinderen naar het feest. Op de dag zelf ga ik eerst naar de grimeur in Leiden. Daar word ik wat bijgekleurd en krijg ik mijn mooie pak aan." Zijn colle ga uit Zoeterwoude knikt instemmend. "Naar dat adres ga ik ook altijd. En ook mijn vier Pieten worden daar bijge kleurd. Daarna gaan wij naar Zoeterwoude, naar De Hooiberg, waar het kinderfeest begint. Maar omdat er al tijd zoveel kinderen naar Zoeterwoude komen, kom ik er zowel 's morgens als 's middags." Piasmoeders Het bezoek duurt ongeveer een uur. Daarin beoordeelt de Sint ingestuurde tekeningen, schudt hij diverse handjes en laat hij zijn Pieten kinderen naar vo ren halen. Maar de Sint krijgt ook hulp uit een andere hoek: de zogenaamde 'piasmoeders'. Deze voorzien de kinde ren van een natje en een droogje en bren gen ze, als het nodig is, naar het toilet. In Zoeterwoude zijn ze dikwijls verkleed als clown. Sint Nicolaas: "En meestal is er ook iets van een theater- of poppen- show. Daarna behandel ik de brieven van de ouders. Dan vraag ik mijn hoofdpiet Hans om het grote boek, zet ik mijn bril op en lees ik met grote moeite de briefjes voor die de ouders mij gestuurd hebben. Maar de kinderen hoeven voor mij echt niet bang te zijn. Bij mij zijn ze altijd zoet geweest. Wat dat betreft mogen er van mij wel eens ouders de zak in. Want soms krijg ik brieven, waarin de kinderen al leen maar negatief worden afgeschil derd. Op zo'n moment ga ik dat kind juist ontzettend prijzen. Want Sint is be slist geen boeman!" Ontroerd Over kinderen kunnen de drie nog heel wat meer vertellen. Eén ding is in elk ge val duidelijk. De Sint is een grote kinder vriend. En kinderen kunnen hem ook ontroeren. Sinterklaas: "Eén keer kreeg ik in Bunnik een blind meisje bij mij. Een heel knap kind van zeven jaar met een grote dikke vlecht. Ze wilde wel eens weten hoe ik eruit zag. Haar hand voelde aan mijn baard, gezicht, handen, ringen pak. Daar kreeg ik werkelijk een brok van in mijn keel. En die vader stond met tranen in zijn ogen toe te kijken. Zoiets vergeet je nooit meer." Het gesprek loopt ten einde. Toch blijft er nog één vraag over. Wie is nou de ech te? Ze aarzelen geen moment. "Er be staat geen concurrentiestrijd onder de Sinterklazen. Er is maar één echte. Je speelt geen Sint, je bent het!" 18

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1987 | | pagina 20