"Bij mij gaan de ouders in de zak"
DE GOEDHEILIGMAN OVER ZIJN JAARLIJKS BEZOEK BIJ HEINEKEN:
Vijf december is achter de
rug. De winkelétalages
staan weer vol met spullen
voor de Kerst. Ook de
Goedheiligman zelf heeft
het veld moeten ruimen
voor zijn collega de kerst
man. Maar vlak voor zijn
vertrek naar het warme
Spanje, wisten we hem één
van die zeer zeldzame inter
views te ontfutselen. Samen
met twee van zijn collega's.
Met z'n drieën vereren zij
jaarlijks de vestigingen
Zoeterwoude, Zoetermeer
en Bunnik met een bezoek.
Wil de echte Sinterklaas nu
opstaan...
De kennismaking is kort, maar krachtig.
"Nee, wij hebben elkaar nog nooit ont
moet." En na het uitwisselen van de laat
ste Sinterklaas-nieuwtjes, kan het ge
sprek beginnen met de oudste van de
drie. "Maar je moet niet vragen hoe oud
ik ben. Sinterklaas is tijdloos." Even la
ter verklapt de Goedheiligman het toch.
"Ik kom al tien jaar in Zoeterwoude en
ik moet zeggen dat het me in het geheel
niet verveelt. Daarom ben ik ook zo blij
dat ik nu, na mijn pensionering, nog
steeds mag komen. Of er iets in de loop
van de jaren is veranderd? Jazeker. Ik
merk dat kinderen veel minder bang zijn
voor de Sint. Dat was in mijn jonge jaren
toch wel anders.Toen waren de kinderen
een beetje huiverig voor de Goedheilig
man. Maar nu willen ze je allemaal een
hand geven en zitten ze maar al te graag
bij je op schoot." Zijn collega uit Bunnik
vult aan: "Ja, dat merk ik ook. Of ze ko
men je een kusje geven. Maar dat is voor
mij niet altijd even prettig. Dan moet ik
me namelijk voorover buigen en dan valt
mijn mijter wel eens af. Maar de kinde
ren zijn erg spontaan. En je krijgt altijd
tekeningen." Bewaart u die? Alle drie:
"Jazeker, die bergen we thuis op. Boven
dien vragen de kinderen er een volgend
jaar altijd naar."
Sint: "Maar soms zit er bij de kinderen in
Zoeterwoude ook wel eens een 'brutale'
tussen. Die doet dan net alsof hij je kent.
Zo was er eens een jongetje dat tijdens
mijn bezoek de hele tijd naar mij zat te
knipogen.Tot ik hem bij het afscheid ne
men een grote knipoog terug gaf. Wat
werd die jongen rood! Je zag hem den
ken: heb ik me dan toch vergist? Bestaat
ie dan toch?' Zoiets vind ik schitterend."
Hoe bereidt u zich nu voor op uw be
zoek? De jongste van de drie: "Elke keer
kijk je naar de intocht van Sinterklaas op
de televisie. Daar krijg je namelijk altijd
vragen over. In de trant van: 'U viel bij
uw intocht van uw paard. Deed dat geen
pijn?' Dan mèet je wel weten wat er pre
cies gebeurd is. Maar soms moet je ook
wel eens improviseren. En cadeautjes
kopen. Dat doe ik ook altijd zelf. Dat
kan best, want in Zoetermeer komen on
geveer 45 kinderen naar het feest. Op de
dag zelf ga ik eerst naar de grimeur in
Leiden. Daar word ik wat bijgekleurd en
krijg ik mijn mooie pak aan." Zijn colle
ga uit Zoeterwoude knikt instemmend.
"Naar dat adres ga ik ook altijd. En ook
mijn vier Pieten worden daar bijge
kleurd. Daarna gaan wij naar
Zoeterwoude, naar De Hooiberg, waar
het kinderfeest begint. Maar omdat er al
tijd zoveel kinderen naar Zoeterwoude
komen, kom ik er zowel 's morgens als 's
middags."
Piasmoeders
Het bezoek duurt ongeveer een uur.
Daarin beoordeelt de Sint ingestuurde
tekeningen, schudt hij diverse handjes
en laat hij zijn Pieten kinderen naar vo
ren halen. Maar de Sint krijgt ook hulp
uit een andere hoek: de zogenaamde
'piasmoeders'. Deze voorzien de kinde
ren van een natje en een droogje en bren
gen ze, als het nodig is, naar het toilet. In
Zoeterwoude zijn ze dikwijls verkleed
als clown. Sint Nicolaas: "En meestal is
er ook iets van een theater- of poppen-
show. Daarna behandel ik de brieven van
de ouders. Dan vraag ik mijn hoofdpiet
Hans om het grote boek, zet ik mijn bril
op en lees ik met grote moeite de briefjes
voor die de ouders mij gestuurd hebben.
Maar de kinderen hoeven voor mij echt
niet bang te zijn. Bij mij zijn ze altijd zoet
geweest. Wat dat betreft mogen er van
mij wel eens ouders de zak in. Want soms
krijg ik brieven, waarin de kinderen al
leen maar negatief worden afgeschil
derd. Op zo'n moment ga ik dat kind
juist ontzettend prijzen. Want Sint is be
slist geen boeman!"
Ontroerd
Over kinderen kunnen de drie nog heel
wat meer vertellen. Eén ding is in elk ge
val duidelijk. De Sint is een grote kinder
vriend. En kinderen kunnen hem ook
ontroeren. Sinterklaas: "Eén keer kreeg
ik in Bunnik een blind meisje bij mij.
Een heel knap kind van zeven jaar met
een grote dikke vlecht. Ze wilde wel eens
weten hoe ik eruit zag. Haar hand voelde
aan mijn baard, gezicht, handen, ringen
pak. Daar kreeg ik werkelijk een brok
van in mijn keel. En die vader stond met
tranen in zijn ogen toe te kijken. Zoiets
vergeet je nooit meer."
Het gesprek loopt ten einde. Toch blijft
er nog één vraag over. Wie is nou de ech
te? Ze aarzelen geen moment. "Er be
staat geen concurrentiestrijd onder de
Sinterklazen. Er is maar één echte. Je
speelt geen Sint, je bent het!"
18