vindt dat ze daar staan, dan reageren de
toeschouwers ook enthousiast. Het was
soms ontroerend, zo hard als ze voor je
klapten." Had Mieke al die tijd al ver
moed dat er "iets" was dat de wandelaars
ertoe bracht niet op te geven, na de in
tocht op de laatste dag wist ze het zeker.
"Vooral wanneer je in groepsverband
loopt, trek je de aandacht. Het is onge
looflijk zo enthousiast als men reageert
bij het zien van ons groepje. Mensen roe
pen naar je, heffen hun flesje of blikje
bier omhoog als groet... het is een enor
me ervaring. Volgend jaar doe ik zeker
weer mee!"
De zon zien opkomen
"Dat het elk jaar een heel eind is" is het
eerste dat de heer G.C. Broere van de af
deling Central Logistiek te Zoeterwoude
te binnen schiet wanneer hem naar zijn
ervaringen wordt gevraagd. Hij kan het
weten, want al 17 keer heeft hij in totaal
meegedaan. Altijd op de langste afstand.
Hoewel hij reglementair de 40 zou mo
gen lopen (vanwege zijn leeftijd), kiest
hij bewust voor de 50 km. "Het is minder
druk op die afstand, waardoor je rustiger
loopt. Bovendien houd ik ervan 's och
tends vroeg te lopen. Je ziet de zon opko
men. "Logisch, want de start van de 50
kilometer is om 04.00 uur. Een wedden
schap is er de oorzaak van dat de heer
Broere zich 17 jaar geleden voor het
eerst aanmeldde voor de Vierdaagse.
"We waren met vakantie in Groesbeek"
herinnert hij zich. "Toen we hoorden dat
de Vierdaagse werd gelopen, gingen we
een dagje kijken. Maar dat is heel verve
lend. Bij een tenniswedstrijd zie je nog
actie van links naar rechts en omge
keerd. Bij het wandelen alleen van links
naar rechts. "Dan doe ik nog liever zelf
mee" was mijn reactie....
De weddenschap die daarop volgde, heb
ik dus duidelijk gewonnen." De heer
Broere is overigens niet zo'n wandelaar.
Hij schaatst liever, en hij doet aan hardlo
pen. "Maar de Vierdaagse is toch iets bij
zonders. Hoe vaak je het ook doet, het
blijft een aparte belevenis."
Vrije val tijdens vierdaagse
Ook voor de heren J.A. Vleghert en F.
Feitsma van reclame service en verkoop
bevordering was het evenement dit jaar
een bijzondere ervaring. Niet omdat ze
meewandelden, maar omdat ze -voor
het eerst van hun leven- parachute heb
ben gesprongen.
"Het Pepsi Parateam wilde een demon
stratie geven met een dubbelsprong.
Daarvoor hadden ze nog vrijwilligers no
dig. Nu is het altijd al mijn grootste wens
geweest eens parachute te springen, dus
dit was mijn kans" vertelt de heerVleg-
Gezelligheid was ook te vinden bij de
Heineken-terrasjes
Duosprong voor Heineken-medewerkers
hert. Bang was hij niet. "Tevoren hadden
we instructies gehad hoe te landen. Alles
was zo goed doordacht, leek zo veilig,
dat ik niet bang was. Het meest enge
vond ik nog de tijd vóór de sprong. We za
ten met zeven man in een kleine Cessna,
waarvan de deur steeds geopend bleef.
Pas toen we -5 minuten voor de sprong-
werden vastgehaakt aan de parachute en
aan de instructeur met wie we de dubbel
sprong zouden makenkon ik weer opge
lucht ademhalen." Daarna gebeurde al
les razendsnel. Op 2600 meter hoogte
kon de sprong beginnen. "Eerst was er,
26 seconden lang, een vrije val. Ik had de
seconden eigenlijk willen meetellen.
Maar er was zoveel te ziendat het er niet
van gekomen is. Toen ging de parachute
open, een dreun door je lichaam omdat
de gordels strak aantrekken, en even la
ter hang je als een adelaar in de lucht, ter
wijl er om je heen slechts stilte is." Een
harde landing bracht het tweetal letter
lijk weer met beide benen op de grond.
Een jongensdroom was in vervulling ge
gaan....
Op de foto ziet u v.l.n.r. Mw. V.d. StarrenEland. Cornelissen, Ouwens.Mw. Gregoire, Mink, Suiker, Timmers, Mw. Bartels,
V.d. Heijden en Beckmann.